فرکی: موفقیت تیم ملی، حاصل تلاش بازیکنان است

ورزش سه: حسین فرکی یکی از مربیان پرافتخار لیگ برتر فوتبال ایران است. او دو بار و با دو تیم مختلف موفق شده به مقام قهرمانی در رقابت های لیگ برتر رسد. یک بار در لیگ سیزدهم با فولاد و یک بار هم در لیگ چهاردهم در سپاهان او قهرمان مسابقات لیگ برتر شد و مربی لقب گرفت که در دوفصل متوالی با دوتیم متفاوت قهرمانی را تجربه کرده است.

با این وجود او دو فصل آخرش در سپاهان و سایپا را بدون جام و افتخاری سپری کرد و فصل گذشته نیز همانطور که خودش می گوید ترجیح داد به استراحت بپردازد. با او که مهاجم نوک تیم ملی ایران در جام جهانی ۷۸ بود درباره شرایط اینروزهایش و البته تیم ملی صحبت کرده ایم در زیر می خوانید:

-چه خبر آقای فرکی از فوتبال؟

راستش خبر خاصی نیست. فعلا که دارم بدون فشار و دغدغه و با فراغ بال هم مسابقات لیگ برتر خودمان در فصل قبل و هم بازی های جام جهانی را رصد می کنم.

-به عنوان مربی که دو فصل قهرمانی در لیگ برتر دارد فصل گذشته را چرا با هیچ تیمی نبودید؟

واقعیتش این است که سال گذشته تصمیم داشتم بعد از چهل سال بازی کردن و مربیگری استراحتی به خودم بدهم. به نوعی سال قبل بیشتر خودم را بازسازی کردم و سرگرم کارهای شخصی و در کنار خانواده ام بود.

-امسال چطور؟ تصمیم ندارید در لیگ مربیگری کنید؟

امسال هم چند پیشنهاد داشتم که شرایطش با آنچه که مدنظرم بود فاصله داشتم و احساس کردم نمی توانم در این شرایط کمکی بکنم و به همین دلیل پاسخ منفی دادم. البته اگر پیشنهاد خوبی باشد و شرایط کارکردن مهیا باشد امسال آمادگی اش را دارم که کار کنم اما کسانی که من را می شناسند می دانند که اصولا دوست ندارم به هرشکلی کار کنم.

-گفتید مسابقات لیگ برتر را در فصل قبل بررسی می کنید.خب نظرتان چیست؟

خب قهرمان لیگ که از مدت ها قبل مشخص شده بود و استقلال هم که جام حذفی را گرفت. آنچه من از دیدن مجدد بازی ها فهمیدم این بود که کیفیت لیگ برتر در نیم فصل دوم کمی بالاتر رفت. با این وجود تیم هایی مثل پرسپولیس و استقلال بعد از سال ها همزمان قهرمان لیگ برتر و جام حذفی شدند و ذوب آهن هم با آقای قلعه نویی عملکرد خیلی خوبی داشت. اما تیم هایی مثل سپاهان و تراکتور وضعیت خوبی نداشتند. با این وجود فکر می کنم سطح لیگ برتر ما در فصل قبل نسبت به سال های گذشته پایین تر بود.

-شما از معدود کسانی در ایران هستید که هم به عنوان بازیکن و هم مربی در جام جهانی حضور داشته اید. این مسابقات را در روسیه چگونه دیدید؟

راستش را بخواهید دور اول جام جهانی کیفیتش مثل لیگ ما پایین بود( می خندد). به نظر من دور اول مسابقات چنگی به دل نمی زد و شاید بخشی از آن به خاطر استرسی بود که تیم های بزرگ و مدعی داشتند و همین استرس چه در مرحله گروهی و چه حذفی خودش را نشان داد. به همین خاطر تیم هایی مثل آلمان، آرژانتین و پرتغال که قهرمانی جهان و اروپا را تجربه کردند نتوانستند نتایج خوبی بگیرند. اما برخی تیم های به اصطلاح کوچکتر در این مسابقات واقعا عملکرد خوبی داشتند. من به شخصه خودم از بازی تیم ژاپن خیلی لذت بردم و پیش بینی ام این بود که در زمان مساوی ۲ بر دو ژاپن بتواند گل پیروزی اش را هم بزند اما خب کمی احساسی بازی کردند و در نهایت آن گل را خوردند.

