برانکو، مهندس شکست‌خورده را برنده کرد

خبر ورزشی: هنر مردان بزرگ این است که هر تهدیدی را تبدیل به فرصت کنند. برانکو روزی که زنده‌یاد هادی نوروزی درگذشت و پرسپولیس شوک‌زده و آشفته شد، این هنر را با اوج‌گیری تیمش نشان داد. پروفسور که چند روز قبل از فوت نوروزی، درباره پرسپولیس که تیم چهاردهم جدول بود، گفت: «نوراللهی جرارد است، رضاییان دنی آلوس، کامیابی‌نیا گتوزو و لابد طارمی هم رونالدو... خب یک نفر به من بگوید چرا پرسپولیس با جرارد، گتوزو، رونالدو و آلوس باید آخر جدول باشد؟!» بعد از درگذشت کاپیتان فقید پرسپولیس، به تیمش مأموریت داد جام بگیرد و به روح کاپیتان تقدیم کند. او از آن تهدید بزرگ و آن اتفاق تلخ که پرسپولیس را تا مرز فروپاشی برد، یک فرصت ساخت و پرسپولیس همان فصل فقط به خاطر تفاضل گل، نایب‌قهرمان شد و بعدش دو فصل متوالی، دو جام قهرمانی برد اما حالا همان برانکو، در کمال تعجب همین آش بدمزه را برای پرسپولیس پخته است؛ آش شلم‌شوربایی به نام محسن مسلمان!

تنبیه محسن مسلمان پس از آن که خیلی سرد و بی‌تفاوت با برانکو دست داد و با اخم و تخم روی نیمکت نشست تا به تعویض خود اعتراض کند، می‌توانست فرصت خوبی برای برانکو باشد که به بقیه شاگردانش بفهماند اگر اعتراض کنند و بازی دربیاورند، باید تاوان بدهند اما برانکو به حدی این تنبیه را کش‌ داد که این فرصت را به تهدید تبدیل کرد و حالا محسن مسلمان برای پرسپولیس مثل استخوان لای زخم شده است.

در این که سرمربی حق دارد درباره بازیکن تصمیم بگیرد و نظم تیم حکم می‌کند حتی یک ستاره هم در صورت نافرمانی، جایگاه خود را از دست بدهد، هیچ شکی نیست اما برانکو در مورد مسلمان واقعاً زیاده‌روی کرده است.

اگر اشتباهی که مسلمان مرتکب شده، آنقدر بد بوده که نباید او را بخشید، برانکو واقعاً اشتباه می‌کند او را با تیم به سفر می‌برد و روی نیمکت می‌نشاند. برانکو می‌تواند خیلی راحت مسلمان را کنار بگذارد و قطعاً هواداران و کارشناسان هم حق را به او می‌دهند اما سرمربی پرسپولیس، مسلمان را روی نیمکت می‌نشاند و با این کار به جای آن که محسن تنبیه شود، برانکو در واقع پرسپولیس را تنبیه می‌کند.

این دعوای طولانی برانکو و مسلمان که واقعاً کاملاً بی‌دلیل دنباله‌دار شده، بیشتر از آن که به مسلمان ضربه بزند، به پرسپولیس خسارت وارد می‌کند. تازه‌ترین نوع این خسارت را در امارات دیدیم. در ابوظبی، پرسپولیس با شروع نیمه دوم برای محافظت از برتری‌اش به یک بازیکن توپ‌نگه‌دار نیاز داشت که سرعت بازی حریف را بگیرد، نبض بازی را کنترل کند، بازی را به عرض ببرد، با پاس‌های بلند درهای عمق دفاع را باز کند و در واقع به حریف اجازه میدانداری ندهد. مسلمان با تمام این قابلیت‌ها روی نیمکت نشسته بود اما جناب برانکو ترجیح داد هر بازیکن بی‌ربط دیگری را به میدان بفرستد، غیر از مسلمان!

واقعاً این چه‌جور تنبیه کردن است؟ الان با این تصمیم اشتباه، مسلمان ضرر کرده است؟ قطعاً پاسخ این سؤال منفی است. اشتباه برانکو و اصرار او به بازی ندادن مسلمان، باعث محبوبیت مهندس سرخ‌ها شده است. حالا اغلب هواداران پرسپولیس، حتی آنها که تا همین چند روز پیش شیفته برانکو بودند و می‌گفتند سرمربی کروات تیم‌شان حق دارد مسلمان را تنبیه کند، معتقدند غیبت مسلمان به پرسپولیس لطمه زد و برانکو باید دست از ناسازگاری با مسلمان برمی‌داشت و به او میدان می‌داد، به خصوص که مسلمان آخرین بار وقتی در تقابل با سپیدرود به میدان آمد، از روی نقطه کرنر یک پاس گل دقیق داد.

«منِ شکست داده را خودت برنده می‌کنی» بهترین تعبیر برای استراتژی اشتباه برانکو در قبال مسلمان است. برانکو که واقعاً شاخ مهندس را شکسته و او را وادار به عذرخواهی کرده و هواداران را هم به این باور رسانده بود که حق مسلمان است تنبیه شود، حالا از مسلمان شکست‌خورده، یک برنده ساخته و کار را به جایی رسانده که حتی مترجم خودش با مسلمان همدلی می‌کند و منتقدان رسانه‌ای هم که خواهان برخورد با مسلمان بودند، می‌گویند برانکو باید کار را یکسره کند. اگر کار مسلمان قابل بخشش نیست، بهتر است کنار گذاشته شود و در غیر این صورت بازی ندادن او، ظلم به پرسپولیس است و بس...