وقتی دست شاگردان برانکو رو می‌شود
سرخپوشان پایتخت این روزها حال و روز خوبی ندارند و در بازی مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا مقابل شاگردان رامون دیاز کیش و مات شدند.
خبرگزاری میزان: شکست سنگین سرخپوشان پایتخت در مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا مقابل الهلال باعث شد تا این سوال در اذهان بسیاری از هواداران بیشمار پرسپولیس نقش ببندد که آیا این تیم که در دو فصل گذشته نمایش بی‌نظیری در لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا داشته، به بن بست تاکتیکی رسیده است؟
در اینکه پرسپولیس یکی از بهترین تیمهای کشورمان است و تا اینجای کار در لیگ قهرمانان نماینده شایسته‌ای بوده تردیدی نیست اما باید پذیرفت که بهترین مربیان دنیا هم پس از سه سال بازی کردن با یک سبک خاص به بن بست تاکتیکی می رسند.
بارسلونای تاریخی پپ گواردویلا را به خاطر بیاورید، تیمی که یک سبک فوتبال (تیکی تاکا) اختراع کرد اما پس از سه فصل به علت تکراری بودن روش بازی به شدت با مشکل فنی مواجه شد و بهترین مربی آن روزهای فوتبال دنیا ترجیح داد برای نجات تیم محبوبش از جمع آبی و اناری‌ها جدا شود.
حال با این شرایط آیا مربیانی که در لیگ ایران فعالیت می‌کنند از نظر فنی بالاتر از گواردیولا هستند؟ آیا سیستم ۲-۴-۴ لوزی برانکو برای مربیان قابل پیش بینی نشده است؟
سرخپوشان پایتخت از ابتدای فصل جاری هفت بازی در لیگ انجام دادند که در این بین یک شکست و دو تساوی کسب کردند، آن هم در دیدار مقابل تیم‌هایی که جزو بالانشینان جدول رده‌بندی نیستند!
در لیگ قهرمانان اما پرسپولیس در مجموع دو دیدار رفت و برگشت مقابل الاهلی عربستان با نتیجه پنج بر سه به برتری رسید و راهی مرحله نیمه نهایی شد اما این بار کار شاگردان پروفسور با دوندگی و به دست آوردن پنالتی به جایی نمی‌رسید. این بار رامون دیاز بزرگ روی نیمکت تیم حریف بود.
پرسپولیس مقابل الهلال از کار افتاده بود و هیچ برنامه‌ای برای رسیدن به دروازه حریف نداشت.تیمی مضطرب و پراشتباه که حتی پس از ده نفره شدن تیم حریف هم نتوانست یک موقعیت گل ایجاد کند و با شکست سنگین چهار بر صفر درس‌های بزرگی گرفت.
درس اول: با سیستم قابل پیش بینی و ترکیب تکراری نمی‌توان مقابل مربیان بزرگ و فوتبالیست‌های بین المللی پیروز شد.
درس دوم: یک مربی باید هر از گاهی (حداقل فصلی یک بار) تنوع تاکتیکی در نوع بازی تیمش ایجاد کند تا شاید مربی تیم حریف را دچار اشتباه کند.
درس سوم: یک تیم برای پیروزی گاهی نیاز دارد از کناره‌ها روی دروازه تیم مقابل حمله کند که برای این کار نیاز به بازیکنی است که ابتدایی ترین اصول بازی کردن در لب خط که ارسال کردن است را بلد باشد.
درس چهارم: با بازیکنان متوسطی که تا چندی پیش رویای بازی کردن در لیگ برتر را داشتند نمی‌شود قهرمان آسیا شد.
