طارمی در قطر، پرسپولیس در خطر

آسمان آبی: سرانجام پرونده پرسروصدای انتقال آقای گل فوتبال ایران با پیوستن مهدی طارمی، مهاجم برجسته دو فصل گذشته پرسپولیس و تیم‌ملی ایران به الغرافه قطر، بسته شد؛ انتقالی که می‌توان آن را از زوایای گوناگون بررسی کرد، اما در نهایت باز هم نمی‌توان به پاسخ روشنی درباره آینده طارمی، پرسپولیس و تیم‌ملی فوتبال ایران در راه جام‌جهانی رسید.

پرده اول؛ جای خالی آقای گل در لیگ

این روزها گلزنی‌های پیاپی علی علیپور در پیشانی خط حمله پرسپولیس و بازی خوب و مؤثر گادوین منشا کنار او باعث شده است کمتر کسی در جریان بازی‌های صدرنشین لیگ برتر غیبت طارمی را احساس کند. در برخی نقدها می‌خوانیم فرشاد احمدزاده هم ضلع سوم این مثلث در زمانی‌ است که شاگردان برانکو آرایش هجومی به خود می‌گیرند، اما به خود این نقد هم نقد دیگری وارد است. فرشاد به‌یقین مهاجم نیست و حتی در بسیاری بازی‎‌ها در پست دفاع چپ به میدان رفته و توانسته است انتظارات کادر فنی سرخپوشان را برآورده کند. به این ترتیب نمی‌توانیم برای شکل هندسی طرح حمله پرسپولیس، مثلث علیپور، منشا و احمدزاده را ترسیم کنیم. هرچند فرشاد بارها ارزش‌های خود را به‌عنوان بازیکنی ریزنقش و فرصت‌طلب در حمله به رخ حریفان کشیده، اما به‌یقین تا این‌جا بیشتر در نقش مهاجمی کاذب از او بازی گرفته شده است.

به‌هرحال پرسپولیس نشان داده تیمی متکی به بازیکن نیست و گواه این مدعا زمانی بود که رامین رضاییان از جمع سرخ‌ها کنار گذاشته شد، اما ماشین پرسپولیس با همان سرعت همیشگی به راهش ادامه داد و قهرمان لیگ هم شد. اما در نگاه بعدی با توجه به این‌که برانکو همیشه به حضور دو مهاجم در تیمش اعتقاد دارد، باید اعتراف کرد در جریان بازی‌های فرسایشی، لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا، بدون شک مدافع عنوان قهرمانی لیگ ایران کمبود مهاجم هدف فصل پیش خود را احساس خواهد کرد. پرسپولیس علاوه بر علیپور و منشا، به دو مهاجم باکیفیت دیگر نیاز مبرمی دارد. اگر آن‌ها بخواهند به درخشش خود در لیگ ایران ادامه دهند، به مهاجم گلزن نیاز دارند. چه‌بسا ممکن است علیپور و منشا دچار محرومیت یا مصدومیت شوند، یا زمانی برسد که به هر دلیل نتوانند نقش همیشگی خود را در تیم بازی کنند؛ درست همان زمان است که پرسپولیس به مشکل می‌خورد.

پرده دوم؛ مهاجم اشباع‌شده

گذشته از هر اتفاقی که باعث جدایی طارمی از پرسپولیس شد، اگر از منظر روان‌شناسی ورزشی به کنش مهاجم برجسته پرسپولیس نگاه کنیم، متوجه می‌شویم او در لیگ ایران به هر چه می‌خواست رسید. قهرمانی با پرسپولیس و کسب عنوان آقای گلی، قله رقابت‌‌های داخلی برای یک مهاجم است. به نظر می‌رسد مهدی از نظر انگیزشی در اوضاع خاصی قرار گرفته بود. هر بازیکنی دوست دارد پیشرفت کند، موفقیت به دست بیاورد و تجربه بیشتری بیاندوزد. هرچند گفته می‌شود لیگ ستارگان قطر جایی نبود که کعبه آمال طارمی باشد، اما باید دقت کرد، حالا سطح لیگ فوتبال قطر از سال‌های گذشته بالاتر رفته است. حضور بازیکنان صاحب‌نام فوتبال جهان مانند ژاوی (السد قطر) و وسلی اشنایدر که در همین تیم الغرافه بازی می‌کند، این حرف را تأیید می‌کند. بدون شک حضور و بازی کنار چنین چهره‌هایی به داشته‌های مهاجم خوب فوتبال ایران می‌افزاید. در لیگ قطر هم مربیان خوب دنیا شاغل‌اند و طارمی برای حضور در لیگ‌های خوب اروپایی آن‌جا هم شانس دیده‌شدن دارد. هرچند معتقدم او می‌توانست از لیگ فوتبال ایران و پرسپولیس به اروپا ترانسفر شود، اما به‌هرحال تصمیم خود طارمی است و حتما صلاحش را در این موضوع دانسته است.

پرده سوم؛ هواداران

حضور طارمی در قطر هم می‌تواند به اوضاع مالی او کمک کند، هم با درخشش احتمالی‌اش ممکن است نام او را سر زبان‌ها بیندازد، و با آقای گلی مهدی در لیگ ستارگان، حضورش در لیگ‌های خوب و مطرح اروپایی دور از دسترس نیست. اما درباره هواداران، زمانی‌که آقای گل لیگ از تیم‌شان می‌رود، باید به آن‌ها حق داد که ناراحت باشند. البته این اتفاق‌ها همیشه در فوتبال بوده و هست. یک بازیکن اگر در بهترین وضعیت خود باشد، اگر مصدومیت‌های پیاپی و سخت گریبانگیرش نشود، دست بالا بین هفت تا ۱۰ سال فرصت درآمدزایی دارد؛ پس او باید به فکر آینده‌اش هم باشد. به این ترتیب نمی‌توانیم به مهدی طارمی و دیگر بازیکنانی که از فوتبال ما جدا می‌شوند خرده بگیریم. امیدوارم در سال جدید میلادی بهترین اتفاق‌ها برای همه لژیونرهای خوب فوتبال ایران بیفتد.