-ژاپن به نوعی نشان داد که با فوتبال تهاجمی هم می توان با تیم های بزرگ دنیا مقابله کرد. موفقید؟

بله کاملا، ژاپنی ها فوتبال را ساده و رو به جلو بازی می کنند تا تماشاچی ها لذت ببرند. با این حال این تیم نمایش بسیار خوبی داشت و حتی این شایستگی را داشت که بتواند از این مرحله عبور کند. با این وجود و در حالی که امشب تکلیف تیم های مرحله بعد مشخص می شود اما به نظر در این جام تیم هایی که دست بالای جام نبودند نتایج بهتری گرفتند.

-حتما بازی های تیم ملی ایران را هم در جام جهانی دیده اید. عملکرد تیم ملی را چگونه دیدید؟

درباره تیم خودمان هم باید بگویم نتیجه ای که به دست آمده قابل قبول و رضایت بخش بوده است. مردم ما هم از بازی های تیم ملی خوشحال شدند ، واقعیتش این است که مردم ما اینروزها آنقدر گرفتار و درگیر هستند که دنبال بهانه ای برای شاد بودن هستند و در این مقطع فوتبال توانست این شادی را بیاورد. بازیکنان تیم ایران در این مسابقات خیلی زحمت کشیدند و جا دارد به بازیکنانمان تبریک و به کادر فنی تیم ملی هم خسته نباشید بگویم. با این وجود من این موفقیت نسبی را ابتدا حاصل تلاش و جنگندگی و همدلی بچه های تیم می دانم.

اما اگر بخواهیم تیم را از نظر فنی با مثلا ژاپن ، استرالیا، کره جنوبی و یا حتی عربستان مقایسه کنیم کیفیتی مثل آن ها نداشتیم. ما با وجود اینکه از نظر مهره بهترین و پرمهره ترین تیم آسیا هستیم اما در کار گروهی و خلق موقعیت خیلی موفق نبودیم هرچند موقعیت هایی هم داشتیم. تیم ایران از نظر فوتبالی ، شکل بازی و زیبایی فوتبال نسبت به دیگر تیم های آسیایی عملکرد بهتری در جام جهانی نداشت.

-شما سال 2006 مربی تیم ملی ایران در جام جهانی بودید. نسبت به آن زمان تیم ملی چقدر و در چه زمینه هایی پیشرفت داشته است؟

اگر بخواهیم آن تیم را با تیمی که در این جام داشتیم مقایسه کنیم تنها تفاوتش در امتیازی بود که به دست آمد وگرنه در تمام ادوار جام جهانی تیم ما تقریبا همین شرایط را داشته است. تیم ما همیشه از نظر بازیکن و کیفیت بازیکنان شرایط خوبی داشته است و در حال حاضر هم اگر بخواهیم بازیکنان تیم ملی را با دیگر تیم ها مقایسه کنیم خواهیم دید که تیم ایران شرایط بهتری دارد. با وجود اینکه تیم های آسیایی در این سال ها پیشرفت زیادی نداشته اند اما می توانم بگویم که اعتقادم بر این است که تیم ایران هم پیشرفت چشمگیری نداشته و اینگونه نبوده است که از دیگر تیم های آسیایی جلو بیفتیم. در حالیکه ۵۰ درصد بازیکنان تیم ملی در اروپا بازی می کنند و در بازی های مقدماتی جام جهانی نسبت به ازبکستان و کره عملکرد بهتری داشتیم اما نسبت به تیم های آسیایی پیشرفت خاصی نداشته ایم.

-اما خیلی از هواداران و حامیان تیم ملی نمایش تیم ملی برابر اسپانیا و پرتغال را با وجود عدم کسب نتیجه نمایشی غرور برانگیز می دانند.

ببینید تیم ملی همیشه و از زمانی که من به یاد دارم همیشه مقابل تیم های پراسم و رسم نمایش خیلی خوبی داشته است مثل بازی با امریکا در ۹۸، بازی با آلمان در تهران و بسیاری بازی های دیگر که در دوره های مختلف انجام شده است. ما جام بین قاره ای را بردیم. الان هم من نمی دانم چه کسی طرفدار کی روش و چه کسی مخالف او است من فقط نظرهای شخصی خودم را در این رابطه می دهم.

ضمن اینکه به ما یاد داده اند که به عنوان مربی بهتر است که همکارانم را نقد نکنم. مربیگری کارساده ای نیست و نباید درباره آن اظهارات غیرواقعی داشت. چرا که ممکن است برای خود ما هم اتفاق بیفتد اما یکسری تفاوت ها وجود دارد و وقتی شخصیت آدم ها را کنار هم می گذاریم و نقطه نظراتشان را می شنویم آن وقت تفاوت هایی را شاهد هستیم.

