زیدان، قهرمان فرانسه در جام جهانی ۱۹۹۸

ایسنا: امه ژاکه، سرمربی تیم ملی فرانسه در شروع جام جهانی ۱۹۹۸ بیش از همه مورد انتقاد قرار می‌گرفت اما یک ماه بعد پس از پیروزی سه بر صفر مقابل برزیل در فینال به یک شخص محبوب تبدیل شد. جادوی فوتبال باعث شد تمام کشور را شادی و شور فرا بگیرد چون فرانسه برای نخستین‌بار فاتح جام جهانی شده بود.

مسیر "خروس‌ها" برای رسیدن به فینال آرام پیش رفت اما مطمئن بود. میزبان در مرحله گروهی توانست آفریقای جنوبی، عربستان و دانمارک را شکست دهد. با این حال برابر پاراگوئه که از خوسه لوییس چیلاورت بهره می‌برد با مشکلات زیادی رو به رو شد. فرانسه به لطف گل طلایی توانستند به دور بعد صعود کند. این گل در دقیقه ۱۱۳ توسط لوران بلان به ثمر رسید. فرانسه در یک چهارم برابر ایتالیا قرار گرفت و توانست در ضربات پنالتی حریفش را شکست دهد. ضربه لوییجی دی باجو به تیرک برخورد کرد و موجب شد فرانسه به نیمه نهایی صعود کند. میزبان در نیمه نهایی با یک تیم ترسناک دیگر یعنی کرواسی باید رو به رو می‌شد. کرواسی نخستین جام جهانی خود را تجربه می‌کرد اما توانسته بود یک پیروزی بزرگ برابر آلمان به دست آورد و با سه گل حریفش را شکست دهد. لیلیان توران دقایقی بعد از شروع نیمه دوم توانست تیمش را نجات دهد تا فرانسه فینالیست شود. تنها مشکل میزبان برای این بازی نبود رهبرشان یعنی بلان بود. او در دیدار برابر کرواسی اخراج شده بود.

برزیل، مدافع عنوان قهرمانی به عنوان بخت نخست در این بازی‌ها حاضر شد. سلسائو با یک خط حمله قدرتمند در حالی که ضعف دفاعی داشت رقابت‌ها را شروع کرد. ماریو زاگالو به ستاره خود یعنی رونالدو نازاریو اعتماد کرد و او تفاوت خود را نسبت دیگر مهاجم‌ها نشان داد (رونالدو بهترین بازیکن جام انتخاب شد). برزیل بدون مشکل بازی‌ها را آغاز کرد و تنها شکست‌شان برابر نروژ بود که پیش از آن صعودشان به دور حذفی مشخص شده بود. آن‌ها چهار بر یک شیلی را در یک چهارم شکست دادند. سپس برابر دانمارک سه بر دو پیروز شدند. با این حال در نیمه نهایی برابر هلند به سختی توانستند صعود کنند و پس از تساوی یک بر یک در ضربات پنالتی چهار بر دو پیروز شدند. درخشش تافارل در درون دروازه قابل توجه بود.

فینال ایده‌ال برای کشور میزبان فراهم شد. فرانسه باید در نخستین فرصتش برای کسب جام برابر برزیل قرار می‌گرفت که به دنبال ثبت پنجمین ستاره خود روی پیراهنش بود. امه ژاکه یازده مرد اصلی خود را با ترکیب ۱-۲-۳-۴ به میدان فرستاد که یوری ژورکائف به عنوان بازیکن آزاد بازی می‌کرد و زین‌الدین زیدان نیز در خط حمله به استفان گیوارش کمک می‌کرد. از طرفی زاگالو از سه بازیکن برتر خود به نام رونالدو، ریوالدو و ببتو بهره می‌برد.

در شروع، قدرت فرانسه در خط میانی باعث شد برزیل به دردسر بیفتد. آبی‌ها می‌توانستند از طریق گیوارش به گل برسند اما او تک به تک را از دست داد. در ادامه امانوئل پتی ضربه کرنر را زد و زیدان توانست با ضربه سر در دقیقه ۲۷ گل نخست بازی را به ثمر برساند. در لحظات پایانی زیدان دوباره با ضربه سر گلزنی کرد و فرانسه در حالی به رختکن رفت که به قهرمانی نزدیک شده بود.

زاگالو در این شرایط تصمیم گرفت با چهار مهاجم بازی کند. او دلینسون را به میدان فرستاد. فابین بارترز در این نیمه درخشید و توانست دو ضربه بازیکنان برزیلی را مهار کند. فشار سلسائو پس از اخراج مارسل دزایی از دقیقه ۶۷ بیش‌تر شد و شرایط را برای فرانسه سخت کرد. زاگالو باز هم خط حمله خود را تقویت کرد و ادموندو وارد زمین شد. با این حال هیچ تغییری در نتیجه ایجاد نشد. در لحظات پایانی عملکرد بد برزیل در ضربه کرنر یک ضد حمله را برای فرانسه مهیا کرد. کریستوف دوگاری آن را شروع کرد و پاتریک ویرا به آن سرعت داد. در نهایت پتی برای سومین بار دروازه برزیل را باز کرد.

زیدان پس از فینال به محبوب‌ترین فرد در فرانسه تبدیل و در آن سال به عنوان بازیکن سال توسط فیفا انتخاب شد. روزنامه‌ها، تبلیغات و تلویزیون به او پرداختند و نیویورک تایمز از زیدان به عنوان "مایکل جردن فوتبال" یاد کرد. نام و لبخند زیدان در دیوارهای تبلیغاتی شهر و مجله‌ها دیده شد.

زیدان دوباره در سال ۲۰۰۰ به عنوان بهتربن بازیکن فیفا انتخاب شد و سپس برای سومین بار این جایزه را کسب کرد. حضور دوباره او در تیم ملی باعث شد "آبی‌ها" دوباره در جام جهانی (۲۰۰۶) به مصاف برزیل بروند و یک فینال دیگر را تجربه کنند. او آخرین بازی دوران وررزشی‌اش را در دیدار نهایی تجربه کرد که با یک گل، دریافت کارت قرمز و پیروزی ایتالیا در ضربات پنالتی به پایان رسید.