این است شهرآورد کم‌نظیر تهران

ایران ورزشی: انواع شهرآوردها را در فوتبال جهان داریم، در آرژانتین بر سر مسابقه بوکاجونیورز و ریورپلاته که هر دو از بوینوس آیرس می‌آیند، تماشاگران گاه حتی از روی سکوها به سمت یکدیگر تیراندازی هم کرده‌اند و در شهرآورد ایتالیا، یوونتوس و اینترمیلان به چشم یک دشمن (و نه رقیب) به یکدیگر نگریسته‌اند و حتی در شهرآورد توأم با ادب و متانت ایالت «رور» آلمان بوروسیادورتموند و شالکه راهی را طی کرده‌اند که لفظ دوستانه برای توصیف آن مناسب جلوه نمی‌کند و از ال‌کلاسیکو هم چیزی نگوییم بهتر است زیرا از زمانی که برخی هواداران از روی سکوها سر یک خوک مرده را به سمت لوییس فیگو پرت کردند، سال های مدیدی نمی‌گذرد و تنها جرم این پرتغالی نامدار این بود که تغییر باشگاه داده و از بارسلونا به رئال آمده بود یعنی یکی از دو ضلع ال‌کلاسیکو را به مقصد دیگری ترک گفته و این گناه نابخشودنی (!) را مرتکب شده بود.

با این حال عصر امروز همه این شهرآوردها و همچنین شهرآورد منچستر (یونایتد -سیتی)، شهرآورد بندر لیورپول (لیورپول - اورتون)، شهرآورد لندن (آرسنال- تاتنهام) و همچنین جنگ سنتی پاری‌سن‌ژرمن با مارسی در فرانسه و دوئل پورتو با بنفیکا در پرتغال را فراموش کنید و حواس‌تان را به پیکار ناسیونال - پنارول در اروگوئه هم معطوف نسازید زیرا این آخری کهنه شده است و قبلی‌ها هم با صدها جذابیت خود به شهرآورد کم‌نظیر تهران نمی‌رسند. مسابقه‌ای که هر چند حاشیه‌های زیادی داشته اما جذاب است و خوشبختانه در ادوار اخیرش بیشتر بانی خیر بوده تا منشأ شر و حتی تعداد گلزنی‌ها هم در آن افزایش یافته است.

فراخواندن دو سو به آرامش کاری بایسته اما عبث است زیرا در گرماگرم حوادث فراوان مسابقه این توصیه از یادها می‌رود و در نتیجه فقط باید از دو تیم خواست که خودشان باشند. پرسپولیس در کل فصل زیبا بازی کرد و استقلال هم پس از شروعی ضعیف و ادامه‌ای ضعیف‌تر دو ماه و نیم است که بهتر کار می‌کند.

اگر برانکو ایوانکوویچ و علیرضا منصوریان درست تصمیم بگیرند نسخه جدید شهرآورد تهران یک بار دیگر از اکثر شهرآوردهای جهان نه لزوما به لحاظ فنی اما از منظر فضاسازی موفق‌تر عمل خواهد کرد و برای دو ساعت ایران را به حالت توقف درخواهد آورد.

دو ساعتی که تمامی چشم‌ها معطوف به نبرد جدید دو بزرگ نامدار و قدیمی فوتبال خواهد بود و برنده اصلی ورزش ایران است که ثابت می‌کند پویا و هیجان‌ساز است و بهترین‌ها را در اختیار دارد. این البته یک «ثروت» است به شرطی که مجریانش عدالت‌مند باشند و سران ورزش از شور فراوان آن برای ارتقای کل ورزش کشور بهره‌ گیرند.