یووه چرا و چگونه برابر لاتزیو مات شد؟

قهرمان شش ساله سری آ نخستین شکست فصل را پذیرفته و یکی از صفرهای جدول سری آ پاک شده بود. آخرین باری که بانوی سالخورده طی رقابت های سری آ در خانه شکست خورده بود کی بود؟

دو سال از آن زمان سپری شده. از اگوست ۲۰۱۵ که یووه در نخستین بازی فصل برابر اودینزه در تورین زانو زد. مردان راه راه پوش سیاه و سپید طی پنجاه و هفت بازی خانگی طعم سقوط را نچشیده بودند. پنجاه بار برده و هفت بار به تساوی دست پیدا کرده بودند. با این وصف در دام لاتزیو گرفتار شدند. همان لاتزیویی که در سوپر کاپ هم آنها را ۲-۳ شکست داده بود. همان لاتزیویی که زنگ خطر را به صدا درآورده بود.

قرار گرفتن زوج کیلینی - بارزاگلی در قلب دفاع جای کیلینی - بن عطیه در بازی پیشین دلگرم کننده به نظر می رسید، ولی روی آوردن به سیستم ۳-۳-۴ مخاطره آمیز بود. شش مرد میانی لاتزیو در سیستم ۱-۱-۵-۳ کارساز بودند: لیوا، پارولو، میلینکوویچ ساویچ، ماروسیچ و لولیچ پشت سر لوییز البرتو و همه آنها پشت سر چیرو ایموبیله. در چنین مصافی سه مرد میانی یووه، ماتیودی و رودریگو بنتانکور و خدیرا پشت سر ماندزوکیچ و هیگواین و داگلاس کاستا به رغم آغازی خوب تدریجا میدان را به مردان پایتخت واگذار کردند.

آن چه بر سکوها می گذشت خبر از بی تابی در صف مردان بانوی سالخورده می داد. وقتی داگلاس کاستا در نیمه نخست دروازه لاتزیو را پس از شوت خدیرا گشود دوربین سکوها را نشانه رفت. جایی که پاول ندود معاون رئیس هیئت مدیره یووه همراهانش را از فرط شادی مفرط در آغوش کشیده و فریاد شادی سر داده بود. ولی نیمه دوم برای یووه با کابوس آغاز شد و با کابوس هم به پایان رسید.

چیرو ایموبیله دروازه بوفون را دو دقیقه پس از آغاز نیمه دوم باز کرد، با خونسردی، با اعتماد به نفس، با ضربه دقیق زمینی اش جلوتر از دفاع عقب مانده یووه. او هفت دقیقه بعد با پاس میلینکوویچ ساویچ دوباره به قلب دفاع یووه تاخت. جلوتر از کیلینی و بارزاگلی رو در روی بوفون قرار گرفت که سرنگونش کرد تا ماتزولنی، داور دیدار نقطه پنالتی را نشان دهد. او پشت توپ ایستاد و گل دوم لاتزیو را زد تا کسی جمله "ماهی بزرگ در یک استخر کوچک" را خطاب به او تکرار نکند. او طی هفت دقیقه چهاردهمین و پانزدهمین گلش در این فصل را وارد دروازه یووه کرده بود.

آلگری بلافاصله به دو تغییر دست زد تا روند بازی را تغییر دهد. برنادرچی بلافاصله جای داگلاس کاستا را گرفت و دیبالا جای خدیرا را. یووه به سیستم ۱-۳-۲-۴ روی آورد و روند بازی وارونه شد. حمله های یووه بی ثمر ماند و بوفون برابر یکی از ضد حمله های جانانه لاتزیو یک تنه دروازه را حفظ کرد. همه اینها به درام دقایق پایانی گره خوردند. با شمردن ثانیه های نفس گیر پایانی، با درامی پرتب و تاب.

عقربه دقیقه ۹۰ را پشت سر گذاشت، ولی نمایش تمام نشده بود. عقربه دقیقه ۹۶ را نشان داد که پاتریچ، برنداردچی را درون محوطه سرنگون کرد و ماتزولنی گیج شده نتوانست تصمیم بگیرد نقطه پنالتی را نشان دهد یا ندهد؟ او با مرور صحنه توسط مردان کنار میدان سرانجام نقطه پنالتی را نشان داد. عقربه روی دقیقه ۹۸ بود که دیبالا پشت توپ ایستاد. دیبالا در دیدار پیشین یووه در سری آ طی تساوی ۲-۲ برابر آتالانتا در دقیقه ۸۴ ضربه پنالتی را بر باد داده بود. انتخاب او برای نواختن آن ضربه جدل آور بود. او پشت توپ ایستاد. آخرین ضربه نواخته شده به توپ به او تعلق داشت. او این جا هم ضربه اش را با شیرجه توماس استرا کوشا رومانیایی - سنگربان محبوب دینو زوف - بر باد داد. بر باد داد تا یووه نخستین شکست فصل در لیگ را بپذیرد... آلگری می گفت پنج امتیاز را با ضربه های پنالتی از دست داده. می گفت دو سال پیش دوازده امتیاز عقب افتاده بودند و قهرمان شدند. می گفت و می گفت... ولی چهار گل خورده در لیگ طی دو دیدار هشدار دهنده بودند. همین طور خط میانی نزول کرده که نشانی از مردان جنگجوی شش دهه بالانشینی ندارد. همین طور سنگینی بار بر دوش بوفون پا به سن گذاشته.

در سوی دیگر مردان سیمونه اینزاگی در جایی پیروز شدند که پیروز شدن آسان نبوده. برای رویابینی از نوع لاتزیویی در پرواز به سوی قهرمانی باید صبر کرد. همه اینها یعنی رقابت های بالای جدول سری آ پس از سال ها پرطراوت شده اند و چقدر فوق العاده.