مسی گرافیکا یا این که چرا عاشق فوتبال هستیم

ورزش سه: حمیدرضا صدر در نیویورک به سر می برد و جدیدترین کتاب چاپ شده درباره لیونل مسی را معرفی می کند.

پپ گواردیولا در توصیف مسی گفته بود "... در باره اش ننویسید، تلاش نکنید توصیفش کنید. فقط نگاهش کنید". حالا سانجیو شتی ژورنالیست ورزشی که دو دهه با بی بی سی همکاری کرده در کتاب دویست و پنجاه و سه صفحه ای اش تحت عنوان "مسی گرافیکا: بیوگرافی تصویری لیونل مسی خارق العاده" که تابستان 2017 در لندن چاپ شده با "نوشتن" و "نگاه کردن" به مسی ترسیم گر زندگی بازیکن محبوبش شده.کتابی که زندگی مسی از روزهای کودکی که در روزاریو برای نخستین بار به توپ ضربه زد را آغاز کرده، رفتن او به بارسلونا را زیر ذره بین برده و نشان داده او چگونه گام به گام بالا رفته و بالا تر.

عناوین برخی فصل های این کتاب پانزده فصلی، جذاب هستند: "برای خودت نامی بساز"، "بهتر شدن به عنوان بازیکن در کشتی در حال غرق (اشاره به بارسا سال آخر فرانک ریکارد)"، "ال کلاسیکو، آره همون اولی ها"، "مرد اصلی برابر مرد اصلی (اشاره به نبردهای مسی و رونالدو)"، "بازگشت به آینده"، "لیو جوان از حالا به بعد چی؟"، "لیو جاتو پیدا کن، ولی می خوای کجا بازی کنی؟"...

سانجیو آمار و اعداد زندگی مسی را در قالب تصاویر و گراف های رنگی تماشایی ترسیم کرده. آماری طبقه بندی شده و قابل دسترس و قابل تحلیل. به علاوه عکس هایی که از درون آلبوم های خانوادگی مسی بیرون کشیده شده اند. محض نمونه: تصویری از دستمالی که نخستین قرارداد مسی در چهارده دسامبر ۲۰۰۰ طی ملاقاتش با کارلس رکساچ در یک رستوران روی آن نوشته شد. سانجیو نوشته چگونه فرانک ریکارد در سال ۲۰۰۳ برای انجام یک بازی دوستانه از مربی جوانان بارسا درخواست کرد چند بازیکن را به او معرفی کنند و یکی از آنها لیونل بود. او توصیف کرده مسی چگونه برابر اسپانیول برای اولین بار در نیمه دوم به عنوان بازیکن ذخیره نخستین بازی اش در تیم اصلی را انجام داد و این که آلکس مک لیش مربی رنجرز چگونه تلاش کرد لیونل را به اسکاتلند ببرد و ناکام ماند.

کتاب سرشار از نقل قول های کلیدی است، مثل توصیف فابیو کاپلو از مسی "...در همه زندگی ام هرگز بازیکنی با چنین کیفیتی را در این سن و سال کم ندیده ام" یا ساموئل اتوئو که گفته "... مسی را از دوران کودکی اش می شناسم و شاهد بزرگ شدنش بوده ام، چه به عنوان بازیکن فوتبال و چه یک انسان. او شایسته هر آن چیزی است که بدان دست یافته" یا فرانک ریبری که گفته "... برایم همه در یک سو قرار گرفته اند و لیونل در سوی دیگر"... نویسنده طی مقایسه رونالدو با مسی به شباهت زندگی کودکی آنها پرداخته و این که هر دو برای رسیدن به جایگاه شان چگونه جان کنده اند. او کریستیانو را بازیکن بسیار برجسته ای خوانده و تفاوت اصلی اش با مسی را در این نکته یافته که "مسی بیش از رونالدو به تیم هایش تعلق داشته".

ولی جذاب ترین بخش کتاب در توصیف جزئیات زندگی مسی به مدد ارقام نهفته. سانجیو اعتقاد داشته نمی توان بازیکنی که بیش از پانصد گل زده و بیش از دویست پاس گل ارسال کرده را در "عصر آمار" بدون آمار ترسیم کرد. گراف های رنگی کتاب بار سنگینی را بر دوش کشیده اند. همان هایی که نشان می دهند مسی در تیم زیر بیست ساله های آرژانتین که کمتر کسی آن را به یاد دارد چه نمایش فوق العاده ای داشته. این که سال 2005 که در شش بازی از هفت بازی آرژانتین شش گل زد و بهترین بازیکن تورنمنت شد و در المپیک 2008 بیجینگ هم عنوان بهترین بازیکن رقابت ها را کسب کرد.

کتاب به شکل ساده به مقایسه مسی با سایر ورزشکاران پرداخته. این که مسی ۱۷ سال ۳ ماه و ۲۲ روزه بود که نخستین بازی اش در تیم اصلی بارسا را انجام داد؛ ولی مقایسه او با ورزشکاران دیگر این که مارتینا هینگس در ۱۶ سالگی قهرمان تنیس در استرالیا شد و میشله وی در ۱۴ سالگی و ۳ ماهگی قهرمان گلف در هاوایی. یا به مقایسه قد ۷۰/۱ متری مسی با رونالدو۸۵/۱ متری روی آورده، به این که گرت بیل ۸۳/۱ متری است، وین رونی ۷۶/۱ متری و لبران جیمز غول بسکتبال آمریکا ۰۳/۲ متری. این که لیونل چقدر کوچک اندام است.

خواننده در بخشی تحت عنوان "نبرد دو شماره ده آرژانتین" می تواند همه جزئیات دیگو مارادونا در پیراهن آبی آسمانی کشورش با مسی را مقایسه کرده یا به تعداد کارت قرمزهایی که مسی در مقایسه با بزرگان گرفته روی آورده: گری لنیکر هرگز کارت قرمز نگرفت، مسی و مارادونا هر کدام یک بار اخراج شدند، پائولو مالدینی سه بار، کریستیانو رونالدو و دیوید بکام هر یک نه بار، پله سیزده بار و زیدان چهارده بار.

آمار گل فصل به فصل بازی های او به علاوه این که گل ها در کدام نیمه و کدام دقایق به ثمر رسیده اند و از کجای زمین و با پای چپ، پای راست یا با سر و تن. این که مسی برای پپ گواردیولا طی 219 بازی 211 گل زد و 80 پاس گل ارسال کرد. آمارها تا آخر فصل 2016 نهایی شده اند و در بخش هایی به فصل17-2016 هم می رسند... برای نویسنده نمایش مسی در لیگ قهرمانان مارچ 2012 یکی از معرکه ترین بازی های لیونل بوده. همان شبی که او پنج گل زد، آن هم در فصلی که بارسا نه قهرمان لیگ شد و نه لیگ قهرمانان را فتح کرد.

سانجیو در آخرین جمله مقدمه اش نوشته "... امیدوارم با خواندن این کتاب در دنیای این پسر بچه غرق شوید و کنارش در روزاریو به توپ ضربه بزنید...در کنار همه اینها شاید با خواندن این کتاب یادمان بیاید چرا عاشق فوتبال هستیم. این پسر جوان آرژانتینی برایم بهترین بازیکن همه دوران ها است و امیدوارم پله مرا ببخشد".