زیدان، پرتره قرن ۲۱

آی‌اسپورت: کاریزمای او را دوست دارم. نگاه نافذی که اجازه نمی‌دهد بهترین‌های جهان، غیرحرفه‌ای ترین‌های جهان در زمین مسابقه باشند. کهکشانی که ستاره‌های درخشانش عملکرد و رفتارشان خارج از زمین بازی نیز حرفه ای است. زیبا می ایستد، زیبا به زمین چمن نگاه می کند، زیبا بازی را می بیند، زیبا می پوشد، و از همه مهم تر زیباتر رفتار می کند. اما شاخصه های رایج در تعریف واژه زیبایی در چهره وی خیلی جایگاهی ندارند. نه من، که به نظرم همه کسانی که فوتبال را دنبال می کنند، با من هم عقیده هستند. صلابتش در کنار زمین هنگامی که بالا و پایین می رود و فریاد می کشد بیشتر از آنکه نمایشی باشد، تحسین برانگیز است. بیشتر شبیه مدل های برند «دولچه گابانا» است تا یک مربی فوتبال. فوتبالش هم با دیگران متفاوت بود و هست. بی دلیل نیست که ژاک شیراک رییس جمهور سابقه فرانسه پس از فینال جام جهانی ۲۰۰۶ هم قهرمان ملی اش نامید و هم وی را «مرد دل ها و جان ها» خطاب کرد. زین الدین زیدان، مربی رئال مادرید که در دوران مربیگری اش نیز از خود یک حماسه خلق کرده است، از ۸ جام ممکن برای رئالی ها ۶ قهرمانی به ویترین افتخارات این باشگاه اضافه کرده است. ارزش افزوده‌ای که بدون تردید حاصل تفکرات ناب و نابغه وار وی در عرصه مربیگری است. مربی که آنقدر قدرت دارد که «رونالدو»ی افسانه ای را روی نیمکت بنشاند و «آب از آب» تکان نخورد.

شب گذشته در لحظاتی که جام قهرمانی را در دستان کاپیتان تیمش -سرخیو راموس- نظاره می کرد مثل یک جنتلمن دست می زد و لبخندی حاکی از موفقیت و غرور بر چهره اش نقش بسته بود. چشمان «زیزو» پر شده از دیدن قهرمانی و افتخار. در واقع صفحه به صفحه دوران ورزشی اش با تعریف و تمجید همراه بوده است. وی سیراب از این همه موفقیت است اما حرفه ای است و به خوبی می داند که کجا چه رفتاری داشته باشد. بی تردید در روزگار جوانی راه های خطایی هم رفته است. اما امروز در مسیر درخشانی قدم بر می دارد و چارچوب های کارش را به خوبی می شناسد. زیدان و زیدان های فوتبال اروپا که برای ما تماشاگران و صاحبان فوتبال آماتور جذاب و دلنشین هستند، ویژگی هایی دارند که فوتبال ما از آن تهی است. حرف تازه‌ای در فوتبال ما نیست. رفتار با متانتی دیده نمی شود، بیشتر حجم آن را تحقیر و تمسخر و ناسزا پر کرده است. چرا نمی توانیم در مسیر زیدان قدم بگذاریم؟ چرا فوتبال ما از زیبایی های جانبی اش بی بهره است؟ فوتبال بدون معلمی داشته ایم یا شاگردان ساعی نبوده ایم؟ به زیدان نگاه کنیم، همیشه در عرش است، چه در دوران بازیگری و چه در دوران مربیگری. سیراب از تعریف و تمجید با ظرفیت و محکم برای تداتوم در مسیر. چند سال قبل فیلیپ پارنو و داگلاس گوردون کارگردان های فرانسوی و آلمانی مستندی ساختند به نام؛ زیدان: پرتره قرن 21.

افسون حضرتی