بزرگترین مسافران ناکام جام جهانی

روزنامه شهروند: یک روز به جای تمرکز بر روی رونالدو و مسی، به بازیکنانی که به خانه برمی‌گردند، نگاه کنیم و به این مسافران بزرگ فوتبال، احترام بگذاریم. زندگی این ٣٦٨ بازیکن، با ماه پیش بسیار فرق خواهد کرد، چون آنها در بزرگترین رقابت ورزشی جهان حضور داشتند.

فوتبال، به‌عنوان یک مسیر بزرگ جهانی، در طول‌ سال شاهد اتفاقات ریز و درشت زیادی است. مسابقات مهم کشوری، قاره‎‌ای و جهانی. اتفاقات هیجان‌انگیز و خبرهای ریز و درشت. اما تاریخ فوتبال به ما نشان داده که تغییرات بزرگ و اتفاقات ریشه‌ای در جام‌جهانی به وقوع می‌پیوندد. جام‌جهانی، مسیرها را عوض می‌کند و سرنوشت‌ها را زیر و رو می‌کند.

جام جهانی روسیه را با ٣٢ تیم شروع کردیم و حالا ١٦ تیم از آن باقی مانده است.

درباره این ١٦ تیم و بازیکنانش، در روزهای آینده خیلی خواهیم شنید، اما نیمه پنهان ماجرا ٣٦٨ بازیکن تیم‌هایی هستند که به خانه برگشتند. آنهایی که پا به دنیای بزرگ جام‌جهانی گذاشتند و حالا به سکوت و خلسه خواهند رفت. به دنیایی بدون هیاهو، اما با تغییراتی بزرگ. بازیکنانی با سرنوشت‌های متفاوت، گذشته و آینده‌ای متفاوت.

علی بیرانوند، بی‌خانمانی، جام جهانی

سردسته‌ آنها در روسیه علیرضا بیرانوند بود. او از روستای خود در نوجوانی دل کند و به پایتخت آمد تا یک کار بزرگ جهانی انجام دهد. او می‌خواست یک فوتبالیست شود. سوار اتوبوس شد و به دنبال رویای خود، در خیابان و روی کارتن‌ها خوابید و کارگری ساختمان کرد. همین دوشنبه، درحالی‌که چشم جهان به او خیره بود، پنالتی کریستیانو رونالدو را گرفت تا رویای ایران برای صعود را واقعی‌تر کند.

یک‌سال پیش، بیرانوند یک دروازه‌بان حرفه‌ای فوتبال با درآمد خوب بود، یک ماه پیش او دروازه‌بانی بود که از بی‌خانمانی به جام‌جهانی رسیده بود، ولی حالا او یک بازیکن بزرگ فوتبال در جهان است که یکی از گران‌ترین و بزرگترین بازیکنان فوتبال جهان را در پیش چشم همه ناکام کرده است و یک لحظه تاریخی را خلق کرد که حتی با حذف ایران هم هیچ‌کس قادر به حذف این لحظه از تاریخ جام‌جهانی نخواهد بود. او هم شاهزاده علاالدین است و هم غول چراغ جادو.

١٠ بازیکن بزرگ و خداحافظی از جام

این ١٠ نفر نتوانستند به رویاهای بزرگترشان برسند. اسم‌هایی که انتظار می‌رفت از آنها بیشتر بشنویم: تونی کروس (آلمان)، محمد صلاح (مصر)، تام راجیک (استرالیا)، مهدی بن عطیه (مراکش)، ویکتور موزس (نیجریه)، گیلفی سیگوردسون (ایسلند)، میلینکوویچ (صربستان)، برایان رویز (کاستاریکا)، رابرت لواندوفسکی (لهستان) و هونگ مین سون (کره جنوبی).

فقط از ‌هالدورسون بپرسید

هالدورسون که در یورو ٢٠١٦ با ایسلند تبدیل به چهره شد، یک دروازه‌بان- دندانپزشک نیمه‌وقت بود. او که ردی از خود به‌عنوان دستیار کارگردان در فیلم کوتاه ایسلند برای رقابت‌های یوروویژن ٢٠١٢ هم باقی گذاشته بود، بهترین بازیکن زمین در بازی برابر آرژانتین در جام‌جهانی روسیه شد. آن دستیار کارگردان حالا به نمایشنامه‌نویس و بازیگر نقش اول فیلم ناکامی لیونل مسی در زدن پنالتی تبدیل شد. زندگی امثال او و بیرانوند دیگر مانند قبل نخواهد بود و احتمالا آنها لژیونرهای موفقی خواهند شد.

حسرت‌ها و امیدها

تمرکز این جام‌جهانی از امروز روی ١٦ تیم صعود کرده به مرحله بعد خواهد بود، اما در میان ٣٦٨ بازیکنی که به کشورشان برگشتند، هزاران ساعت رویا به شکل فیلم در ذهن خودشان و بسیاری از مردم دنیا و کودکانی که هنوز در خیابان‌ها و کوچه‌ها به دنبال توپ خواهند گشت، مرور خواهد شد و دنیاها و رویاهای جدید ساخته خواهد شد. تعداد زیادی از همین بازیکنان به واسطه همین چند روز حضورشان در روسیه، ترانسفر خواهند شد و مبالغ کلانی در فوتبال جابه‌جا خواهد شد. حتی برای دروازه‌بان ٤٥ ساله مصر که احتمالا دستکش‌هایش را آویزان خواهد کرد، همه چیز تغییر می‌کند. جام‌جهانی، سرزمین دگرگونی‌هاست. بدیهی است که یک تیم قهرمان خواهد شد، اما وقتی میلیاردها چشم، همه چیز را در این رقابت می‌بینند، غیر از قهرمانی هزاران نکته‌ و صدها بازیکن دیگر به چشم خواهند آمد و دنیای فوتبال تغییر خواهد کرد. نخبگان و ستاره‌های باقی‌مانده در جام برای این‌که جایزه بزرگ را به خانه بیاورند تا آخرین نفس خواهند جنگید و آنها که از این رقابت بازمانده‌اند، هدف‌های دیگری را به چنگ خواهند آورد.