در جستوجوی مهاجم «هدف» آبیها
حالا که حسنبیت سعید با انتقال از اهواز به پایتخت پیراهن استقلال تهران را بر تن کرده است، باید پرسید او مهاجم «هدف» (نوک) این تیم خواهد بود یا کاوه رضایی.
برای برآورد نهایی این وضعیت هنوز زود است و شاید استقلال تهران حق داشته است که در هفتههای اخیر به جذب مهرههایی جدید برای نوک حملهاش بیندیشد زیرا کاوه رضایی دو سه سالی است که اندیشه کوچ به اروپا را در سر دارد و میخواهد در یک تیم مطرح این قاره توپ بزند و بدون پیشنهاد هم نبوده است.
سجاد شهباززاده پس از حضور ناموفق شش ماههاش در لیگ ترکیه با مشاهده وضعیت نامساعد در اردوی آبیها و منع شدن آنها از خریدهای نیم فصل توسط فیفا به نفت تهران رفت و با این تیم جام حذفی کشور را هم برد و با اینکه در صورت ابقای رضایی و با احتساب حضور بیتسعید نیاز استقلال به وی به وضوح کاهش خواهد یافت اما خاطره حضور او در پست نوک حمله استقلال در دو فصل پیش به قدری مثبت بود که آبیها از جواب گفتن وی ابا دارند و او مهاجمی است که کمتر تیم لیگ میتواند به وی نه بگوید.
اندیشههای منصوریان
اینکه در اندیشه علیرضا منصوریان چه چیزهایی در این ارتباط میگذرد، نکتهای است که نامعلوم مینماید اما مشخص است که این مربی به رغم عملکرد مثبت مهاجمان تیمش در فصل گذشته به چیزی بیشتر و بهتر از آن ایام در ذهن خود فکر میکند و خواهان دستاوردهای بیشتری است.
این در حالی است که استقلال مهاجم آزادی همچون محسن کریمی را هم در ترکیبش دارد که هرگاه به میدان آمده موثر واقع شده است اما منصوریان با احتساب حضور آبیها در سه جام داخلی و آسیایی در فصل آینده از فزونی مهرههای ولو «همپست» در ترکیب تیمش استقبال میکند و حتی اگر سجاد به خانه سابقش بازنگردد، این یک سوال عمده خواهد بود که او برای فصل بعد اولویت را برای نوک حمله به چه کسی خواهد داد.
به کاوه رضایی که در فصل گذشته از هر جهت نمره قبولی گرفت و در آسیا هم آبروداری کرد و یا بیتسعید که در دو فصل گذشته بیشترین خدمات را به آبیهای خوزستان ارزانی داشته است.
«او» جوان نیست
بیتسعید برخلاف آنچه تصور میشود مهاجم کم سن و سالی نیست و تجربه لازم را دارد و ۵ سال از رضایی مسنتر است اما کادر فنی آبیها مجبور است هر گزینه خوبی را برای فصل بعدی مدنظر قرار دهد و روی آن کار و بررسی کند و ببیند که کدامیک بیشتر با اهدافش سازگاری دارند، ضمن اینکه تعدد مسابقات پیش روی نیز گواهی میدهد که آبیها اصلا به یک نوک حمله برای فصل بعد اکتفا نکنند و حداقل یک آلترناتیو و حتی دو نفر برای این منظور داشته باشند و از آنها به طور چرخشی و نوبتی استفاده کنند تا همیشه یک گلزن سرحال را در خدمت داشته باشند، حتی اگر این امر یک مثلث دور از ذهن و قدری رویایی مرکب از رضایی بیتسعید و شهباززاده را در استقلال شکل دهد؛ بخصوص که همیشه این دلگرمی و راهحل اضافی هم وجود دارد که میتوان «دو مهاجمی» بازی کرد و یکی دیگر را هم به لب خط فرستاد!
نظر کاربران
بابا بیخیال اندیشه چی .منصوریان مگه طرح و برنامه ای هم داره.مثل یه بچه لج باز که آب نبات را دست دوستش میبینه دلش میخاد. هربازیکنی که مدنظر برانکو هست اونم دلش میخاد.طرح چی کشک چی.اندیشه چی
واقعا استقلالی ها چون می دانن برانکو مربی با دانشی میخواهن از دانش مربیگری برانکو نهایت استفاده را بکنن به همین خاطر هر بازیکنی را که برانکو برای پرسپولیس انتخاب میکند سریع مدیران استقلال دست به کار میشوند و با این بازیکنان قرار داد می یبندن برانکو نیز این به مورد پی برده است با بازیکنان معمولی مذاکره میکند تا آنها جذب استقلال شون غافل از اینک برای موفقیت تیم فقط در کنار بازیکنان خوب یک مربی خوب هم لازمه