افسانه ناتمام بوفون، ملاقات کهکشانی‌ها با تاریخ!

رئال مادرید در فینال لیگ قهرمانان اروپا ۱۷-۲۰۱۶ و در کمال ناباوری یک شکست سنگین را به یوونتوس تحمیل کرد تا با نخستین تیم قرن ۲۱ باشد که به دو قهرمانی پیاپی در لیگ قهرمانان اروپا دست می یابد.

وبسایت نود: رئال مادرید در فینال لیگ قهرمانان اروپا ۱۷-۲۰۱۶ و در کمال ناباوری یک شکست سنگین را به یوونتوس تحمیل کرد تا با نخستین تیم قرن ۲۱ باشد که به دو قهرمانی پیاپی در لیگ قهرمانان اروپا دست می یابد. دلایل قهرمانی رئال مادرید و شکست سنگین یوونتوس در کاردیف چه بود؟ رمز موفقیت یاران زیدان و شب کابوس وار یاران آلگری را چگونه می توان تحلیل کرد؟

رئال مادرید با ارائه یک نمایش توفانی توانست با حساب ۴-۱ مقابل یوونتوس پیروز شده و دوازدهمین قهرمانی خود در تاریخ لیگ قهرمانان اروپا (جام باشگاه های اروپا) را جشن بگیرد. کریستیانو رونالدو ستاره بی چون و چرای این میدان ۲ بار دروازه جان لوئیجی بوفون را گشود و گل های دیگر از کاسمیرو و مارکو آسنسیو نیز رقم زننده شب کابوس وار بانوی پیر بود.

گابریله مارکوتی نویسنده مشهور ایتالیایی که در کاردیف به سر می برد و پیش از بازی، جمله معروف «هر سلسله ای یک دوره خاص خود را دارد» را طی یک یادداشت نوشت، پس از پایان بازی نیز چنین گفت:

بله! این یک سلسه است. نخستین قهرمانی پیاپی در اروپا بعد از ۲۷ سال، ۳ قهرمانی اروپا ظرف ۴ سال. ممکن است که هرگز برتری و قدرت بارسلونای پپ گواردیولا یا آژاکس اوایل دهه ۱۹۷۰ را احساس نکرده باشید زیرا سبک تاکتیکی سلطه جویانه و یا حتی طرح و برنامه ای برای ارائه چنین سبک و سیاقی وجود نداشت. اما این همان چیزی است که پیش روی ماست.

از ۱۴ بازیکن رئال مادرید که در پیروزی ۴-۱ مقابل یوونتوس به میدان رفتند، ۹ بازیکن در فصل ۱۴-۲۰۱۳ نیز عضو این تیم بودند یعنی در همان فصلی که زین الدین زیدان دستیار کارلو آنچلوتی محسوب می شد. اگر بخواهیم یک تم را برای بازی رئال مادرید معرفی کنیم شاید واژگان «کیفیت» و «سادگی» بهترین تعریف باشند و البته بازیکن های بزرگی که برای خود و برای یکدیگر تلاش می کنند.

افسانه ناتمام بوفون، ملاقات کهکشانی‌ها با تاریخ!

یوونتوس برای هفتمین بار در ۹ فینال اروپایی خود متحمل شکست شد. تعداد گل های دریافتی این تیم طی ۹۰ دقیقه دیدار با رئال مادرید از کُل گل های خورده در ۱۰۸۰ دقیقه مسابقات قبلی در لیگ قهرمانان، بیشتر بود. یوونتوس در تقابل با تیمی در حد و اندازه رئال مادرید، عملاً از فُرم همیشگی خارج شد و شاید این مشکلات برای قهرمان ایتالیا از این پس نیز ادامه یابد.

مکس آلگری پس از پایان مسابقه فینال گفت:

در فوتبال، ارزش های مطلقی وجود دارند که وقتی از آن ارزش ها عدول کنید، اگر تیم حریف کیفیت بیشتری داشته باشد آن گاه از شما بهتر خواهد بود.

وقتی که ترکیب اصلی رئال مادرید اعلام شد، نیمکت نشینی گرت بیل در سرزمین مادری اش حاکی از تصمیم غیر احساسی زیدان بود. حتی سکو نشینی په په، لوکاس واسکر و حامس رودریگز نیز ثابت کرد که نام ها به تنهایی برای زیدان کافی نیست و او با کسی تعارف ندارد. په په مدافع کهنه کاری که ۱۱ ماه پیش به همراه پرتغال به قهرمانی یورو ۲۰۱۶ رسید، واسکز که عضو تیم ملی اسپانیا بوده و طی ۸ بازی اخیر رئال مادرید، ۷ بار به میدان رفته و حامس ششمین بازیکن گران قیمت تاریخ فوتبال مطابق نظر زیدان حتی روی نیمکت رئال مادرید نیز حضور نداشتند.

یوونتوس شروع بهتری داشت و به ویژه در ۱۰ دقیقه نخست، حاکم بر توپ و میدان بود. گونسالو هیگوایین که همیشه از فینال ها خاطرات بدی داشت، نخستین فرصت بازی را با ضربه خود به سوی دروازه کلیور ناواس ایجاد کرد. آندریا بارزالی پاشنه آشیل خط دفاعی یوونتوس که اصالتاً یک دفاع وسط است، در چیدمان نامتقارن این تیم به سمت راست متمایل بود. او به قدر کُند عمل کرد که کریستیانو رونالدو با دوندگی خود، به راحتی از فضاهای موجود بهره برداری نموده و با توپ های ارسالی، نبرد هوایی را در زاویه مخالف به وجود می آورد. دنی آلوز نیز در کناره راست زمین مجبور به درگیری با مارسلو بود.

