پیروزی دیگر کافی نیست؛ درس‌های پپ
اگر جزو تعقیب‌کنندگان لیگ برتر انگلیس باشید به خوبی می‌دانید که سم آلاردایس، اورتون را به رده نهم جدول رسانده و منچستریونایتد با هدایت ژوزه مورینیو فعلا برای حفظ رده دوم باید حسابی مراقب لیورپول باشد؛ اما چیزی که در این مدت ثابت بوده، حضور منچسترسیتی در نوک قله افتخار جزیره و مسجل شدن قهرمانی زودهنگام سیتیزن‌ها به رهبری پپ گواردیولا است.
فرهنگستان فوتبال: اگر جزو تعقیب‌کنندگان لیگ برتر انگلیس باشید به خوبی می‌دانید که سم آلاردایس، اورتون را به رده نهم جدول رسانده و منچستریونایتد با هدایت ژوزه مورینیو فعلا برای حفظ رده دوم باید حسابی مراقب لیورپول باشد؛ اما چیزی که در این مدت ثابت بوده، حضور منچسترسیتی در نوک قله افتخار جزیره و مسجل شدن قهرمانی زودهنگام سیتیزن‌ها به رهبری پپ گواردیولا است.
طی ۱۸ ماه حضور روی نیمکت من‌سیتی، نه تنها سطح بازی سیتیزن‌ها به طرز چشمگیری پیشرفت کرده بلکه سطح توقع هواداران تیم نیز به شدت بالا رفته است. رویاهایی همچون فتح ۳گانه یا کسب جام طلایی قهرمانی لیگ برتر انگلیس، چند سال پیش حتی به ذهن خوشبین‌ترین هوادار سیتی نمی‌رسید ولی در این فصل با نمایش‌های خیره‌کننده آبی‌های منچستر، به رویایی دست‌یافتنی برای همه هواداران تبدیل شده است. هرچند هر دو رویا نقش بر آب شد اما ایجاد چنین انتظاراتی تنها به دلیل پیشرفت سیتیزن‌ها بود. سیتیزن‌ها با اختلافی فاحش، قوی‌ترین خط حمله جزیره را در اختیار دارند و با افزایش اختلاف‌شان با منچستریونایتد به ۱۶ امتیاز، ۴ هفته زودتر قهرمانی خود را مسجل کردند. سال ۲۰۱۷ به بهترین شکل ممکن برای پپ و سیتی به پایان رسید و اما سال ۲۰۱۸ آنگونه که انتظارش را داشتند پیش نرفت.
نکته مهم‌تر این است که پپ در این فصل، سطح انتظار فوتبال‌دوستان از تمام مربی‌ها را نیز بالا برده. در واقع اکنون عاشقان فوتبال، دیگر به کسب پیروزی بسنده نمی‌کنند و انتظار دارند تیم محبوب‌شان با سبک بازی زیبا و تماشاگرپسند، رقیبان را از پیش رو بردارد. هواداران حاضر در ورزشگاه‌ها به ویژه در جزیره، اکثراً از قشر متمول جامعه نیستند و با درآمد اندک و محدودشان، هزینه خرید بلیط بازی‌های فصل، حق اشتراک شبکه‌های پخش‌کننده بازی‌ها و البته رفت‌وآمد به استادیوم‌ها را پرداخت می‌کنند و از این رو حق مسلم خود می‌دانند که شاهد یک بازی زیبا از سوی تیم‌شان باشند.
این یک حقیقت در فوتبال است که مربیان برای تداوم حضورشان در یک باشگاه، نیازمند کسب حداکثر امتیازات موجود هستند. در واقع با توجه به افزایش گردش مالی در فوتبال، کسب پیروزی اکنون به اولویت نخست مدیران و مالکان بسیاری از باشگاه‌های جهان تبدیل شده اما ایراد اینجاست که برخی از مربیان به دلیل ترس از دست دادن شغل‌شان، برای کسب پیروزی و عدم پذیرفتن شکست، اقدام به انجام بازی‌های بسته، کسل‌کننده و صرفاً تدافعی می‌کنند که این سبک بازی در بهترین حالت با پیروزی‌های اقتصادی یک بر صفر و یا تساوی‌های حداقلی به پایان می‌رسند. این در حالی‌ست که سبک بازی ارائه شده توسط این تیم‌ها به هیچ عنوان مورد پسند فوتبال‌دوستان نیست و آنها اکنون خواستار تماشای بازی تکنیکی، جنگجویانه، هجومی، روان و زیبا هستند. به نظر شما آیا این خواست زیادی‌ست که هواداران به عنوان عامل اصلی توسعه تجارت فوتبال، خواهان تماشای یک مسابقه جذاب و دیدنی باشند؟
پر بیراه نیست اگر بگوییم سبک بازی سیتی تحت هدایت گواردیولا، باعث فشار مضاعف به مربیان بزرگی همچون ژوزه مورینیو نیز شده. وقتی سرخ‌های منچستر شاهد هنرنمایی هم‌شهری و رقیب دیرینه آبی‌پوششان با پپ هستند، طبیعی‌ست که از مورینیو و شیاطین‌سرخ نیز ارائه یک فوتبالی زیبا و هجومی همراه با کسب پیروزی را مطالبه کنند. مطالبه‌ای که هواداران یونایتد در دربی منچستر به آن رسیدند اما شکست برابر تیم قعر جدولی وست‌برومویچ، شادی چند روزه‌شان را به غمی عمیق تبدیل کرد.
