تبریز و فراز، شاید جدانشدنی

ایران ورزشی: فراز کمالوند در تبریز محبوبیتی را نزد تماشاگران به دست آورده که کمتر برای مربیان دیگر رقم خورده اما مهم‌تر از این محبوبیت، مقبولیت فنی نزد تماشاگران است. او از گسترش فولاد خداحافظی کرده اما جایگاه فنی کمالوند در تبریز دوباره او را به گزینه اول تراکتورسازی تبدیل کرده و انگار قرار نیست کمالوند از تبریز جدا شود. کسب این جایگاه فنی و پایگاه اجتماعی برای یکی از جوان‌ترین مربیان فوتبال ایران، آن هم در تبریز که به یکی از فوتبالشهرهای اصلی ایران تبدیل شده، تحسین‌برانگیز است.

فراز کمالوند در تبریز روی دو تیم اثری عمیق از خود بجا گذاشته است، هم تراکتورسازی و هم گسترش فولاد. آنچه کمالوند را در تبریز صاحب اعتبار فنی و جایگاه تحسین‌برانگیز برای یک مربی کرده، دو اثری است که از او در یاد فوتبال تبریز می‌ماند.

صعودهای فراز کمالوند از لیگ یک به لیگ برتر با تراکتورسازی و شهرداری تبریز را فراموش کنیم، آنچه مهم‌تر و ماندگارتر است، شخصیت تیمی و جایگاهی است که تراکتورسازی و سپس گسترش فولاد در لیگ برتر به دست آوردند.

تراکتور بعد از آنکه از لیگ یک صعود کرد، هرگز شباهتی به تیم‌های تازه راه یافته به لیگ برتر نداشت و شخصیت فنی و تیمی‌اش از روز اول به گونه‌ای شکل گرفت که انگار با خود هدف‌های بزرگ و بلندپروازی‌هایی را به لیگ برتر آورده است. اثر فراز کمالوند فقط بازگرداندن تراکتورسازی به سطح اول فوتبال ایران نبود، بلکه در شکل گیری یک قدرت جدید در لیگ برتر، نقش اصلی را ایفا کرد و سنگ بنای دوران تازه‌ تراکتورسازی را گذاشت، همان‌چه طرفداران تراکتورسازی را پرشمار کرد و جذابیت این تیم را به اوج رساند. تراکتورسازی اگر در فصل اول حضورش در لیگ برتر نمایشی آنچنانی ارائه نمی‌کرد و بسان تیم‌های تازه‌کار در لیگ برتر دست و پا بسته بود، بعدها بسیار سخت می‌توانست چهره عوض کند و پوست بیندازد و مدعی شود اما کمالوند نخستین قدم‌ها که مهم‌ترین قدم‌های تراکتورسازی در لیگ برتر بود را در مسیری برداشت که به دوره‌ای باشکوه برای تراکتورسازی منجر شد، دورانی که می‌توانست در چند فصل اخیر باشکوه‌تر هم باشد.

در گسترش فولاد نیز ماهیت داستان همین بود اما در شکلی دیگر و با نشانه‌های دیگر. گسترش با فراز کمالوند رشدی پله پله و مصمم داشت و بلندپروازی هم کرد و تا مرز گرفتن سهمیه نیز در چند مقطع پیش رفت. در فصل اخیر گسترش فولاد بهترین نتیجه دوران باشگاهداری‌اش را به دست آورد و حالا به تیمی تبدیل شده که می‌تواند آرزوهای بزرگ‌تری را نیز جست‌وجو کند. نقش کمالوند ایجاد آن شخصیت فنی و تیمی در گسترش فولاد است که این باشگاه را به سوی آرزوهای بزرگ‌تر سوق می‌دهد. رسیدن به رتبه هشتم برای گسترش فولاد خبر از رشد در مقایسه با فصل‌های گذشته دارد.

در همین فصل تبریزی‌ها سقوط ماشین‌سازی را از لیگ برتر تجربه کردند، تجربه‌ای تلخ برای تیم ریشه‌دار تبریز که با توجه به ریشه و تاریخش و البته تماشاگرانش حتی صاحب این فرصت بود که بهتر از گسترش فولاد نتیجه بگیرد. ماشین‌سازی اما پس از صعود هرگز صاحب آن شخصیت تیمی و ثبات فنی و فکری نشد و سرانجامش سقوط بود. همین تجربه نشان می‌دهد که موفقیت‌های گسترش فولاد پروژه آسانی نبوده و البته ادامه این رشد برای گسترش نیز حالا مقدور است و راه همواری به نظر می‌رسد.

فراز کمالوند در تبریز محبوبیتی را نزد تماشاگران به دست آورده که کمتر برای مربیان دیگر رقم خورده اما مهم‌تر از این محبوبیت، مقبولیت فنی نزد تماشاگران است. او از گسترش فولاد خداحافظی کرده اما جایگاه فنی کمالوند در تبریز دوباره او را به گزینه اول تراکتورسازی تبدیل کرده و انگار قرار نیست کمالوند از تبریز جدا شود. کسب این جایگاه فنی و پایگاه اجتماعی برای یکی از جوان‌ترین مربیان فوتبال ایران، آن هم در تبریز که به یکی از فوتبالشهرهای اصلی ایران تبدیل شده، تحسین‌برانگیز است.

حالا چه کمالوند به خانه‌اش یعنی تراکتورسازی برگردد و چه به پیشنهادهای دیگرش از آبادان و اینجا و آنجا فکر کند، اثرش در فوتبال تبریز از یاد تبریزی‌ها نخواهد رفت، اثری که تراکتورسازی را تا تبدیل شدن به یک قدرت درجه اول بالا کشید و از گسترش فولاد یک تیم باثبات در لیگ برتر ساخت.