پاشازاده ۱۹۹۸، مجید حسینی ۲۰۱۸؟

ایران ورزشی: چند روزی بود که خط خوردن سید‌جلال بدجوری ذهنم را مشغول کرده و مدام با خودم ترکیب ۱۱ نفری تیم ملی را با داشته‌های کی‌روش مرور می‌کردم. هربار که به خط دفاع و هافبک می‌رسیدم، غصه تمام وجودم را می‌گرفت که چه کسی قرار است در نبود سیدجلال مقابل اسپانیا و پرتغال از دروازه تیم ملی دفاع کند؟ ارسال‌های یوردی آلبا و هجوم سرزن‌هایی مثل سرخیو راموس، جرارد پیکه، دیگو کاستا، آسپاس و آسنسو. چه واویلایی در راه است؛ آمار بیرانوند در نبود سیدجلال بدجوری همه را نگران کرده. در هجوم این افکار منفی، در خیال پرش‌های رونالدو و ضربه‌سرهایی که می‌زند غوطه‌ور بودم که یک تماس از ترکیه رشته افکارم را برهم زد: «از تیم ملی خبر داری؟ »

پاسخم همین چیزهایی بود که در فکرم می‌چرخید اما صحبت‌های این دوست خبرنگارم تلنگری بزرگ بود برایم: «مجید حسینی را برای قلب دفاع انتخاب کرده و رویش کار می‌کند. ظاهرا پژمان منتظری را هم به دفاع راست منتقل کرده...‌ !»

دوباره حرف‌های کی‌روش را در ذهنم مرور کردم؛ خط زدن سید جلال تصمیمی برای آینده است. آیا کی‌روش سورپرایزی تازه برای ما دارد؟ ناخودآگاه ذهنم سر خورد به جام جهانی ۹۸ که مهدی پاشازاده جوان در قلب دفاع درخشید و مقابل یوگسلاوی، پدراک میاتوویچ -‌ستاره آن روزهای رئال مادرید- را عاصی کرد و اجازه نداد او صاحب یک موقعیت شود. پاشازاده با آن نمایش درخشان به پدیده تیم ایویچ- که از ایویچ ربوده شده بود- شد و اسمش سر زبان‌ها افتاد. بعدها پاشا برای رسانه‌ها تعریف کرد که ایویچ چگونه راه مهار کردن بازیکنان بزرگ یوگسلاوی را به او آموزش داده و کاری کرده که حتی شب‌ها هم با حرکات میاتوویچ می‌خوابیده و در ذهنش مهار این ستاره را مرور می‌کرده. پاشا در جام ۹۸ حتی یک ‌بار از شماره ۸ عصبانی یوگسلاوها دریبل نخورد.

مجید حسینی، پاشازاده ۲۰۱۸ ایران است؟ چراکه نه؟‌! مگر پیش از این کی‌روش در قلب دفاع همین پورعلی‌گنجی گمنام را در جام ملت‌های استرالیا به کار نگرفت و همه ما حیرت‌زده از این تصمیم برایش هورا نکشیدیم؟ وریا غفوری یا رامین رضاییان چگونه درخشیدند؟ وحید امیری از کجا آمد و کی‌روش با تشخیص استثنایی‌اش او را به یک ستاره تبدیل نکرد؟ سردار آزمون یا سعید عزت‌اللهی هم با همین تشخیص‌های کی‌روشی به ستاره‌های جدیدی تبدیل شدند که یکی جای جواد نکونام و آندو را در تیم ملی پر کرد و دیگری بعد از سال‌ها به خلا تیم ملی در خط حمله پایان داد تا جای خالی دایی بعد ۱۰ سال پر شود.

بحث ما ستاره‌سازی‌های کی‌روش نیست بلکه وقتی از این زاویه به تیم ملی نگاه کنیم که بالای سر تیم یک مربی بزرگ به نام کی‌روش ایستاده، نباید برای خط دفاع یا هافبک غصه خورد. شاید هیچکدام از ما در مصاحبه سرمربی تیم ملی به درستی متوجه این نکته ظریف نشدیم که منظور کی‌روش از جمله «خط زدن سیدجلال تصمیمی برای آینده است» چیست! از وقتی متوجه شدم که سید مجید حسینی قرار است دفاع اصلی ما در جام جهانی باشد و کنار پورعلی گنجی بازی کند، نگرانی و دغدغه‌هایم در مورد تیم ملی از بین رفته و حالا امیدوارانه به این تیم نگاه می‌کنم، در چهره حسینی می‌شود امیدواری به مهار ستاره‌ها را دید. تصور اینکه او پاشازاده دیگری باشد اصلا دشوار نیست، اتفاقا اگر این اتفاق بیفتد و کی‌روش با این برنامه‌ریزی سیدجلال را خط زده و می‌خواهد از مجید حسینی مدافعی برای آینده -‌جام ملت‌های آسیا- و جام جهانی بعدی بسازد، باید همه کنار بایستیم و فارغ از گرایش‌های رنگی استقلال- پرسپولیسی، برای کی‌روش کف بزنیم که جسارت چنین ریسکی را به جان خریده و الا آسان‌ترین کار ممکن دل بستن به سیدجلال بود و هر نتیجه‌ای رخ می‌داد، کی‌روش مسوولیتی نمی‌پذیرفت و خیلی ساده در مواجهه با نتایج بد تیم ملی می‌گفت: «ظرفیت ما همین بود!»

