پسرفت آنچلوتی نسبت به گواردیولا

ورزش سه: بایرن مونیخ گامی به جلو برنداشته و یک قدم هم عقب رفته. پپ گواردیولا در سه فصل مربیگری در آلیانتس آره نا سه قهرمانی بوندس لیگا و سه حضور در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان را به دست آورد.

کارلو آنچلوتی در مسیر قهرمانی لیگ به خوبی پیش می‌رود اما نتوانست پرافتخارترین تیم آلمان را از مخمصه یک چهارم نهایی بیرون ببرد. نبودن روبرت لواندوفسکی در بازی رفت قطعا موثر بود اما افت بایرن تنها در چنین باخت‌هایی خلاصه نمی‌شود. بازیکنان تیم این فصل به اندازه کافی باانگیزه و کارآمد نیستند. تیم نقاط ضعف زیادی دارد: بارها در انجام حرکات تیمی هماهنگ ناموفق بودند و جای تعجب نیست که در اروپا به هدف نرسند. در بوندس لیگا بایرن بدون توجه به اینکه حریفش چه تیمی باشد یا اینکه چطور بازی کند، معمولا برنده است، لیگ با توجه به استانداردهای بایرن کمی ضعیف است و خودشان هم مقصرند چون معمولا رقبا را خلع سلاح می‌کنند با خریدن بازیکنانی مثل مانوئل نویر، متز هوملز و روبرت لواندوفسکی. به این ترتیب خودشان به قیمت ضعیف شدن تمام لیگ قوی می‌شوند. هوفنهایم آخرین تیمی بود که به بایرن نزدیک شد و دو تا از بهترین بازیکنانش، نیکلاس سول و سباستین رودی این تابستان راهی آلیانتس می‌شوند.

بایرن خودش را هم تضعیف کرده، فیلیپ لام و آرین روبن از بهترین‌های تاریخ باشگاه هستند اما حضور مداوم آنها در ترکیب بیانگر بی برنامگی بایرن است. یکی از مشکل‌ترین جنبه‌های ساختن و حفظ یک میراث در طول فصل جایگزینی بازیکنان است و تیم باید در اوج قدرت چنین کاری کند. بایرن باید بعد از سه گانه 2013 بار مسوولیت خیلی‌ها از جمله لام و روبن را کم می‌کرد. دوران هر کسی تمام می‌شود و هنر مدیریت این است که زمان آن را به موقع تشخیص دهی. لام کاپیتان تیمی است که یک دهه در کلاس جهانی بازی کرده اما باید این فصل جای خودش را به جاشوا کیمیش می‌داد. این بازیکن 22 ساله حق داشت که از قرارنگرفتن در ترکیب اصلی گله داشته باشد. اگر به او فرصت داده نشود هیچ وقت نمی‌تواند خودش را ثابت کند. لام، باستین شواین اشتایگر و توماس مولر هرگز چیزی که امروز هستند نمی‌شدند اگر در جوانی فرصت پیدا نمی‌کردند. این محافظه‌کاری بایرن را به دردسر انداخته، آن جلو هم روبن و فرانک ریبری باعث می‌شوند داگلاس کاستا از ترکیب بیرون بماند.

آنچلوتی تمایلی برای تغییر نسل در بایرن ندارد، او آمده که تیم را در اوج نگه دارد و برای همین بازیکنان قدیمی که فکر می‌کنند مورد اعتمادند، حفظ می‌کند اما در بلندمدت بهتر است این نگرش عوض شود. این تیم مسن‌ترین تیم بوندس لیگا با میانگین ۲۸ سال است. لام ۳۳ سال، روبن ۳۳ سال، ریبری ۳۴ سال، ژابی آلونسو ۳۵ سال همه در این میانگین نقش داشتند. در بازی دو هفته پیش با دورتموند دومین تیم مسن فصل را به میدان فرستادند و اگر نویر ۳۱ ساله به جای اسون اولریش ۲۸ ساله بازی می‌کرد، رکورد به نام بایرن ثبت می‌شد.

علاوه بر آن، بایرن کمترین تعداد بازیکن را در بوندس لیگا به کار برده تنها 21 بازیکن و این یعنی آنها هر هفته به چهره‌های آشنا اعتماد می‌کنند. سه بازیکن اصلی و دائمی بایرن، آلونسو، لام و ریبری در میان مسن ترین‌های لیگ آلمان هستند.

هسته قهرمانی اروپا هنوز قدرتمند است اما از آن موقع چهار سال گذشته. این گروه شاید اصرار داشته باشند که هنوز پایشان را از روی گاز برنداشته‌اند اما مسلما دیگر آن اشتیاق قهرمانی را ندارند. لام، ریبری، مولر، روبن، نویر، داوید آلابا، رافینیا و جروم بواتنگ همه در سال ۲۰۱۳ قهرمان شدند و بیش از پنج فصل است که کنار هم بازی کرده و با هم پا به سن گذاشته‌اند.

لام، آلونسو و تام اشتارک دروازه‌بان سوم باشگاه این تابستان می‌روند که دو تای اولی به خاطر بازنشستگی است و این می‌تواند به پایین آمدن میانگین سن تیم کمک کند اما بایرن مصمم است که روبن، ریبری و رافینیا را برای یک فصل دیگر و تا آخر قراردادشان نگه دارد. هسته تیم، لواندوفسکی، مولر، نویر، بواتنگ، آلابا، هوملز، خاوی مارتینس و رناتو سانچز تا سال ۲۰۲۱ قرارداد دارند هر چند خیلی از آنها تا آن موقع از اوج فاصله گرفته‌اند.

اینکه بازیکنی بااستعداد را بخری و مانع از موفقیت رقبا شوی یک چیز است اما روی دیگر سکه حفظ بازیکنان مسن با قراردادهای گران است بدون اینکه تضمینی درباره افت‌شان داشته باشی. همه اینها به جز آلابا و سانچز تا آن موقع وارد دهه چهارم زندگی شده‌اند و می‌شود پیش بینی کرد چه شرایطی داشته باشند. بایرن زیادی وفادار بوده و دارد تاوانش را می‌پردازد.