تحلیل هفته؛ برانکو به لوزی برگرد

ورزش سه: شاید بدبین ترین طرفدار پرسپولیس هم تصور نمی کرد این تیم در تقابل با استقلال خوزستان انباشته از بحران و مشکلات این گونه نتیجه بگیرد و در جدالی پر از حاشیه و درگیری دو امتیاز ارزشمند را از دست بدهد اما این نتیجه رقم خورد تا برانکو ایوانکوویچ بیشتر از قبل نگران مشکلات فنی موجود در تیم باشد آن هم در فاصله دو هفته تا ورود به لیگ قهرمانان آسیا.

شاید آن چه باعث شد پرسپولیس در اهواز دو امتیاز طلایی را از دست بدهد، گرمای بیش از حد هوا و سکوهای ملتهب بود. همان قبل از شروع بازی معلوم بود جنگ سکوها از هفته قبل مقابل فولاد به این ورزشگاه کشیده خواهد شد.

چند روز التهاب‌آفرینی صفحات منسوب به هر دو تیم در فضای مجازی باعث شد عده‌ای از اهوازی‌ها از ابتدای هفته به دنبال تلافی اتفاقات بازی فولاد در تهران باشند. زیر باران سنگ داور جوان مسابقه چاره‌ای جز قطع مکرر بازی نداشت تا به گواه کسانی که حاضر در ورزشگاه بودند، جو ورزشگاه داغ تر از آن چیزی باشد که بشود در آن فوتبالی گرم و هیجان انگیز را ارائه داد.

برانکو و هواداران سرخپوش به امتیاز کامل این بازی چشم دوخته بودند تا با کسب این ۳ امتیاز به دنبال ثابت کردن جایگاه خود در صدر جدول از همان هفته اول باشند. پرسپولیس در این دیدار در کنار مشکلات حاشیه ای، مشکل پیدا کردن کلید قفل دفاعی شاگردان یزدی را نیز داشت، رقیبی که پس از یک اتفاق تلخ در دیدار با پدیده و تعویض پیروزی با شکست در ثانیه های پایانی بازی در این دیدار حساب شده تر دفاع می کرد.

مهم‌ترین حرکت تاکتیکی قرمزها در طول بازی، پاس تو دری بود که سید جلال حسینی از میان صف پرتعداد مدافعان اهوازی برای علیپور فرستاد و آقای گل فصل قبل، ضربه‌اش با بدشانسی و برخورد به تیر افقی به بیرون رفت. نود دقیقه و تنها یک موقعیت جدی و تاکتیکی آن هم بهترین خط حمله دو فصل گذشته لیگ، موضوع مهمی برای بحث پس از پایان بازی برای برانکو و هواداران پرسپولیس می باشد.

سوپرمنی بر روی نیمکت نیست

زنگ خطر برای پرسپولیس چیست و آیا باید نتیجه گرفت در طول این فصل، دست کم تا اواسطش که چهار بازیکن خوب و ایده‌آل به تیم اضافه می‌شوند، آنها در خارج از خانه به همین مشکل جدی بر می‌خورند؟

برای پاسخ به این سوال کافی است به بازی های اخیر نگاهی داشته باشیم. بازی اول با گرفتن پنالتی و هوشیاری سیامک نعمتی و گلزنی علی علیپور همراه بود اما نوع فوتبالی که ارائه شد همانند بازی با استقلال خوزستان بود. ضعف خط دفاعی پدیده در بازی اول یک پنالتی و یک گل سه امتیازی را به حساب قهرمان واریز کرد اما در اهواز خبری از آن نبود.

اما مشکل بزرگ کجاست و چرا باید برانکو نگران بازی‌های تیمش تا پایان نیم‌فصل اول باشد؟

به طور قطع مهم‌ترین مشکل برانکو نیمکتی مخلوط از جوان ها و بازیکنان افت کرده است. برانکو در طول سه فصل گذشته نشان داد با یک نیمکت قوی می تواند دو قهرمانی پی در پی کسب کند. با توجه به حساس بودن رقابت ها در همان هفته های اول ، مربیان سعی در استفاده از بازیکنان نسبتا با تجربه برای کسب امتیاز های حیاتی در راه رسیدن به اهداف خود هستند

به خاطر همین در پنجره نقل و انتقالاتی تابستان بازیکنانی را جذب می کنند تا آلترناتیو بازیکنان حاضر در ترکیب اصلی باشند و در صورت صلاحدید سرمربی در میدان حضور پیدا کنند. محرومیت از پنجره نقل و انتقالاتی و جدایی بازیکنان کلیدی باعث شد که همان بازیکنان آلترنایتو جذب شده برای پر کردن جای بازیکنان جدا شده ، استفاده شوند و در نتیجه نیمکت پرسپولیس خالی از بازیکنان تاثیر گذار شود .

در این میان نمایش ضعیف بازیکنان کنونی نیز نقش مهمی در به وجود آمدن این اتفاق داشت. برای مثال فصل قبل در بازی رفت مقابل السد که با شکست سه بر یک پرسپولیس همراه بود آخرین بازی بود که برانکو کارت سبز را در جیب گادوین منشا قرار داد. بعد از آن بازی منشا جایگاه ثابتش را از دست داد تا همین امروز.

برانکو دیگر توان استفاده از این حربه را ندارد. اگر وحید امیری و فرشاد احمدزاده در بدترین شرایط ممکن به تیم شان وفادار می ماندند در این صورت عالیشاه و بشار رسن آلترناتیو بسیار خوبی برای فرشاد احمدزاده و وحید امیری در این فصل می بودند و می توانست رقابت بین این بازیکن برای برانکو یک دردسر شیرین می شد ولی ...