از اردوی ترکیه خبر می‌رسد کی‌روش یک انتخاب ویژه دارد و مثل همیشه می‌خواهد فوتبال ایران را سورپرایز کند؛ اگر انتخاب او در جام جهانی مقابل ستاره‌های دانه درشت دنیا بدرخشد، آیا آنهایی که بابت خط زدن سیدجلال، کی‌روش را به باد انتقاد گرفتند، به اشتباه خود اعتراف می‌کنند؟ حتی اگر انتخاب او ندرخشد، باز هم مجید حسینی با تجربه بازی در جام جهانی به یک مدافع ایده‌آل برای تیم ملی تبدیل شده که در آینده نزدیک -‌جام ملت‌های آسیا- می‌تواند کنار پورعلی‌گنجی دفاعی مستحکم برای ما بسازد.

استقلال شفر با همین مدافعان روند رو به رشدی را آغاز کرد و امروز بهترین تیم لیگ ایران است؛ از نقش مجید حسینی در استقلال شفر نمی‌توان گذشت. اگر قبول داریم که استقلال بهترین تیم فعلی لیگ ایران است، بازی کردن مدافع وسط این تیم در ترکیب تیم ملی اصلا نباید ما را حیرت‌زده کند. کی‌روش در مصاحبه آخرش پیش از ترک ایران آشکارا دلیل خط زدن سیدجلال و وریا را می‌گوید اما فضای رنگی و دو قطبی باشگاهی اجازه نمی‌دهد که به تحلیل درست این مصاحبه بپردازیم. او در مورد خط خوردن وریا هم با دلیل و منطق صحبت می‌کند اما همه ما بی‌توجه به اصل صحبت‌های مربی تیم ملی، بهانه‌ها را کنار هم ردیف می‌کنیم و با استناد به این جمله که او ستاره لیگ بوده، به خط خوردن او اعتراض می‌کنیم اما امروز در اردوی ترکیه می‌بینیم که سرمربی تیم ملی می‌خواهد از پژمان منتظری استفاده کند که یک مدافع راست مستحکم و قوی به نظر می‌رسد. کی‌روش در مصاحبه‌اش می‌گوید: «من بیش از یک ماه پیش غفوری را صدا کردم و به او گفتم پسرم ما در تیم ملی نیازی به وینگر راست نداریم، تو باید در دفاع راست بازی کنی چون بازیکنانی مثل علیرضا جهانبخش، کریم انصاری‌فرد و قلی‌زاده در وینگر راست هستند و من چنین نفراتی را در این پست دارم. من به وریا تأکید کردم که در تیم ملی به یک دفاع راست محکم نیاز دارم اما وقتی در تیم استقلال او با تصمیم وینفرد شفر از پست دفاع راست به هافبک راست تبدیل می‌شود این دیگر به سرمربی این تیم برمی‌گردد.»

با همین خبر کوتاه از اردوی ترکیه، تا حدود زیادی خیالم راحت می‌شود که سرمربی تیم ملی با هدف و برنامه‌هایی که در ذهن دارد این تصمیم جنجالی را اتخاذ کرده و شاید اگر در جام جهانی نتیجه‌ای مطلوب کسب نکند، همه منتقدان با چماق سیدجلال و وریا به کی‌روش حمله می‌کنند و این تصمیم را بر سر او می‌کوبند اما چه این تصمیم نتیجه بدهد و مجید حسینی به پاشازاده ۲۰۱۸ تبدیل شود و چه اتفاق دیگری رخ دهد، کی‌روش به‌عنوان سرمربی تیم ملی در راستای مسوولیت ذاتی‌اش تصمیم مناسبی گرفته و باید بابت این شهامت او را ستود. بازی با ترکیه شاید محک خوبی برای این تصمیم باشد. کمی دندان روی جگر بگذاریم و به سرمربی باتجربه تیم ملی فرصت کار بدهیم و به انتخاب‌هایش اعتماد کنیم. او پیش از این بارها خودش را به ما ثابت کرده و با تصمیماتش فوتبال ایران را سورپرایز کرده است.

