استقلال مثل آب خوردن گل می‌زند

ایران ورزشی: علت را باید در همان نقطه‌ای جست و جو کرد که این اواخر بارها به آن اشاره شده است. تیم منصوریان خوب گل می‌زند چون انرژی بسیاری در خط آتش دارد و سرشار است از نیروی جوانی و حس برتری جویی. استقلال خوب می‌برد چون جوان‌هایش سیری ناپذیرپیش می‌روند. این استقلال با جوان‌های نو رسیده‌اش عجیب تماشایی شده است. استقلالی که حالا در لیگ قهرمانان آسیا هم چشم‌ها را خیره می‌کند.

بعد از آن شکستی که آبی‌ها در ایستگاه اول متحمل شدند، باور اینکه استقلال قدم دوم در لیگ قهرمانان آسیا را به این محکمی بردارد، بسیار دشوار بود. تیم منصوریان اما به مانند فرآیندی که در لیگ برتر پیمود و پس از هفته‌های عذاب‌آور و ناامید کننده ناگهان شکوفا شد در لیگ لیگ قهرمانان آسیا نیز تحولی چشمگیر داشت و موفق شد تغییراتی اساسی در شیوه بازی‌اش ایجاد کند و در نهایت به بردی دست یابد که در مخیله هیچ کس نمی‌گنجد. زدن ۳ گل به نماینده عربستان شاید محال ترین پیش‌بینی ممکن بود اما تیم منصوریان همچون سنوات اخیر در لیگ برتر با بردی پر گل میدان بازی را ترک کرد. بردی که به ما هجی می‌کند؛ این تیم به لحاظ سازمان هجومی اکنون بهترین تیم فوتبال ایران است و اگر هنر حفظ این وضعیت را داشته باشد تکرار پیروزی‌هایش در میدان‌های آتی هرگز دور از چشم نیست. استقلال منصوریان دوشنبه شب تیمی بود رویایی.

تیمی کم اشتباه که از اشتباه‌ها و نقص‌های حریفش نهایت بهره و استفاده را برد تا در کمال ناباوری ناگهان به صدرنشین این گروه نیز بدل شود. برد استقلال در واقع هم پیامی بود برای ما که نماینده فوتبال مان را در آسیا جدی بگیریم و رویش حساب ویژه‌ای بازکنیم و هم پیغامی مهم برای آسیا؛ اینکه یکی از پرافتخارترین‌های قاره کهن هنوز نفس می‌کشد و هنوز می‌تواند یکی ازمدعیان سرسخت وجدی باشد. گرچه این استقلال با تمام تسلطی که بر التعاون داشت نیز دارای نقص‌هایی است. بخصوص از نقطه نظر دفاعی و آنجا که رقبا می‌کوشند با ارسال‌های موزی شکل و فریبنده به دروازه آبی‌ها نزدیک شوند اما استقلال در همین وضعیت تاکتیکی هم تیم قابل توجهی است و به واسطه هنر و نبوغش در گلزنی و موقعیت سازی می‌تواند با همین کاستی‌ها نیز راهی دور بعد شود و شانس‌های خود را برای رسیدن به مراحل بالاتر زنده نگه دارد. در ثانی از موقعیت شناسی استقلال همین بس که گوشه چشمی بیندازیم به آمار و ارقامی که پس از بازی منتشرشد. آنجا که تعداد پاس‌ها، درصد مالکیت توپ و میزبان استیلایش بر زمین بازی محاسبه و مورد توجه قرار می‌گیرد. اگر قرار بود برنده را از روی همین آمار معرفی کنند التعاون باید تیم برتر لقب می‌گرفت اما استقلال آمار را به حریف داد تا برد را مال خودش کند. بردی که ناشی از تیزهوشی، تیزچنگی و وقت شناسی مردان هجومی‌اش بود. آنجا که بخصوص از اشتباه‌های کشنده فردی حریف نهایت بهره برداری به دست آمد و استقلال بار دیگر جشنواره گل به راه انداخت.

۳ گل استقلال در حقیقت ناشی از همین ویژگی‌های منحصر به تیم بود. تیمی که در یک ماه و اندی اخیر، وضعیتی ایده‌آل و رویایی را درخط حمله تجربه می‌کند و پی‌درپی حریفانش را با گل‌های چشمگیر شکست می‌دهد. تیم منصوریان در ۸ بازی اخیر، یعنی از روزی که صنعت نفت را در آبادان با ۳ گل مغلوب کرد تا دوشنبه‌ای که گذشت مجموعا ۱۸ بار گل زده است که میانگین ۲۵/۲ است. بی آنکه بخواهیم از این پیروزی‌ها شگفت زده شویم و تحلیل‌های احساسی کنیم اما باید دست بگذاریم روی همین ویژگی‌های تاکتیکی تیم منصوریان که اگر به خوبی حفظ و مراقبت شود، زمینه صعود آنها را درلیگ قهرمانان فراهم خواهد آورد. مطلوب است که منصوریان برای زنده نگه داشتن امیدهایش در آسیا و حتی رسیدن به پله‌های رفیع تر، علاوه بر آنکه هماهنگی‌ها در خط حمله را به همین شکل که هست، حفظ کند، سازماندهی تازه‌ای به تاکتیک‌های دفاعی تیمش بدهد و مهم‌تر از همه تیمش را از آسیب پذیری روی ارسال‌ها مصون نگه دارد.

مهدی رحمتی مانند همیشه روی خروج‌ها لرزش‌های فزاینده‌ای دارد که اگر این نقص از میان نرود، ممکن است استقلال را با آسیب‌هایی مواجه کند. درست مانند آنچه در بازی الاهلی امارات دیدیم و البته بازیکنان التعاون نیز می‌کوشیدند از این حربه برای تسخیر دروازه استقلال استفاده کنند. عیب‌های فنی استقلال اما در بازی‌های اخیر آنچنان بارز نبوده که موجبات شکست‌های پی‌درپی را فراهم آورد مع‌الوصف چنانچه تیمی همچون الاهلی قابلیت بازی هوایی را داشته باشد، استقلال را به چالش‌های جدی خواهد انداخت که لازم است منصوریان برای تداوم تیمش دراین عرصه ضعف‌ها را به حداقل برساند.