در جناح دیگر زمین نیز الکس ساندرو و ماریو مانژوکیچ بار سنگینی را در مواجهه با دنی کارواخال بر روی شانه های خود احساس می کردند. ایسکو نیز به جای پیوستن به لوکا مودریچ و تونی کروس در میانه میدان، ترجیح داد تا به کناره ها تمایل داشته باشد زیرا مادریدی های به خوبی می دانستند که اگر یوونتوس را در وسط زمین مشغول نکنند، آنها از کناره ها بسیار خطرناک خواهند بود.

مثلث هافبک های هجومی رئال مادرید که تنها سامی خدیرا و میرالم پیانیچ را رو به روی خود می دید، شانس های زیادی را به دست آورد. تونی کروس از دقیقه ۲۰ به بعد، دوندگی خود از چپ به مرکز زمین را به حد اعلی رساند تا توپ ها را زیر پای رونالدو انداخته و او نیز محل استقرار بارزالی را بهترین کانال برای نفوذ پیدا کرد.

یوونتوس پس از برتری در اوایل بازی، به تدریج عقب نشست و از دقیقه ۲۰ به بعد، ابتکار عمل در میانه زمین به دست رئال مادرید افتاد. تا پیش از گل نخست بازی که توسط کریستیانو رونالدو به ثمر رسید، تقریباً یوونتوس دست بالا را داشت و حتی پس از دریافت گل غافل گیر کننده، باز هم شاگردان مکس آلگری تمرکز خود را حفظ و تنها ۷ دقیقه بعد با ضربه بسیار زیبای ماریو مانژوکیچ، نتیجه را به تساوی کشاندند.

قدرت این دو تیم در نیمه اول بسیار نزدیک بود و پس از گل تساوی یوونتوس، اگر چه میانه زمین غالباً در اختیار مادریدی ها قرار داشت ولی فرصت های چندانی تا پایان نیمه خلق نشد. با توجه به این نزدیکی قوا، بسیار بعید به نظر می رسید که در نیمه دوم شاهد یک بازی کاملاً یک طرفه باشیم.

آغاز ضعیف یوونتوس در نیمه دوم هرگز اتفاقی نبود و تا سوت پایان مسابقه نیز ادامه یافت. دو گل زودهنگام از کاسمیرو و سپس رونالدو باعث از هم پاشیدگی شیرازه تیم یوونتوس شد.

رونالدو در این بازی توانست پانصدمین گل رئال مادرید در تاریخ لیگ قهرمانان و همچنین ششصدمین گل دوران فوتبال خود را به ثمر برساند. حرکت عالی لوکا مودریچ از همان نقطه ای که الکس ساندرو غفلت کرده بود، گل سوم مادریدی ها را به همراه داشت. پس از دریافت گل سوم، یوونتوس به هم ریخته تر از قبل شد و حتی یک بار هم دروازه یاران زیدان را تهدید نکرد.

کریم بنزما اگر چه در جریان بازی حضور پُر رنگی نداشت اما حرکات وی باعث کشاندن مدافعان یوونتوس و ایجاد فضای خالی مناسب برای رونالدو و سایر یاران رئال مادرید گردید. وقتی که خوان کوادرادو کارت قرمز گرفت، کورسوی امید آلگری نیز بر باد رفت و او همچون کودکی که همه پول خود را در مسیر مدرسه برای خرید آب نبات خرج کرده، ماریا لمینا را به بازی فرستاد که یک هافبک تخریبی محسوب می شود.

پس از ۱۰ نفره شدن یوونتوس، عملاً سرنوشت بازی تعیین شد و مارکو آسنسیو نیز به نمایندگی از نسل طلایی آکادمی باشگاه، گل چهارم را همچون تیر خلاص بر پیکر نیمه جان یوونتوس وارد آورد. رئال مادرید با توجه به جریان کل بازی، هم از لحاظ تیمی و هم از لحاظ انفرادی در پُست های مختلف، تیم برتر میدان بود و کیفیت بالاتر خود را به اثبات رساند.

حالا کهکشانی ها به دوازدهمین جام قهرمانی خود در اروپا دست یافته اند تا دست نیافتنی تر از همیشه باشند. شاید تراژیک ترین صحنه از این شب به یاد ماندنی، تصویر چهره حسرت زده و مبهوت بوفون بود که لحظاتی بعد، با دو دستکش وی پوشانده شد. دنیای فوتبال علاقه زیادی داشت تا بوفون ۳۹ ساله بالاخره به لیگ قهرمانان اروپا دست یابد اما چنین اتفاقی نیافتاد. هر چند که افسانه ها همیشه پایان خوشی ندارند اما او خودش همچنان به فصل بعد امیدوار است. البته افسانه کهکشانی ها با سر فصل «la dodecima» پایان خوشی داشت و به قول سرخیو راموس، رئال مادرید با تاریخ قرار ملاقات گذاشت!