-حتما متوجه شده اید که باردیگر چالشی میان کی روش و برانکو به وجود آمده است. نظر شما در این باره چیست؟

ببینید من با آقای برانکو کار کرده ام و شخصیت ایشان را به نظر من دیگر تمام فوتبال ایران دیده است. آقای برانکو کارنامه مشخص و شخصیت بالایی دارد و از نظر فنی نیز دیگر همه می دانند که در چه سطحی است و چه دانشی دارد. متاسفانه برخی اتفاقاتی که می افتد برای فوتبال ما قشنگ نیست و حتی برای جوانان و مربیان جوان تر بدآموزی دارد. آن هم برای ما که همه ش از فرهنگ بالا و غنی خودمان حرف می زنیم برخی اتفاقات واقعا درست نیستم.

تیم ژاپن بعداز باخت رختکنش را تمیز می کند اما در همین لیگ برتر خودمان بارها بعد از باخت زده اند شیشه های رختکن را شکسته اند. با این وجود من اعتقاد دارم که همه باید کمک کنیم تا فوتبالمان از نظر فنی و فرهنگی پیشرفت کند ضمن اینکه کسی که در جایگاه بالایی هست فرهنگ و رفتار و گفتارش روی فرهنگ جامعه تاثیرگذار است و باید از این نظر خیلی شرایط مثبت و خوبی داشته باشد.

-با وجود نتایج خوبی که گرفتیم و زحماتی که بازیکنان و کادرفنی تیم ملی کشیده اند اما قبول دارید کمی نیمکت ما زیادی با داوران ، مربیان حریف و حتی تماشاگران دچار چالش می شود؟ در همین بازی های جام جهانی هیچ تیم به اندازه ما با داوران بحث نکرد و درخواست های مکرر ویدئو چک و مسایلی از این دست نداشت. حتی آقای کی روش در یک صحنه کتش را پرت کرد و به رختکن رفت و یا با مربیان تیم ملی مراکش درگیر شد...

واقعیت این است که تا امروز چند نفر و چند گروه آمده اند و با تیم ملی کار کرده اند و در نهایت هم همه ناراضی رفته اند. من نمی خواهم خیلی به بخش فنی ورود کنم اما در بخش فرهنگی انتظاری که از یک مربی خارجی بزرگ داریم برآورده نشده است. تیم ملی فقط نتیجه گرفتن و تمرین نیست چرا که روی جاعه تاثیرگذار است اما متاسفانه می بینیم که نسبت به این موضوع بی توجهی شده و فوتبال ما امروز در مسیری قرار گرفته که همه به دنبال تسویه حساب با هم هستند. این اتفاق در هیچ جای دنیا نمی افتد.

-در این روزها اتفاقا خیلی این تیم ملی و نتایجش را با تیم ملی سال 2006 مقایسه می کنند. شما تفاوت های این دو تیم را در چه چیزهایی می دانید؟

مشکلاتی که تیم ما در جام جهانی ۲۰۰۶ داشت را تیم ملی در هیچ دوره ای نداشته است. ما در حالیکه به عنوان تیم اول گروهمان به جام جهانی رفتیم و با توجه به قدرت تیمی می توانستیم نتایج خیلی بهتری بگیریم اما متاسفانه مشکلات آنقدر بزرگ بود که نشد. ما یکی از بهترین تیم های ملی را داشتیم و عملکردمان هم خوب بو اما مسئولان مانع از نتیجه گیری شدند. سهراب بختیاری زاده و یحیی گل محمدی ده روز قبل از جام جهانی به تیم ملی ملحق شدند چرا که درگیر بازیهای جام باشگاه های آسیا بودند. از طرفی بازیکنان کلیدی تیم دچار مصدومیت شدند و از همه بدتر اینکه آقایان چون می خواستند رئیس فدراسیون وقت را عوض کنند تیم ملی را قربانی کردند.

شرایطی پیش آمد که بازیکنان خیلی زیر فشار بودند با این حال ما خیلی راحت به جام جهانی رفتیم و مسابقات را هم به پرتغال و مکزیک فوتبالی باختیم. خوشبختانه برانکو بعد از چند سال به ایران بازگشت و خودش را ثابت کرد. ما از فوتبال چیزی جز اینکه از بازی تیم ملی لذت ببریم نمی خواهیم. هدفمان هم از آوردن یک مربی خارجی بزرگ این است که به فوتبال کشورهایی مثل ژاپن نزدیک شویم و از آن مهمتر بازهم تاکید می کنم که با توجه به ادهای فرهنگی که داریم از این نظر باید در سطح بالایی باشیم.