نگاهی به شروع غول‌های جزیره در این فصل

وبسایت نود: شش غول بزرگ جزیره در این فصل چگونه کار کرده اند؟

اگرچه هنوز چهار هفته است که از شروع لیگ برتر می گذرد و فعلاً هم لیگ به دلیل بازی های ملی با وقفه مواجه شده و تا دو هفته دیگر شرایط هر تیمی ممکن است دگرگون شود، اما بعد از گذشت چهار هفته شرایط تا حدی مشخص شده است، وضعیت تیم ها را مرور می کنیم:

منچسترسیتی

منچسترسیتی فصل قبل هم بعد از چهار هفته همین ده امتیاز را کسب کرده بود، در عین حال آن ها موفق شدند در ابتدای فصل چلسی را شکست دهند و به قهرمانی در جام خیریه برسند. البته پپ گواردیولا هنوز مدعی است که تیمش از نظر بدنی و عملکرد با شرایط ایدئال فاصله دارد.

گواردیولا در تلاش است تا با حفظ عنصر انگیزه و عطش قهرمانی، تیمش را بدل به اولین تیم در یک دهه اخیر کند که در لیگ برتر می تواند از عنوان قهرمانی خود دفاع کند. فعلاً اتفاقات بد در هفته های ابتدایی، مصدومیت دو بازیکن تیم بوده است. کلودیو براوو احتمالاً بخش اعظمی از فصل را غایب است. دی بروین هم به عنوان یک بازیکن کلیدی، سه ماه نمی تواند برای سیتی به میدان برود.

سیتی در طول تابستان خیلی تقویت نشد، تنها ورودی این تیم محرز بود که فعلاً به نظر می رسد در اخت شدن با شرایط و ترکیب تیم جدیدش با مشکل مواجه شده و به زمان نیاز دارد.

ستاره های انگلیسی تیم که یک جام جهانی خوب را پشت سر گذاشتند، شروع خوبی هم در لیگ در ترکیب سیتی داشته اند. بازگشت مندی هم در سمت چپ خط دفاع، بدل به یک موتور محرکه برای سیتی در سمت چپ زمین شده است. هرچند گواردیولا باید مطمئن شود که اشتیاق زیاد مندی برای نفوذ به زمین حریف، سیتی را در دفاع دچار مشکل نسازد.

منچستریونایتد

یک نمایش ضعیف، ناامیدکننده و پر انتقاد مقابل برایتون، همراه شد با شکست خانگی سنگین مقابل اسپرز، دو شکستی که گردن مورینیو را به زیر گیوتین انتقادات برد. هر چند یونایتد در مقابل برنلی واکنش خوبی نشان داد و با دو گل پیروز شد. اما دو شکست در چهار مسابقه، همین حالا اختلاف قابل توجهی را میان آن ها و چلسی، لیورپول و سیتی ایجاد کرده است.

دو خرید جدید یونایتد هنوز خودشان را در ترکیب تیم نشان نداده اند. بهترین بازیکن فصل تا به اینجا، قطعاً لوک شاو بوده که فراتر از انتظار توانسته در ترکیب اصلی قرار گیرد و بهترین بازیکن تیم در ماه گذشته میلادی لقب گرفت. اما مورینیو قطعاً باید فکری به حال خط دفاع تیمش کند.

خوردن هفت گل در ۴ مسابقه، اصلاً راضی کننده نیست. خصوصاً که اسمالینگ، جونز، بایی و لیندولف همگی پر اشتباه ظاهر شدند و حالا مورینیو برای انتخاب زوج خط دفاع با علامت سوال بزرگی روبرو است.

اما مشکلات منچستریونایتد فقط معطوف به داخل زمین نیست. مورینیو از ابتدای تابستان گلایه هایش را شروع کرد، ابتدا بابت در اختیار نداشتن بازیکنان تیمش در اردوی پیش فصل و سپس بابت عدم خرید بازیکن جدید، او مستاصلانه به دنبال جذب یک مدافع بود ولی وودوارد تصور می کرد مدافعین مدنظر، خیلی نمی توانند کیفیت تیم را در بخش دفاعی ارتقا دهند. مارسیال هم نقطه دیگر اختلاف میان وودوارد و مورینیو است. سندروم فصل سوم مورینیو نیز همچنان ذهن خیلی ها را درگیر کرده است.

تاتنهام

کسب سه برد در چهار مسابقه ابتدایی فصل، شامل برد قاطع ۳-۰ مقابل یونایتد آن هم در خانه حریف که برای پوچتینو امر معمولی نبود، نشان از یک شروع خوب می دهد، خصوصاً که بدانیم تاتنهام معمولاً برای قرار گرفتن در مسیر به زمان نیاز دارد. هری کین در فرم خوبی قرار دارد و بالاخره طلسم گلزنی در آگوست را شکست.

اما باخت غیرمنتظره در مقابل واتفورد، قدری نگرانی بوجود آورد. بازیکنان تاتنهام در خط دفاع در هر ۴ بازی قبلی، اشتباهاتی داشته اند و هنوز ترکیب و شکل بازی تیم کامل به نظر نمی رسد. اما همین که با چنین شرایطی تیم سه برد کسب کرده، جای امید می گذارد.

تاتنهام در تابستان خریدی نکرد و ترکیب تیم حفظ شد. پوچتینو اگرچه تیمش در سه هفته ابتدایی پیروز شده بود ولی جمعه گذشته عنوان کرده بود که بازیکنان تیمش باید پیشرفت کنند و نشان دهند که شرایط مناسبی دارند وگرنه به مشکل برمی خورند، خیلی طول نکشید تا حرف او ثابت شود و این اتفاق در بازی مقابل واتفورد رقم خورد.

