طلوع یک برزیلی و غروب یک آرژانتینی؛

پایانی بر عصر طلایی آگوئرو در منچسترسیتی؟

در چند هفته اخیر شاهد یک دگرگونی عمده در خط حمله منچستر سیتی بودیم. گابریل ژسوس ۱۹ ساله و تازه از راه رسیده به قدری خوب کار کرده که دیگر پپ گواردیولا سرمربی سیتیزن ها با خیال راحت، سرخیو آگوئرو را روی نیمکت می نشاند. آیا دوران طلایی آگوئرو در جمع آبی های آسمانی به پایان رسیده است؟

وبسایت نود: در چند هفته اخیر شاهد یک دگرگونی عمده در خط حمله منچستر سیتی بودیم. گابریل ژسوس ۱۹ ساله و تازه از راه رسیده به قدری خوب کار کرده که دیگر پپ گواردیولا سرمربی سیتیزن ها با خیال راحت، سرخیو آگوئرو را روی نیمکت می نشاند. آیا دوران طلایی آگوئرو در جمع آبی های آسمانی به پایان رسیده است؟

هواداران منچستر سیتی هرگز نمی توانند گل های ارزشمند ستاره آرژانتینی خود در چند فصل اخیر را فراموش کنند. زندگی ورزشی، پُر از فراز و نشیب است و گاهی بزرگ ترین ستاره های دنیا هم مشمول ضرب المثل «گهی زین به پشت و گهی پشت به زین» می شوند. میخکوب شدن به نیمکت ذخیره ها، همیشه بزرگ ترین کابوس آنهاست، همان کابوسی که این روزها به سراغ سرخیو آگوئرو آمده و حتی زمزمه هایی مبنی بر جدایی اش از سیتیزن ها شنیده می شود.

همه چیز از یک کارت قرمز و محرومیت بی موقع شروع شد و سپس ژانویه از راه رسید تا هدیه کریسمس پپ گواردیولا از آن طرف اقیانوس و از سرزمین قهوه و فوتبال، راهی ورزشگاه اتحاد شود. گابریل ژسوس بسیار زودتر از چیزی که همگان تصور می کردند، در خط حمله منچستر سیتی جا افتاد و شروع به گلزنی کرد. او به قدری خوب ظاهر شد که پپ گواردیولا را قانع کرد تا سرخیو آگوئرو را روی نیمکت بنشاند. شاید از همان شبی که پپ گواردیولا تصمیم گرفت تا سرخیو آگوئرو را در بازی مقابل بارسلونا روی نیمکت بنشاند، باید چنین روزهایی را پیش بینی می کردیم.

پایانی بر عصر طلایی آگوئرو در منچسترسیتی؟

اوج هنر نابغه ۱۹ ساله برزیلی در مسابقه اخیر با سوانسی سیتی بود که با گل ثانیه های پایانی، تیمش را از یک تساوی بدتر از شکست، نجات داد و آبروی پپ را خرید. غروب یک ستاره آرژانتینی با طلوع یک ستاره برزیلی مصادف شد و معمای این روزهای سیتیزن ها؛ سرنوشت سرخیو آگوئرو چه می شود؟ آیا دوران آگوئرو در سیتی به پایان رسیده است؟ آیا گابریل ژسوس جانشین شایسته ای برای آگوئرو خواهد شد؟ آیا می توان هر دو را در ترکیب اصلی به کار گرفت یا این که یکی از این دو ستاره (احتمالاً آگوئرو)، قربانی یکی دیگر می شود؟

۲۹ اکتبر ۲۰۱۶ روز حساسی برای منچستر سیتی بود. شاگردان پپ گواردیولا پس از چند نتیجه ضعیف، به چیزی جز یک برد قاطع مقابل وست بروم و بازگشت به صدر جدول لیگ برتر نمی اندیشیدند. سیتی در آن بازی ۴ گل را درون دروازه بگی ها قرار داد و سرخیو آگوئرو ۲ گل زد تا با ۱۳ گل طی ۱۰ حضور در ترکیب اصلی سیتیزن ها، در آسمان ها سیر کند. پل اسکولز در همان روزها گفته بود که سرخیو آگوئرو تنها بازیکن شاغل در لیگ برتر است که استحقاق حضور در بارسلونا، رئال مادرید و بایرن مونیخ را دارد.

