چرا این تیم بهترین پرسپولیس ۲ دهه اخیر است؟

وطن امروز: روزی که مصطفی دنیزلی با ۴ گل مغلوب سپاهان در نیمه‌نهایی جام حذفی شد، بسیاری از هواداران فوتبال به این نتیجه رسیدند، باید از بین جام و زیبایی تنها یکی را انتخاب کرد. در آن فصل(لیگ ششم) پرسپولیس با هدایت دنیزلی، زیباترین بازی‌های لیگ را به نمایش می‌گذاشت و برنده داربی شد اما یک مشکل بسیار بزرگ داشت؛ همانقدر که راحت گل می‌زد، دروازه‌اش را باز شده می‌دید. آن تیم را در ابتدای فصل، دنیزلی نبسته بود و عملا مدافع مرکزی تخصصی وجود نداشت و مربی ترک مجبور بود از پژمان نوری و فرزاد آشوبی در پست دفاع مرکزی استفاده کند. قرمزها هرگز به انسجام دفاعی نرسیدند و همین موجب شد در رقابتی نزدیک، جام را به سایپا و علی دایی بی‌تجربه بدهند. همین که سایپا قهرمان شد خود نشان‌دهنده ضعف‌های مفرط دفاعی آن تیم بود.

در فصل بعد این افشین قطبی بود که از گرد راه رسید و به‌رغم آنکه باز هم او آن تیم را نبسته بود توانست به صورت کاملا حیرت‌انگیزی پرسپولیس را قهرمان کند. نسبت به تیم فصل قبل، تیم قطبی آنچنان زیبا بازی نمی‌کرد اما کاملا نتیجه‌گرا و اقتصادی بود. در آن برهه دیگر حجت بر خیلی‌ها تمام شد که در پرسپولیس باید از بین جذاب بودن و قهرمان شدن یکی را انتخاب کرد. همین تصور غلط باعث شد علی دایی با فوتبالی کاملا اقتصادی در لیگ سیزدهم تا مرز قهرمانی پیش بیاید اما باز هم خبری از جام نبود. این سیکل بسته همچنان ادامه داشت تا اینکه محمدحسین ‌نژادفلاح یکی از مهم‌ترین و کلیدی‌ترین تصمیمات تاریخ باشگاه پرسپولیس را گرفت.

اواخر لیگ چهاردهم که دیگر هیچ امیدی برای تصاحب هیچ جامی باقی نمانده بود، مدیرعامل وقت پرسپولیس به فکر لیگ بعدی افتاد و با انتخاب برانکو به‌جای درخشان فصل تازه‌ای را آغاز کرد. اگر سوشا مکانی در لیگ پانزدهم، تنها و تنها ۲ گل کمتر خورده بود شاید حالا پرسپولیس ۲ قهرمانی متوالی را تجربه می‌کرد. تفاوت نسبت به گذشته بسیار مشهود است. برانکو نشان داد اگر با چشمان باز وارد بازار نقل‌وانتقالات شوید، می‌توانید تیمی را ببندید که علاوه بر زیبا بازی کردن قادر است در ۴ هفته مانده به پایان لیگ، جشن قهرمانی را برپا کند. در ۲۰ سال اخیر، پرسپولیس کجا این اقتدار را تجربه کرده بود؟

برانکو تیمش را هم زیبا روانه میدان می‌کرد و هم در نتیجه‌گیری کاملا مطمئن بود. اگرچه به واسطه جدایی ناگهانی عالیشاه و نورالهی، ناگهان نیمکت پرسپولیس خالی شد اما بازیکنان اصلی آنقدر خوب بودند که پرسپولیس بهترین فصل فوتبالش را در 2 دهه اخیر پشت‌سر گذاشت. قهرمانی زودهنگام در لیگ برتر و حالا صعود برای نخستین‌بار به جمع 8 تیم برتر آسیا. بدون تردید این تیم پتانسیل قهرمانی در آسیا را دارد. 3 برد مقابل 3 تیم مختلف می‌تواند، قدیمی‌ترین آرزوی هواداران پرسپولیس را به واقعیت نزدیک کند. اگرچه این کار سخت‌ترین ماموریت تاریخ باشگاه به حساب می‌آید اما اگر آنها در فصل نقل‌وانتقالات، خرید‌های مناسبی را انجام دهند و مضاف بر آن هیچ یک از ستاره‌های تاثیرگذار خود را از دست ندهند، شاید دست‌کم حضور در فینال لیگ قهرمانان آسیا شدنی شود.

پرسپولیس فصل نوینی را برای فوتبال ایران، تداعی کرد. دیگر برای بردن و قهرمان شدن حتما نباید اقتصادی و زشت بازی کرد. این بزرگ‌ترین هدیه برانکو به فوتبال ایران بود. او دوره دنیزلی و قطبی را هنرمندانه به یکدیگر دوخت. زیبایی و هیجان لیگ ششم را با برتری و قهرمانی لیگ هفتم در هم آمیخت و علاوه بر آن اقتدار در آسیا هم به این رویا افزود. این تیم بیشترین پتانسیل را برای قهرمانی در آسیا دارد اگر نگاه مدیران بالادستی ورزش ما به پرسپولیس در این مقطع ملی باشد. مهدی تاج می‌داند در صورت قهرمانی پرسپولیس، دیگر خطر کسر سهمیه، فوتبال ما را تهدید نمی‌کند. فوتبالی که در رده ملی هم‌اینک بهترین آسیا به شمار می‌رود با قهرمانی پرسپولیس می‌تواند طلایی‌ترین دورانش را رقم بزند.