بحث دیگر در مورد باشگاه، زمان آماده سازی استادیوم جدید است که باعث دلسردی هواداران شده است و هنوز هم زمان دقیقی برای شروع به کار مشخص نشده است.

لیورپول

چهار برد، یک گل خورده و صدرنشینی در لیگ، تا به اینجا همه چیز خوب به نظر می رسد. شرایط خوب تیم در پیش فصل، در شروع فصل نیز قابل مشاهده است.

آلیسون به درون دروازه اضافه شده و اگرچه در مقابل لسترسیتی اشتباه مرگباری مرتکب شد ولی می توان امیدوار بود بهتر و بهتر از مینیوله و کاریوس عمل کند. ورجیل فن دایک ثبات و استحکام قابل توجهی را به خط دفاع لیورپول بخشیده و این مورد در آمار گل های خورده و آمار انفرادی و تیمی در بخش دفاعی به شدت جلب توجه می کند. سه بازیکن هجومی تیم نیز مثل گذشته روی روند گلزنی هستند.

آلیسون به عنوان خرید جدید تیم، به جز همان اشتباه، عملکرد خوبی داشته است. نبی کیتا خیلی زود توانسته خودش را در ترکیب تیم جا بیندازد و بدل به نیروی محرکه لیورپول در خط میانی شود. اما فابینیو و شکیری هنوز نتوانسته اند فرصت خودنمایی پیدا کنند.

لیورپول به وضوح نسبت به قبل پیشرفت کرده و شروع خیلی خوبی هم داشته است ولی این فقط بحث چهار هفته است. باید دید آن ها در آینده چه خواهند کرد. مهمترین دغدغه کلوپ فعلاً شاید این باشد که تیمش بتواند بردهای خفیف را در بازی های سخت هم کسب کرد. پیروزی های کثیف! او مایل است تیمش هرچند در یک مسابقه تیم برتر میدان نباشد ولی هرطور شده به سه امتیاز هم برسد. در فصول قبل لیورپول در این زمینه خیلی موفق نبود.

چلسی

بهتر از آن چیزی کار کرده اند که شاید تصور می شد و شاید حتی خود ساری تصور می کرد. چرا که مربی ایتالیایی هنوز زمان زیادی نیست که در استمفوردبریج حضور دارد، او تازه سه هفته قبل از شروع بازی جام خیریه سرمربی چلسی شد. اما تیم او اکنون از چهار مسابقه لیگ برتری، چهار برد کسب کرده است. اما این چهار برد خیلی هم نمی تواند تضمین کننده چیز خاصی باشد چرا که در پنج فصل گذشته، چلسی چهار بار فصل را با چهار برد آغاز کرده است.

فعلاً شرایط در چلسی خوب است، آبراموویچ مربی دلخواهش را آورده تا سبکی بهتر را در تیمش مشاهده کند. بازیکنان نیز در حال حاضر خوشحالند و ابراز رضایت کرده اند که از کار تحت نظر ساری و سبک هجومی بازی وی لذت می برند. اما گذشته نشان می دهد هر موقع یک مربی جدید در چلسی زمام کار را به دست گرفته، همین اتفاق افتاده و در روزها، هفته ها و ماه های اول همه چیز خوب بوده است، اما به مرور رابطه میان مربی با باشگاه، مالک و بازیکنان خراب شده است.

کپای جوان شروع خوبی در لیگ برتر داشته و توانسته جای کورتوا را فعلاً به خوبی پر کند. هر چند تیم در خط دفاع فعلاً کمی متزلزل نشان داده است. جورجینیو هم توانسته در میانه میدان مهره ای قابل اتکا نشان دهد. در این میان عملکردهای نسبتاً خوبی را هم از موراتا و لوئیزی شاهد بوده ایم که فصل قبل بسیار بد بودند و حاشیه نشین.

آرسنال

روی کاغذ توپچی ها در چهار مسابقه این فصل، همان مسابقاتی را برده اند که انتظار می رفت پیروز شوند و همان مسابقاتی را باخته اند که از قبل هم انتظارش می رفت شکست بخورند. البته نباید فراموش کرد چهار مسابقه برای قضاوت در مورد امری زمان کمی است و باید به او فرصت داد.

او شروع سختی هم در لیگ برتر داشت. بازی مقابل چلسی، آرسنال برگشت خوبی داشت ولی در نهایت شکست خورد. بعد از آن، آن ها در دو مسابقه شش گل زدند و قوای هجومی خود را به رخ کشیدند. اما تیم از لحاظ دفاعی هنوز جای کار دارد و مشکلات بزرگی فعلاً دیده می شود که شاید با گذشت زمان اوضاع بهتر شود.

خریدهای آرسنال هنوز خیلی فرصت خودنمایی پیدا نکرده اند. اما توریرا در خط هافبک امید روزهای خوبی را می دهد. گوئندوزی جوان هم نوید یک ستاره مستعد را می دهد.

دیگر بازیکنان هم هنوز موقعیت زیادی نیافته اند. اگرچه تیم در فاز هجومی خوب بوده و بازیکنانی مانند اوبامیانگ و لاکازت در دقایق کوتاه همکاری در کنار زمین، عملکرد خوبی داشته اند ولی تیم هنوز در زمانی که صاحب توپ نیست، سرگردان نشان می دهد.

امری هنوز به زمان زیادی نیاز دارد تا بتواند سبک پرسینگ مدنظرش را به بازیکنان کاملاً منتقل کند. همچنین استفاده حداکثری از توانایی بازیکنان هجومی تیم نیز در اولویت های امری است.