جام جهانی با ایتالیا یا بدون ایتالیا؟!

وطن امروز: ایتالیایی‌ها پیش از این صعودکننده بدیهی به جام‌های جهانی به شمار‌‌‌‌ می‌رفتند ولی نه این بار، نه در رقابت‌‌های مقدماتی جام‌جهانی ۲۰۱۸، نه در مصاف با اسپانیای اوج گرفته. آنها طی ۲ دیدار مقهور ماتادورها شدند و برابر غول یک‌دهه‌ای فوتبال جهان دست و پا زدند. در تورین ۲ دقیقه به پایان دیدار با ضربه پنالتی دنیله دروسی به تساوی دست یافتند و در برنابئو برابر ۲ گل ایسکو و یک گل موراتا به شکست ۳ بر صفر تن دادند... در آن کشاکش دشمن ایتالیایی‌ها مثل همیشه خودشان بود. برابر مقدونیه کوچک به دست و پا زدن افتادند. پیروزی جانفرسای ۳ بر ۲ در زمین مقدونیه با گل ایموبیله در واپسین ثانیه‌‌های زمان تلف شده کسب شد و رویای صدرنشینی را بر باد داد.

آخرین باری که ایتالیایی‌ها راهی نبرد پلی‌آف شدند کی بود؟ آخرین بازی کجا بود که به دست و پا زدن افتادند؟

پاییز ۱۹۹۷ بود که ایتالیا در دستان چزاره مالدینی در مسابقات مقدماتی جام‌جهانی فرانسه برابر لهستان و گرجستان به تساوی دست یافت و با فقط یک امتیاز کمتر پشت سر انگلیس قرار گرفت و به ۲ نبرد پلی‌آف تن داد. ۲ دیدار طاقت‌فرسا و پایاپای. هر دو گل بازی طی تساوی یک-یک در مسکو توسط لاجوردی‌پوش‌ها زده شد: کریستین ویه‌ری درون دروازه روس‌ها و فابیو کاناوارو درون دروازه پالیوکا. همان شبی که پالیوکا مصدوم شد و جی‌جی بوفون ۱۷ ساله درون سنگر قرار گرفت. کاسیراگی در دیدار برگشت در ناپولی با تک‌گل نیمه دومش جواز سفر به فرانسه را صادر کرد.

20 سال سپری شده و ایتالیا دوباره به هول و هراس افتاده و به قول رسانه‌‌های ایتالیایی در آستانه «مصیبت ملی» قرار گرفته؛ در معرض حذف از رقابت‌‌های نهایی جام‌جهانی. تیم دست به‌دست شده پس از قهرمانی‌ جام‌جهانی 2006 از مارچلو لیپی به آنتونیو کونته جوان رسید و بلافاصله به جیانپیرو ونتورای باتجربه که فقط 14 بار روی آن نیمکت داغ نشسته. حالا ونتورا با بزرگ‌‌‌‌‌ترین چالش زندگی‌‌‌‌اش روبه‌رو شده و‌‌‌‌ می‌تواند نفرین‌شده‌‌‌‌‌ترین مربی‌ تیم‌ملی ایتالیا پس از‌ جام‌جهانی 1966 که لاجوردی‌پوش‌ها برابر کره‌شمالی شکست خوردند و به خانه برگشتند، شود. حذف ایتالیا پذیرفتنی نیست و کسی‌‌‌‌ نمی‌داند چه تاثیری بر سری آ و فوتبال ایتالیا خواهد گذاشت. ونتورا جمله «...همه اعتقاد داریم راهی‌ جام‌جهانی خواهیم شد» را تکرار کرده ولی ایتالیایی‌ها با بیم به 2 نبرد با سوئد‌‌‌‌ می‌نگرند؛ حتی سوئد بدون زلاتان. آنها سیستم 4-2-4 ونتورا را کهنه خوانده‌‌اند و ناکارآمد. آنها‌‌‌‌ می‌دانند تیم‌شان ستاره بزرگی برای گشودن دروازه‌ها ندارد.

ونتورا در غیبت آندره آ بلوتی، خروس جنگی تورینو، برای گشودن دروازه سوئد به سیمونه زازا روی آورده. زازا که ضربه پنالتی‌‌‌‌اش در یورو ۲۰۱۶ برابر آلمان را به آن صورت مضحک نواخت در والنسیا طی ۱۱ دیدار ۹ گل زده. چیرو ایموبیله چشم و چراغ لاتزیو که در ۱۱ دیدار لیگ ۱۴ گل زده باید تاریخ‌ساز شود، همین طور الشعراوی پس از درخشش برابر چلسی. مارکو وراتی در خط میانی باید بهترین بازی زندگی‌‌‌‌اش را ارائه دهد و همینطور جورجینیو مرد میانی ناپولی. کهنه‌کارهای تیم از کیلینی و بونوچی تا بارزالی و دنیله ده‌روسی اجازه لغزش ندارند. در کنار همه اینها بوفون باید آن سنگر را حفظ کند. بوفونی که‌‌‌‌ می‌خواهد در روسیه دستکش‌ها را بیاویزد و‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ آنها را تقدیم دوناروما کند.

ایتالیا و سوئد طی 72 ساعت 2 نبرد فشرده را برگزار خواهند کرد، 2 نبرد از نوع ایتالیایی: حریف را خنثی کن و در انتظار فرصت مناسب برای زدن نیش بمان. نبرد اول دیشب در استکهلم برگزار شد و دیدار دوم در میلان که برای ایتالیایی‌ها قرعه خوبی به شمار‌‌‌‌ می‌رود.

تاریخ گفته ایتالیایی‌ها همیشه صعود‌کننده طبیعی و بدیهی بوده‌‌‌‌اند ولی چه کسی‌‌‌‌ می‌گوید تاریخ همیشه تکرار‌‌‌‌ می‌شود؟ تاریخ بارها به همه پوزخند زده... .

حذف سوئد فاجعه نخواهد بود ولی‌ جام‌جهانی بدون ایتالیایی‌ها طعم خوبی نخواهد داشت. آیا ایتالیا پس از‌ جام‌جهانی 1958 برای نخستین‌بار ضیافت بزرگ را از دست خواهد داد؟