نگاهی به تیم تاریخساز جام جهانی ۱۹۹۸
جام جهانی ۱۹۹۸، تورنمنت خاص و متمایز برای ایران محسوب می‌شود و تیم ملی که پس از ۲۰ سال در جام جهانی بازی می‌کرد به تنها برد خود در این مسابقات دست یافت.
وبسایت نود: جام جهانی ۱۹۹۸، تورنمنت خاص و متمایز برای ایران محسوب می‌شود و تیم ملی که پس از ۲۰ سال در جام جهانی بازی می‌کرد به تنها برد خود در این مسابقات دست یافت. بازیکنان این تیم، در زمره بازیکنان شاخص تاریخ ایران محسوب می‌شوند. ۲۰ سال پس از آن مسابقات بد نیست سرنوشت ۲۲ بازیکن آن بازی را مرور کنیم؛ انتظار می‌رفت اکثر آنها تبدیل به سرمربیان درجه یکی شده باشند اما اینگونه نشد.
شماره ۱: احمدرضا عابدزاده حدود ۱۷ سال است که بازی کردن را کنار گذاشته است. پس از آن حادثه وحشتناک سال ۱۳۸۰ او به ورزش بازگشت. در مقاطعی در تیم‌های مختلفی مثل استقلال اهواز، استیل‌آذین و پرسپولیس مربی دروازه‌بان‌ها شد. عابدزاده همچنان سخت ورزش می‌کند، او بین ایران و آمریکا در رفت و آمد است و مدتی پیش تا آستانه مربیگری در تیم ملی امید هم پیش رفت.
شماره ۲: مهدی مهدوی‌کیا جوان‌ترین عضو ایران در جام جهانی ۹۸ بود و طبیعتا دیرتر از بقیه کفش‌هایش را آویخت. زننده گل دوم ایران به آمریکا در این چهار، پنج سال با وسواس خاصی در حال آماده شدن برای سرمربی‌گری است. او قصد دارد یک سرمربی بزرگ شود و برای رسیدن به این نقطه ظاهرا عجله‌ای ندارد. مهدوی‌کیا فعلا در تیم‌های پایه هامبورگ مشغول است.
شماره ۳: نعیم سعداوی پس از چند سال کمک مربی بودن در فولادخوزستان در نهایت به سرمربی‌گری این تیم در ۲ فصل گذشته رسید. دوران سرمربی‌گری سعداوی اما تنها یک سال بود.
شماره ۴: محمد خاکپور هم دو، سه سال پس از جام جهانی ۱۹۹۸ بازنشسته شد. یک مقطع کوتاه در استیل آذین سرمربی بود و یک تجربه تقریبا ناموفق هم در تیم امید ایران داشت. خاکپور هم نتوانست در این سالها نام خود را به عنوان یک سرمربی در فوتبال ایران ثابت کند.
شماره ۵: افشین پیروانی هم از جمله بازیکنانی بود که مقاطع کوتاهی سرمربی شد. او حدود ۱۲ است که دیگر بازی نمی‌کند. در این مدت سرمربی‌گری در لیگ برتر را با استیل‌آذین و پرسپولیس تجربه کرد؛ در پرسپولیس فقط چند هفته دوام آورد. چند باری در استیل‌آذین و پرسپولیس هم کمک مربی بود. در کارنامه‌اش سرمربی‌گری در لیگ یک و مدیریت تیم ملی هم دیده می‌شود. او هم اکنون بر اساس حکم کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال دور از فوتبال به سر می‌برد.
شماره ۶: کریم باقری تا همین هفت، هشت سال بازی می‌کرد. به نظر می‌رسد او تمایلی به سرمربی‌گری ندارد و در این سالها کمک مربی پرسپولیس بوده است.
شماره ۷: علیرضا منصوریان دیگر نماینده تیم ۹۸ است که تبدیل به یک سرمربی کامل شد. سرمربی سابق استقلال ۹ سالی است که کفشها را آویخته است. در این مدت در تیم‌های پاس همدان، تیم امید، نفت تهران و استقلال سرمربی بوده است. کمک مربی بودن در تیم ملی هم در کارنامه دارد. منصوریان یک بازی هم سرمربی تیم ملی بود.
شماره ۸: سیروس دین‌محمدی پس از یکی دو سال دستیاری در استقلال فصل گذشته سرمربی راه‌آهن شد و پس از ناکامی در این تیم به تیم دوران بازیگری خود شهرداری تبریز بازگشت.