آندو در تیم ۲۰۰۶؟ باور نمی‌کنیم

چند ماه قبل از آغاز جام جهانی ۲۰۰۶، شاید نزدیکترین افراد به آندرانیک تیموریان هم فکر نمی‌کردند او جایی در ترکیب ثابت تیم ملی به دست بیاورد و در آلمان بازی کند. فقط برانکو می‌دانست که قرار است چه تغییراتی در ترکیب تیم ملی به‌وجود بیاورد و از بازیکن آن زمان ابومسلم در جمع ۱۱ بازیکن ثابت استفاده کند. آن هم در شرایطی که خیلی از بازیکنان اسم و رسم دار تیم‌های مطرح پایتخت در تیم ملی حضور داشتند. البته آسیب دیدگی مجتبی جباری هم ارتباطی به بازی تیموریان در ترکیب تیم ملی نداشت، چون برانکو تصمیمش را گرفته بود. بنابراین تیموریان تبدیل به سورپرایز تیم ملی در جام جهانی ۲۰۰۶ شد و بعدها به انگلیس رفت و در لیگ برتر بازی کرد. آندو البته از رقبای مشهوری برای بازی در ترکیب ثابت سبقت گرفت. رقبایی که در مقدماتی جام جهانی برای تیم ملی بازی کرده بودند اما در آلمان روی نیمکت نشستند و نمایش تیموریان را در ترکیب ثابت تیم ملی دیدند. آندو که در مقدماتی همان جام جهانی، جز بازی آخر که تشریفاتی هم بود هرگز فرصت درخشش پیدا نکرده بود به یکباره وارد ترکیب شد و برای حدود ۱۱ سال یکی از هافبک‌های موثر و کلیدی تیم ملی باقی ماند.

تولد پورعلی گنجی در استرالیا

کارلوس کی‌روش برای موفقیت در جام جهانی ۲۰۱۴، مرکز خط دفاع تیم ملی را با استفاده از زوج امیرحسین صادقی و جلال حسینی تشکیل داد. مدافعانی باتجربه که توانستند بخشی از خواسته‌های کی روش را اجرا کنند. چند ماه بعد از جام جهانی، نوبت به حضور تیم ملی در جام ملتهای آسیا رسید. پژمان منتظری که در جام جهانی نقش دفاع راست را بازی کرد آسیب دید و همین بهانه‌ای بود برای اتخاذ یک تصمیم ویژه از سوی کی روش. در حالی که جلال حسینی و امیرحسین صادقی در فهرست تیم ملی حضور داشتند، کی روش پست مرتضی پورعلی گنجی را تغییر داد و از او به‌عنوان زوج جلال حسینی در مرکز خط دفاع استفاده کرد. صادقی روی نیمکت نشست تا تولد یک مدافع آینده دار را در تیم ملی تماشا کند. پورعلی گنجی که کشف کی‌روش در این نقطه از زمین بود پیراهن تیم ملی را بر تن کرد و بازی‌های کم نقصی به نمایش گذاشت. طوری که بعد از ۳ سال همچنان یکی از بازیکنان کلیدی تیم ملی در قلب خط دفاع محسوب می‌شود و کی روش روی توانایی‌های او برای موفقیت در جام جهانی ۲۰۱۸ نیز حساب ویژه‌ای باز کرده است.

۸ از ۲۴ برای سید جلال

خط خوردن سیدجلال حسینی از تیم ملی تصمیم عجیب کارلوس کی روش بود که هنوز هم مورد مناقشه است اما بررسی بازی‌های تیم ملی ثابت می‌کند این تصمیم را کی روش از مدتها پیش گرفته بود. از همان بازی نخست تیم ملی در مرحله اول انتخابی جام جهانی ۲۰۱۸ مقابل ترکمنستان.

اگر به ترکیب دفاعی تیم ملی در ۲۴ بازی اخیر آن نگاهی دوباره کنیم، می‌بینیم که سیدجلال تنها در ۸ بازی برای تیم به میدان رفته که در ۳ تای آنها به جای پژمان منتظری مصدوم به میدان فرستاده شده. کی روش از همان دور نخست مقدماتی پروژه خط زدن سیدجلال را اجرا کرده و در بازی‌های مقابل ترکمنستان، گوام و هند، جوانترها و یا منتظری در کنار پورعلی گنجی خط دفاعی ایران را تشکیل می‌دهند و در این مقطع حسینی تنها در دیدار مقابل عمان که هنوز نیاز به تجربه‌ بیشتری احساس می‌شده به میدان رفت. در دور دوم مقدماتی جام جهانی و از بازی مقابل چین، کی‌روش به ترکیب منتظری - پورعلی گنجی اعتماد می‌کند اگرچه با مصدومیت ناگهانی پژمان، سیدجلال در ۳ بازی ‌با ازبکستان، کره‌ جنوبی و سوریه بازگشتی موقتی به ترکیب دارد اما پس از آن زوج منتظری - پورعلی گنجی، ترکیب دفاع میانی را تشکیل می‌دهند. حضور محمد انصاری در کنار پورعلی گنجی در دو بازی آخر در مقابل کره و سوریه که بازی‌هایی تشریفاتی به حساب می‌آمدند، نشان می‌دهد که کی‌روش تا چه حد به‌دنبال پیدا کردن جانشینی برای حسینی است. این روند با امتحان کنعانی زادگان، چشمی و خانزاده در بازی‌های دوستانه مقابل توگو تا ازبکستان نیز ادامه پیدا کرده است. عجیب اینکه کی‌روش حتی در دو بازی مهم تدارکاتی مقابل تونس و الجزایر در ابتدای سال یک دقیقه هم به سیدجلال بازی نداد تا خط خوردن او تقریبا محتمل باشد.