به عقیده بسیاری از کارشناسان، تیم تحت هدایت پپ در این فصل از نظر بازیکن تفاوت فاحشی نسبت به فصل گذشته ندارد اما فرق اصلی در ارتباط بازیکنان و مربی تیم نهفته شده و بازیکنان سیتی در این فصل بسیار دقیق‌تر از فصل پیش به دستورات پپ در مستطیل سبز عمل کردند. فلسفه بازی مالکانه، یعنی همان چیزی که گواردیولا با آن بارسلونا را به پادشاه وقت دنیا تبدیل کرد، موبه‌مو در سیتی پیاده شد. هرچند از نقش پر رنگ کایل واکر، بنجامین مندی و دانلیو در دینامیک روان سیتیزن‌ها نمی‌توان چشم‌پوشی کرد اما جالبی ماجرا، شباهت بسیار زیاد سیستم کنونی منچسترسیتی با سیستم مشهور «هربرت چپمن» مرسوم به W-M است، سیستمی که تقریباً به ۹۰ سال پیش برمی‌گردد. طبق این سیستم، وینگرها با رفت‌وآمدهای متوالی (نفوذ در زمان حمله و بازی تخریبی در زمان عدم مالکیت توپ)، نقشی کلیدی در اجرای برنامه‌ها تیم ایفا می‌کنند. حربه‌ای که پپ با استفاده از آن و تلفیق‌اش با اصول کرایف کبیر، هژمونی لیگ برتر انگلیس را بر تن سیتی کرد. سیتیزن‌ها زمانی تیمی درجه دو در انگلیس محسوب می‌شدند اما اکنون با حضور پپ گواردیولا، در جزیره یکه‌تازی می‌کنند و بیش از پیش در مسیر تبدیل شدن به یکی از غول‌های فوتبال اروپا گام برمی‌دارند.
هرچند چندی پیش کریستال‌پالاس ترمز سیتی را کشید و اجازه نداد گواردیولا رکورد پیروزی‌های متوالی‌اش به همراه بایرن مونیخ در بوندسلیگا (۱۹ بازی) را با سیتیزن‌ها تکرار کند اما سرمربی نامدار و صاحب‌سبک اسپانیایی،با ثبت ۱۸ پیروزی متوالی، در جزیره رکورددار شد. جالب است بدانید که در میان ۴ لیگ معتبر اروپایی (لالیگا اسپانیا، بوندسلیگا آلمان، سری‌آ ایتالیا و لیگ برتر انگلیس)، رکورد پیروزی‌های پیاپی در سه لیگ متعلق به تیم‌های گواردیولاست و پپ تنها در سری‌آ، یعنی لیگی که هنوز در آن پای نگذاشته، صاحب رکورد نیست.
فراموش نکنید که پپ از روزی که پایش را به ورزشگاه اتحاد گذاشت، با حمایت تمام قد مالکین متمول اماراتی مواجه شد. تلاش برای جذب لیونل مسی، فوق ستاره آرژانتینی بارسلونا هرچند در نهایت رنگ واقعیت به خود نگرفت اما نشان داد که هیچ بازیکنی برای سیتیزن‌ها دور از دسترس نیستند و بلندپروازی‌های‌شان را سقفی نیست. پپ در سفر اخیرش به امارات، در دیدار مسئولان رده بالا و مالکین سیتی، برنامه‌های جدیدش برای سال‌های پیش رو را با آنها به اشتراک گذاشت، برنامه‌ای که در راستای تحقق رویای اصلی مالکین اماراتی یعنی تبدیل آبی‌های منچستر به قوی‌ترین باشگاه جهان است. در همین راستاست که با خبرهایی همچون علاقه و برنامه سیتی به جذب پائولو دیبالا، ستاره کلیدی و آرژانتینی یوونتوس مواجه می‌شویم.
با مقایسه عملکرد دو فصل سیتی، به خوبی متوجه می‌شویم که گواردیولا در این فصل، روند آماده‌سازی و بدنسازی تیم‌اش را دچار تغییر و تحولی بنیادین کرده و در نقل‌وانتقالات نیز، با توجه به درسی که فصل پیش گرفت، نیمکت‌اش را به خوبی تقویت کرد. حال باید دید پپ در این فصل بعد از حذف از لیگ قهرمانان چه درسی را گرفته و در فصل آینده، چه تغییری در روند تیم‌اش ایجاد خواهد کرد چون همانگونه که گفتیم در حال حاضر مهم‌ترین هدف مالکان سیتی، کسب قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا است.
ارسال نظر