حال چندین سوال در این میان به وجود می آید . آیا بشار رسن قادر است به جای فرشاد احمدزاده به عنوان وینگر راست بازی کند؟ امید عالیشاه تا چه حدی می تواند جای وحید امیری را بگیرد؟ یا اینکه اگر محرمی نمی رفت باز ماهینی دفاع راست بود یا بار دیگر همانند فصول گذشته در پست های مختلف بازی می کرد؟ جواب ها به روشنی روز مشخص است.

سیستمی که جوابگو نبود

تفاوت بسیار زیادی بین دو بازی پرسپولیس برابر فولاد و استقلال خوزستان وجود داشت. پرسپولیس هفته دوم در مقابل فولاد به مراتب آماده تر از پرسپولیس هفته سوم بود . چرا شاگردان برانکو در اهواز حتی یک دهم بازی شش روز قبل‌شان موقعیت ایجاد نکردند؟

تفاوت بزرگ در نگاه نخست شاید مربوط به شرایط برگزاری بازی بود، شاگردان برانکو پس از یک بازی محافظه کارانه و نه چندان جذاب در مقابل پدیده، در خانه میزبان فولاد بودند. به دلیل اولین حضور پرسپولیس لیگ هجدهم در ورزشگاه آزادی ، حضور پرتعداد هواداران خودی را به همراه داشت اما یک تفاوت بزرگ دیگری که بسیار مشهود بود؛ ایده برانکو هجومی تر از بازی پدیده بود.

دو مهاجم و دو هافبک هجومی پرسپولیس به عمق می زدند و از فضا های به وجود آمده از دفاع به هم ریخته فولاد نهایت استفاده را می کردند. مهمترین تغییر این دیدار خروج کمال کامیابی نیا از زمین بود. برانکو به دلیل مصدومیت کمال کامیابی نیا، گادوین منشا را وارد زمین کرد.

دامنه حملات تیم برانکو نیز پس از این تغییر افزایش پیدا کرد. حضور یک مهاجم به جای یک هافبک دفاعی، به معنای تغییر آرایش پرسپولیس بود برانکو آرایش تیم را از ۲-۴-۴ خطی به ۲-۳-۱-۴ تغییر داد. در این آرایش دو مهاجم با ارزش یکسان در کنار هم حضور دارند که یک مزیت بزرگ است. حریف همواره از تشخیص مهاجم اصلی عاجز است و این یعنی دو مهاجم با وجود داشتن تکنیک کمتر نسبت به ۲-۴-۴ باید هردو و هر لحظه آمادگی لازم برای فضا سازی و مهیا کردن توپ را داشته باشند.

برانکو می توانست در دیدار با استقلال خوزستان نیز از این سیستم و یا آرایش ۲-۴-۴ لوزی شکل استفاده کند . وقتی استقلال خوزستان در خانه به همان یک امتیاز قانع بود و اصولا مساوی را مترادف با برد می‌بیند حضور دو هافبک دفاعی برای پرسپولیس در میانه زمین برای بازکردن دروازه شاگردان یزدی بی‌معناست.

اگرچه این دو هافبک دفاعی وظایف هجومی‌تری را دارند. اما احتیاط برانکو که بیشتر علاقه به بازی محطاط و محافظه کارانه تر دارد، باعث شد در نهایت ناباوری ۲ امتیاز حیاتی را در اهواز از دست بدهد. فوتبال قابل پیش‌بینی نیست و شاید اگر برانکو در این دیدار تغییر آرایش و سیستم می داد ، شکست می خورد. اما این که نیمه خالی لیوان را ببینیم نگاهی بدبینانه است.

بازی قبل در تهران نشان داد خارج شدن یک هافبک دفاعی و آمدن یک مهاجم تخصصی چه نقش ویژه‌ای در هجومی‌تر شدن پرسپولیس دارد. اگر برانکو تیمش را به بازی شجاعانه تر ترغیب می کرد شاید دست کم یک پیروزی پر گل و خلق چندین موقعیت خوب حاصل می‌شد. با این وجود تغییر دادن سیستم بازی یک تیم، کاری بسیار سخت است. شاید تا رسیدن به نیم‌فصل و اضافه شدن خریدهای جدید، پرسپولیس در بازی‌های ساده‌تر، محتاج کمی خوش‌شانسی خواهد بود .

سخن پایانی

تساوی در ابتدای لیگ، در گرمای تقریبی پنجاه درجه اهواز و وضعیت شبه جبهه جنگی سکوها با سنگ پراکنی نفرت‌انگیز قومی نژادی که تنها در این فوتبال که بیش از کینه و نفرت چیز دیگری را به ارمغان ندارد، اتفاق می افتد. شاید چندان بد و قابل ملامت برای قهرمان دو فصل اخیر فوتبال ایران نباشد.

برانکو به مراتب کار سختی نسبت به دیگر مربیان لیگ دارد. همه از او انتظار دارند. پیروز شدن در ۱۲ هفته آتی کار ساده‌ای نیست اما در این دنیا چیزی نیست که امکان رخ دادنش نباشد. حضور در جایگاه نخست در پایان هفته ۱۵ ام یک شاهکار تمام عیار است؛ چیزی که برانکو باید ثابت کند توانش را دارد و در گذشته نیز آن را ثابت کرده است .