جام جهانی، دور از دسترس مسی

ورزش سه: بهترین بازیکن فوتبال جهان و به تعبیر برخی بهترین بازیکن تمام دوران انگار باید قید رسیدن به جام قهرمانی جهان بزند چرا که در جام جهانی بعدی او یک بازیکن ۳۵ ساله خواهد بود.

از زمان تولد ستاره ای به نام لیونل مسی همیشه بزرگترین دغدغه قهرمانی آرژانتین با او در جام جهانی بوده است چرا که بیش از سی سال است که آرژانتین نتوانسته به مقام قهرمانی در جهان برسد و آمدن مسی آن ها را امیدوار کرده بود که با مارادونای جدی بالاخره بتوانند به این مهم برسند. بهترین نتایج مسی با تیم ملی آرژانتین در جام جهانی ۲۰۱۴ رقم خورد که او توانست با گل های حساسش آلبی سلسته را به فینال برساند و تنها آن ضربه ماریو گوتزه بود که دست مسی و یارانش را از جام دور کرد.

این حضور در فینال جام جهانی با وجود اینکه آرژانتین بازی های چشم نوازی نداشت و البته روزهای پرفروغ مسی در عرصه باشگاهی باعث شد که خیلی ها جام جهانی ۲۰۱۸ را جام قهرمان لیونل مسی بدانند. او اما با آرژانتین روزهای خوبی را در روسیه سپری نکرد. تساوی مقابل ایسلند، شکست مقابل کرواسی و البته برد با گل او برابر نیجریه باعث شد تا آرژانتین با ۴ امتیاز به مرحله بعدی برود و البته به تیمی پرستاره به نام فرانسه برخورد کند.

با این حال همه چشم انتظار معجزه لیونل مسی برابر فرانسه بودند اما تک ستاره بزرگ آرژانتین نتوانست از پس انبوه ستاره های فرانسه برآید. مسی در تیم ملی آرژانتین تنهاتر از همیشه بود و خیلی ها این تنهایی را کاملا به خود او ربط می دادند. عدم دعوت از ایکاردی و هیگواین و بازی نکردن دیبالا و آن صحنه عجیب دروسط بازی با نیجریه که سن پائولی از مسی درباره تعویض آگرو نظر گرفت باعث شد که همه این ترکیب کم ستاره را محصول خواست لیونل مسی بدانند به خصوص در خط حمله که آرژانتین به غیر از خود او تقریبا تمامی ستاره هایش را به روسیه نبرده بود.

مسی در حالی که مارادونا تمام تلاشش را می کرد تا روح خودش را به کالبد او انتقال دهد نتوانست به تنهایی آرژانتین را به مقام قهرمانی برساند. او البته که در برابر تیم پرستاره فرانسه بازهم مرد اول تیمش بود و روی دو گل از سه گل آرژانتین نقش داشت اما بازی با فرانسه یک درس بزرگ فوتبالی برای همه و حتی مسی و مارادونا داشت. اینکه یک ستاره تنها در این روزگار نمی تواند با اتکا فقط به خودش قهرمانی بیاورد. آرژانتین اگر ستاره هایی مثل اینیستا و ژاوی و پیکه و ترشتگن و سوارز را داشت شاید می توانست قهرمان جام جهانی شود یا اما مسی تنها در برابر ستاره های تازه نفسی مثل امباپه، گریزمان، دمبله ،واران، ام تیتی و ژیرو نمی تواند و در نهایت باید به عنوان اولین ستاره بزرگ با جام خداحافظی کند. او حالا و از این پس باید شاهد تلاش کریس رونالدو بزرگترین رقیبش در جام جهانی باشد که قصد دارد به تنهایی پرتغال را به مقام قهرمانی در جام جهانی برساند. اتفاقی که سخت به نظر می رسد چرا که انگار عصر تک قهرمان ها به سر آمده و امروز روزگار قهرمان های گروهی است. در این روزگار این تیم ها هستند که شکل قهرمان به خود می گیرند و در نهایت به قهرمانی می رسند.

حالا مسی باید بار دیگر با شکست به آرژانتین بازگردد و شاید اینبار دیگر آرژانتینی ها نیز به این نتیجه رسیده باشند که مسی ستاره ای برای بارسلونا است اما قهرمان تیم ملی نیست، قهرمانی که بتواند که برای تیم ملی کشورش یک تنه جام بیاورد.

او برای رسیدن به بزرگترین آرزوی فوتبالی اش شاید تنها یک جام جهانی دیگر فرصت داشته باشد و شاید قطر و در ۳۵ سالگی سرانجام رویای او و تمام هوادارانش تعبیر شود اگر چنین رویایی اصلا شکل بگیرد و او تا آن زمان لباس آلبی سلسته را بپوشد