پس از شکست ۴-۰ منچستر سیتی به اورتون در حضور سرخیو آگوئرو، ناگهان پپ گواردیولا تغییر رویکرد داد و همه چیز را برای استفاده از گابریل ژسوس مهیا کرد. سرمربی سیتیزن ها در مسابقه بعدی مقابل تاتنهام، مجدداً از مهاجم آرژانتینی اش در نوک خط حمله سود جست اما در دقیقه ۸۲، گابریل ژسوس پدیده ۱۹ ساله تیم ملی برزیل را به زمین فرستاد. ژسوس در همان دقایق اندک نیز بسیار تأثیرگذار نشان داد و انگار که پپ ظرف همان ۸ دقیقه تصمیمش را گرفته بود.

بازی بعدی که در چارچوب جام حذفی برگزار می شد، بهترین فرصت برای سنجش میزان آمادگی و کیفیت گابریل ژسوس به وجود آمد و برای اولین بار، بازیکن سابق پالمیراس در ترکیب اصلی منچستر سیتی مقابل کریستال پالاس به میدان رفت. وی در این بازی یک پاس گل داد تا پپ را مجاب به استفاده مجدد از او در ترکیب اصلی نماید. او در دیدار با وستهم نیز علاوه بر پاس گل، موفق به گلزنی در لیگ برتر شد در حالی که سرخیو آگوئرو روی نیمکت نشسته بود.

سپس نوبت بازی با سوانسی سیتی رسید که گابریل ژسوس هر دو گل تیمش را به ثمر رساند. خیلی ها معتقدند که گلزنی وی مقابل سوانسی در واپسین ثانیه ها، باعث نجات پپ گواردیولا از یک توقف بد موقع شد. حالا دیگر همه از گابریل ژسوس می گویند و انگار چهره غمگین و مضطرب سرخیو آگوئرو روی نیمکت ذخیره های منچستر سیتی در حال فراموشی است. آیا طلوع ژسوس به معنای غروب آگوئرو است؟ شایعاتی مبنی بر جدایی آگوئرو به گوش می رسد و انگار گواردیولا دیگر تمایل چندانی به حفظ او ندارد.

گابریل ژسوس با ۱۸۸ دقیقه بازی در لیگ برتر، ۳ گل و یک پاس گل تبدیل به جواهری ناب برای پپ شده اما آگوئرو تأکید می کند که تا پایان فصل به موضوع جدایی از سیتیزن ها نمی اندیشد. فراموش نکنیم که وقتی سرخیو آگوئرو در ماه سپتامبر به همین تیم سوانسی گل زد، پپ گواردیولا چه گفت:

من خیلی خوشحالم اما او [آگوئرو] می داند که من چیزهای بیشتری می خواهم. او می تواند بهتر بازی کند و کارهای دیگری را انجام بدهد تا به ما کمک بیشتری برساند.

حال به نظر می رسد تا روزی که گابریل ژسوس به روند گلزنی اش ادامه داده و آمادگی اش را حفظ کند، در ترکیب اصلی آبی های آسمانی جا خواهد داشت هر چند که حضور ژسوس در ترکیب اصلی، الزاماً به معنای نیمکت نشینی آگوئرو نمی تواند باشد. کمک در اجرای پرسینگ، لمس توپ های استادانه و چابکانه، انرژی بالا، طراوت، شم گلزنی، حرکت های جانبی و دقت پاس بالا از ویژگی های بارز گابریل ژسوس طی چند بازی اخیر بوده است. شاید سرخیو آگوئرو به اندازه این پسر ۱۹ ساله برزیلی در برنامه های تاکتیکی تیمش مشارکت نداشته و گواردیولا از او چیزهایی را می خواست که مربیان پیشین سیتی انتظار نداشتند.

