کوثری: مربیان ایرانی تابع باند‌های کوچک هستند

ورزش سه: جهانگیر کوثری این روزها یک چهره کاملا سینمایی است هرچند هنوز هم هرجا که حرف می زند علاقه اش را از ساخت برنامه های ورزشی کتمان نمی کند. او سال ها گزارشگر و مجری برنامه های ورزشی تلویزیون بود و آخرین بار هم برنامه قدیمی « ورزش از شبکه دو» را به نام «ورزش از نگاه دو» اجرا می کرد. کوثری در دهه های شصت و هفتاد از بهترین گزارشگران فوتبال ایران بود و از آنجایی که خودش به عنوان یک بازیکن حرفه ای فوتبال را تجربه کرده بود شنیدن گزارش هایش هنوز هم جالب و جذاب است. او هفت سال در تیم استقلال به عنوان مدافع بازی کرده است هرچند گزارش هایش خیلی کم از سوی مردم با اتهام رنگی بودند مواجه شدند. با جهانگیر کوثری صحبتی انجام دادیم که در زیر می خوانید:

-اینروزها خیلی صحبت از رنگی بودن گزارشگران تلویزیونی است. شما با آنکه استقلالی بودید اما به عنوان گزارشگر خیلی کم در اتهام رنگی بودن قرار گرفتید. مثلا در دربی سال 65 که پرسپولیس برد گزارشتان هنوز هم خیلی منصفانه به نظر می رسد. دلیل این موضوع چیست؟

ابتدا باید بگویم در طول ۳۹ سالی که انقلاب شده با استقلال حتی کوچکترین همکاری نداشته ام. خیلی وقت ها با من برای همکاری در استقلال مثلا عضویت در هیات مدیره پست هایی نظیر این پیشنهاد شده و قبول نکرده ام. من در راه آهن بازی می کردم و اگر همان موقع پرسپولیس هم من را می خواست به این تیم می رفتم. هرکس دیگری هم بود همین کار را می کرد چون استقلال و پرسپولیس بهترین تیم های ایران هستند و آرزوی هرفوتبالیست جوانی می تواند بازی در یکی از این دوتیم باشد.

-موضوع جالبی است پس رنگی بودن را برخلاف بازی در استقلال تکذیب می کنید؟

ببینید من انتخاب کننده نبودم، هفت سال در استقلال بازی کرده ام اما بله؛ می توانم بگویم سمپات تیم خاصی نیستم.

-اینروزها تیمی که در آن سال ها بازی کرده اید با وینفرد شفر نتایج خیلی خوبی می گیرد. زمانی که شما گزارش می کردید بیشتر بازی هایی فوتبال خارجی از بوندس لیگا بود و شفر هم در کارلسروهه مربیگری می کرد. نظرتان راجع به او چیست؟

به هر جهت ما وقتی تابع یک سیستم منظم می شویم در هر زمینه تکنولوژی ، فنی ، هنری و ... ، وقتی منظم می شویم بهتر نتیجه می گیریم و چرا که نظم روی ما تاثیر می گذارد. اگر دست خودمان باشد شاید دنبال کم کاری برویم اما وقتی در ورزش های گروهی افرادی مثل شفر، برانکو، کی روش و رایکوف می آیند با دانش خودشان نظم را هم می آورند و بازیکنان مجبورند بپذیرند و تیم نتیجه بگیرد. ما اسم فوتبالمان را حرفه ای گذاشتیم اماالفبای فوتبال حرفه ای را نمی دانیم. نه اینکه منصوریان نداند یا بلد نباشد اما آن چارچوبی که شفر دارد را منصوریان نداشت. او ذهنیت و سواد خودش را داشت اما نمی توانست استقلال را به موفقیت برساند. شفر در آلمان کار کرده و بلد است یک سیستم را بسازد. درواقع سیستم است که مهم است.شفر این کار را در استقلال انجام داد و تیم هم نتایج خوبی می گیرد. او یک امتیاز ویژه دارد و آن آلمانی بودن و مهمتر از آن کار کردنش در فوتبال آلمان است. چرا می گویم فوتبال آلمان چون جکیچ مربی استقلال در دهه ۵۰ با اینکه یوگسلاو بود اما چون در آلمان دوره دیده بود تابع یک سیستم بود. او وقتی به استقلال آمد به تیم نظم داد و تمام بازیکنان فهمیدند که این بار قضیه فرق دارد. همه باید تابع آن سیستم می بودند. شفر هم مال همان مکتب است و از مکتب فوتبال آلمان می آید.