شماره ۹: حمید استیلی از معدود بازیکنان حاضر در بازی ایران- آمریکاست که سرمربی شد. زننده گل اول ایران در نبرد لیون از ۱۶، ۱۷ سال پیش که بازی کردن را کنار گذاشت وارد کادرفنی پرسپولیس شد. پس از سالها دستیاری، سرمربی استیل‌آذین شد. او با استیل‌آذین، شاهین بوشهر، پرسپولیس، راه‌آهن و ملوان در لیگ برتر سرمربی‌گری کرده است. دوران او در پرسپولیس اصلا موفق نبود. او هم اکنون مدیر تیم ملی امید است.
شماره ۱۰: علی دایی موفق‌ترین مربی تیم ۹۸ بود. او از ۱۰ سال پیش که فوتبال را کنار گذاشت در تیم‌های سایپا، ایران، پرسپولیس، راه‌آهن، صبا و نفت تهران سرمربی‌گری کرد. دایی البته در یک سال آخر بازی‌اش مربی-بازیکن بود. او یک بار لیگ را برده و سه بار هم قهرمان جام حذفی شده این افتخارات تنها افتخارات ۲۳ بازیکن تیم ۹۸ در سمت سرمربی است. دایی اکنون سرمربی سایپاست. از بین بازیکنان ۹۸ او تنها کسی است که سرمربی تیم ملی هم شده است.
۲
2
شماره ۱۱: خداداد عزیزی حدود ۱۱ سال است دیگر فوتبال بازی نمی‌کند. در این مدت چند باری به سمت سرمربی‌گری آمد و هدایت تیم‌هایی مثل سیاه جامگان، ابومسلم، پیام مشهد، شهرداری تبریز و استقلال اهواز را برعهده گرفت اما او نتوانست یک سرمربی باثبات باشد.
شماره ۱۲ : نیما نکیسا در این چند سالی که فوتبال را کنار گذاشته بیشتر به انجام کارهای هنری تمایل داشته تا کار مربیگری.
شماره ۱۳: علی لطیفی یک دوره ناموفق سرمربی‌گری در لیگ برتر با راه‌آهن داشت. در چند تیم همچون اکسین البرز هم کار کرد.
شماره ۱۴ : نادر محمدخانی هم ۱۶، ۱۷ سالی است که دیگر فوتبال بازی نمی‌کند. او به خارج از کشور مهاجرت کرد و فرصت مربیگری برایش مهیا نشد.
شماره ۱۵: علی‌اکبر استاداسدی حضور کمرنگی به عنوان دستیار در تیم‌های تبریزی داشته است اما هنوز موفق نشده خود را به عنوان یک مربی یا سرمربی معرفی کند.
شماره ۱۶: رضا شاهرودی در چند مقطع در تیم‌های مختلف کمک مربی مربیانی مثل افشین پیروانی و فرهاد کاظمی بوده است و هم اکنون دستیار زلاتکو کرانچار در تیم ملی امید است.
شماره ۱۷: جواد زرینچه هم نتوانست تبدیل به یک سرمربی مطرح بشود. حدود ۱۵ سال است که کفشها را آویخته است. یک مقطع چند ماهی هدایت استقلال را برعهده داشت که موفقیت‌آمیز نبود. در سابقه‌اش چند مرتبه سرمربی‌گری در تیم‌های لیگ دسته اول دیده می‌شود.
شماره ۱۸: ستار همدانی او هم در چندین تیم کمک مربی بوده است؛ شیرین‌فراز، تراکتورسازی تبریز و استقلال و گسترش فولاد تبریز.
شماره ۱۹: بهنام سراج در مقاطعی کوتاه سرمربی و کمک مربی صنعت نفت بود. سراج در لیگ هفدهم یکی از اعضای کادرفنی صنعت نفت آبادان در لیگ برتر بود.
شماره ۲۰: مهدی پاشازاده یکی از بازیکنان جوان تیم ۹۸ بود. او ۱۰ سال است که بازنشسته شده و در این سالها یک مربی بسیار فعال در لیگ دسته یک بوده است. شاهین شهرداری بوشهر آخرین تیم اوست که با آن موفق به صعود به لیگ یک شد. احتمال اینکه پاشازاده ۴۵ ساله در آینده در لیگ برتر سرمربی‌گری کند کم نیست اما تا به امروز موفق به انجام این کار نشده است.
شماره ۲۱: مهرداد میناوند هم سال‌های زیادی از فوتبال دور بود. کمک مربی خونه‌به‌خونه بابل تنها تجربه میناوند در عرصه مربیگری است.
شماره ۲۲: پرویز برومند چند سالی است که فوتبال را کنار گذاشته و فعلا موفق نشده وارد عرصه مربیگری شود.
سرمربی
جلال طالبی پس از جام جهانی رفت، پس از یک سال دوباره سرمربی ایران شد. در مقطعی هم سرمربی سوریه بود.
ارسال نظر