پپ صراحتاً گفته که به جز گلزنی، انتظارات دیگری نیز از آگوئرو دارد. پپ از آگوئرو نمی خواهد که دوندگی بیش از حدی را بدون توپ انجام دهد. این مربی متفکر، توپ ربایی از تیم حریف را مقدمه ای برای ایجاد پرسینگ و فشار روی حریف می داند اما از نظر مرد کاتالان، اولویت با حفظ توپ است. مشارکت در پرسینگ و پاسکاری، همان حلقه مفقوده آگوئرو بود که نظر پپ را نسبت به او تغییر داد. او ۱۱ گل در فصل جاری لیگ برتر زده در حالی که حتی یک پاس گل هم نداده است. ضمناً آگوئرو به تیم های بزرگ لیگ گل نزده و آخرین گل وی به ماه نوامبر مربوط می شود.

به جمله پپ درباره آگوئرو دقت کنید:

ترجیح می دهیم که توپ را داشته باشیم چون در این صورت می توانیم شانس های زیادی را خلق کنیم. وقتی بازیکنی را می بینم که پرس نمی کند، این احساس به من دست می دهد که او نمی خواهد بازی کند. این نوع بازیکنان ترجیح می دهند که تیم مقابل صاحب توپ باشد و من این سبک بازی را نمی پسندم.

حتی آمار ۱۵۴ گل آگوئرو طی ۲۳۴ بازی برای تیم منچستر سیتی در ۵ سال و نیم اخیر نیز به نظر پپ گواردیولا متقاعد کننده نبوده و خیلی ها را به یاد روزهایی می اندازد که مهاجمین بزرگی همچون ساموئل اتوئو و زلاتان ابراهیموویچ نیز نظر مساعد پپ را جلب نکرده و کنار زده شدند. حال باید منتظر ماند و دید که آیا سرنوشت آگوئرو نیز مشابه اتوئو و زلاتان خواهد شد؟ نیمکت نشینی آگوئرو و استفاده از ژسوس بدین معنا نیست که این جوان ۱۹ ساله برزیلی، بهتر از آگوئرو می باشد بلکه تنها دلیل ارجحیت وی به آگوئرو این است که ژسوس همه فرامین گواردیولا را درون زمین، مو به مو پیاده می کند.

گابریل ژسوس در اختیار تیم بوده، پاس می دهد، خودخواه نیست و در بازیسازی و کارهای تیمی مشارکت دارد. ژسوس یک گلزن مادرزاد است که ۲۰ گل را برای پالمیراس در فصل گذشته لیگ برزیل به ثمر رساند. اهالی فوتبال نقش پُر رنگ او در تیم ملی برزیل را پس از انقلاب تاکتیکی تیته سرمربی سلسائو به خوبی دیده و برخی از ژسوس به عنوان «نیمار جدید» برزیل یاد می کنند که از سرعت خارق العاده و تکنیک فردی کم نظیری بهره مند است. قدرت سازگاری بالای ژسوس باعث شده تا توانایی بازی در کلیه پُست های تهاجمی به ویژه در سیستم ۱-۳-۲-۴ را داشته باشد. رونالدو نازاریو ستاره اسبق برزیل نیز بارها او را مورد ستایش قرار داده است.

و اما آگوئرو! زمزمه هایی مبنی بر بازگشت وی به تیم سابقش یعنی اتلتیکو مادرید شنیده می شود. انریکه سرزو رئیس باشگاه اتلتیکو، تصمیم آگوئرو مبنی بر جدایی از ویسنته کالدرون را احمقانه دانست. حال باید دید که سرنوشت این ستاره آرژانتینی چه خواهد شد. روزی سرخیو آگوئرو در اوج جوانی، جای کارلوس توز را در منچستر سیتی تنگ کرد و حالا شاید، همین اتفاق به طور معکوس تکرار شود و گابریل ژسوس جای آگوئرو را بگیرد. آیا آگوئرو دوران فوتبال خویش در سیتی را احیاء خواهد کرد یا راه حل ساده تری را انتخاب و به اتلتیکو مادرید باز خواهد گشت. شاید هم رئال مادرید و شاید هم پاریسن ژرمن!