با علم به اینکه پرسپولیس عملا شانسی برای رسیدن به مرحله پایانی لیگ قهرمانان آسیا ندارد ، باید تمام توان خود را برای قهرمانی در لیگ و جام حذفی به کار ببندد اما آیا این تیم مغرور می‌تواند هوادارانی که با شکست سنگین مقابل الهلال مایوس شده‌اند را دوباره به استادیوم‌ها بکشاند؟
آیا مربیان لیگ برتری از سبک بازی شاگردان رامون دیاز روش بردن پرسپولیس را یاد نگرفته‌اند؟ آیا باز هم برانکو با همان شیوه تکراری تیمش را ارنج می‌کند؟ و چندین و چند سوال دیگر که برای یافتن جوابش نیاز به این در و آن در زدن نیست.
به وضوح مشخص است که پرسپولیس نسبت به دو فصل گذشته با مشکل تاکتیکی مواجه شده و این مشکل هم با تغییر نگرش سرمربی حل شدنی است.
نظر کاربران
بیشتر از هرچیزی بنظرمن خستگی تو ساق بازیکنان بود بوضوح میشد دید که نای دوندگی ندارند اگر پرسپولیس همون بازی جنگنده و دوندگی و تاکتیک همیشگی رو داشت نتیجه این نمیشد.
برانکو کارش خوبه اگر همین رضاییان رو میزاشت تو نویسنده میگفتی بازیکن سالاری و ضعف مدیریت سرمربی ولی الان میای جوری دیگه حرف میزنی حاشیه ممنوع هنوز کارتمام نشده بخاطر بسپار که 4مهره کلیدی تیم نبودند و فوتبال غیر قابل پیش بینی هستش.
باز دوباره با یه باخت بعضی از دوستان نقش انالیزور گرفتن. دوست عزیز ما چهار تا از بازیکنای ملی پوشمون نبودن چه ربطی به لوزی و مستطیل و متوازی الاضلاع داره. ما هوادارا مثل کوه پشت تیمیم و شما برو تورتو جای دیگه پهن کن. نکنه دلال مربی ایرانی هستی؟،،
از تیمی ۴تا خوردیم که به العین ۳ تا زد،
راجب العین هم لازم نیست توضیح بدم خودتون بهتر می دونید که چی شد
پس کیسه ایها ساکت لطفا
کوچولوبجای این نظرات اراجیفی وتخیل پردازی برای دوتیم سرخابی به فکرمدیریت ورزشی بایدبود.حقیقت واقعا عیان بودوحرف ازبازیکن نیست پرسپولیس واقعاحرفی برای گفتن نداشت
با سلام ـلطفا بجای این کارشناسیهای خنده دار اقای نویسنده به گذشته تیمهای ما یک نظر بندازه و ببینه که یک مشکل واضح در فوتبال مون موج میزنه و این مشکل فقط اینه که چون نیمکت های تیمهای ایرانی قوی نیست به محض اینکه بازیها فشرده برگذار میشه بعد چند بازی سخت تیمهامون به شدت افت کیفی پیدا میکنن و به اصطلاح بازیکنا خالی میشه بدناشون و این نتایج رقم میخوره ـمثل بازیهای تیم ملی تو جام جهانی که دیدید مقابل بوسنی چی بوذیم یا تورنمنتهای جام ملتها که بازیکنا بعد دو سه بازی نای راه رفتن نداره وخدا پدر برانکو رو بیامرزه که این تیم تا اینجا لااقل با این فشار بازیها بالا اومد ـــ.....و اینجا فرق حرفه ای گری تو بازیکنای ما و بازیکنای بین المللی کاملا به چشم میاد ....خوش باشین و دوباره بشین و فکر کن
با یه باخت به این همه نتیجه رسیدی؟؟؟؟
شما که شیش تا شیش تا میخوردی چرا ساکت بودی؟؟
جالبه با باخت پرسپولیس ، شفا پیدال کردی.
الهی شکر که باعث شفای شما دوستان شدیم
ما طرفدار یه روزه نیستیم با یه باخت همه چیزو فراموش کنیم. عشق فقط پرسپولیس. نسخه هاتونم جای دیگه تجویز کنید.