-انگار که حضور در یک تیم پرطرفدار و این میزان توجه که به استقلال هست به شفر در این سن و سال انگیزه مضاعفی هم داده است؟

بله تیمی که بزرگ است و تماشاگر دارد برای یک مربی حرفه ای می تواند خیلی جذاب باشد. ببینید موضوع جالب این است که حاکم شدن سیستم بر تیم ناخودآگاه سکوها را هم سامان می دهد و خود به خود فرهنگی را به وجود می آورد که آثارش در فوتبال ما بماند. همین اتفاقی که با آمدن شفر و برانکو افتاده است. متاسفانه مربیان ایرانی بیشتر تابع باندهای کوچک و بزرگ هستندو به همین دلیل سکوها قبل از شفر دچار پراکندگی شده بود و بی فرهنگی و بی ادبی حاکم شد.

-شفر در مصاحبه ای که با برنامه نود داشت وقتی از موفقیت تیم صحبت می کرد گفت که رمز موفقیتش در استقلال صداقتش با بازیکانش است. انگار مربیانی مثل کی روش، شفر، برانکو که الان در فوتبال ایران موفق و تاثیرگذار بوده اند به خاطر این صداقت و عدم زوائد فرهنگی مثل رودربایسی ها و رفاقت ها و ضوابط غیر لازم خیلی بهتر می توانند تیم را مدیریت کنند. با این موضوع موافق هستید؟

بله کاملا صداقت یک امتیاز است و با این موضوعی که می گویید موافق هستم. اما درباره کی روش باید بگویم او خودش را به دیپلماسی اجتماعی مجهز کرده است و البته اینروزها رفتاری انجام می دهد که با آن موافق نیستم. ما ۲۵ خرداد در جام جهانی بازی داریم و او مصاحبه می کند می گوید اسپانیا و پرتغال ۶۰ کلاس از ایران جلوتر هستند. این موضوع روحیه تیم و اصلا روحیه ما را هم تخریب می کند. خودخواهی درونی کی روش باعث می شود که فکر کند این جامعه هیچ چیزی ندارد، فرهنگ ، تاریخ و ادب ندارد. فکر می کند که خودش به تنهایی ایران را جایی رسانده و به باخت یک بر صفر به آرژانتین افتخار می کند. در حالی که ما قبل از آن با اسکاتلند قدرتمند مساوی کردیم، آمریکا را بردیم. اصلا آنگونه نیست که کی روش فکر می کند اما او چون از یک کشور جهان سومی مثل موزامبیک آمده و به اروپا رسیده باعث شده تا چنین رفتاری داشته باشد. این چیزی که او گفت توهین مستقیم به ما بود. نمی فهمم چرا باید این را حرف را بزند؟

-از کی روش ناراحت هستید با این وجود فکر می کنید در جام جهانی چه نتیجه ای بگیریم؟

تقریبا فکر می کنم مثل جام جهانی گذشته باشد. البته که کی روش کاراکتر و رزومه ای دارد که به نیمکت تیم ملی ما وزن داده و نیمکت ما حالا مورد توجه همه تیم های جام جهانی است. ما خیلی کم بوده است که نیمکتمان در عرصه بین المللی چنین وزنی داشته باشد. این موضوع خوب است و می تواند به ما کمک کند. درواقع این امتیازی است که حضور کی روش در تیم ملی دارد. اما واقعیتش را بخواهید من هیچ صعودی و هیچ چشم اندازی نمی بینم.

-چند روز قبل از تلویزیون انتقاد کردید و تیتر مصاحبه تان در خیلی از رسانه ها « حمله تند کوثری به عادل » بود. دراین باره صحبت می کنید؟

من عادل را دوست دارم ، بسیار باهوش و با استعداد است و فرهنگ اجتماعی بالایی دارد. اما خود تلویزیون و ماندگار شدن و کارکردن در آن داستان های دیگری دارد. طبیعی است که وقتی کارمند یک مجموعه هستید باید تابع قانون آن ها هم باشید. متاسفانه در تلویزیون فضا رقابتی نیست و جای برای رشد آدم ها وجود ندارد. هرکسی را بخواهند بعد از مدتی کنار می گذارند و نتیجه اش این شده است که برنامه های ضعیف ساخته می شود. در برنامه های ورزشی می بینم که یک مربی که تا کلاس ششم درس نخوانده به عنوان کارشناس می آورند. خب این طرف چه می تواند به مخاطب بدهد ؟ رسانه باید از مردم جلوتر باشد.

-انگار هنوز هم دوست دارید که برنامه تلویزیونی ورزشی بسازید؟

تلویزیون دوست ندارد. باور کنید من دوست دارم در کشور خودم و برای تلویزیون خودمان کار کنم. اما وقتی نمی گذارند مهم نیست ، فیلم و تئاتر کار می کنم.