تراکتوریا شهباززاده را میخواهند چه کار؟
سجاد شهباززاده قراردادش را با باشگاه ترکیهای فسخ کرده و در آستانه بازگشت به لیگ ایران قرار دارد.
دور از ذهن نیست که مدیر برنامههای این بازیکن در روزهای اخیر بر سر پیوستن موکلش به این تیم به جمعبندی نهایی هم رسیده باشد چون شهباززاده بدش نمیآید ادامه فوتبال را در یک تیم مطرح سپری کند. آن هم تیمی که امیر قلعهنویی را به عنوان سرمربی روی نیمکت خود دارد. به هر حال شهباززاده استقلالی است و با توجه به اینکه مدیران باشگاه استقلال خطای بزرگی را مرتکب شدهاند و موجباب محرومیت این باشگاه از نقل و انتقالات میان فصل را فراهم کردهاند، شهباززاده که تا همین دو هفته پیش قصد داشت به استقلال برود، راهی تراکتورسازی خواهد شد. پیوستن شهباززاده به تراکتور قطعا با حمایت هواداران این تیم مواجه میشود، حتی اگر خرج زیادی را روی دست مدیران این باشگاه بگذارد اما مسالهای که ایجاد میشود این است که امیر قلعهنویی با توجه به اینکه هم فرزاد حاتمی و هم لوسیانو ادینیو را برای بازی در پست مهاجم راس در اختیار دارد، کارش برای انتخاب ارنج نهایی تیمش با مشکلات فراوانی مواجه میشود.
سیستم تراکتورسازی در هفتههای اخیر به گونهای بوده که همواره با یک مهاجم راس بازی کرده و بازیکنانی همچون محمد ابراهیمی و امید عالیشاه پشت سر تک مهاجم بازی کردهاند.
لوسیانو ادینیو هم اگر همراه با حاتمی در ترکیب قرار گرفته در پستی عقبتر از مهاجم راس بازی کرده که عقب بردن این بازیکن برای تراکتورسازی پر هزینه بوده و سبب کاهش میانگین گلزنی این بازیکن شده است.
در واقع همواره به امیر قلعهنویی این ایراد وارد بود که چرا از ادینیو در پست مهاجم راس بهره نمیگیرد که قلعهنویی هم در پاسخ به این سوال آمادگی حاتمی را پیش کشیده که پاسخ درستی هم بوده است. حال با آمدن سجاد شهباززاده دردسرهای امیر قلعهنویی برای انتخاب ترکیب نهایی تیمش سخت میشود.
اگر قلعهنویی حتی تصمیم به بازی با دو مهاجم داشته باشد، آنگاه باید از میان هافبکهای هجومی سرشناسش یکی را بیرون بنشاند که این تصمیم هم بازخورد خاص خودش را خواهد داشت.
تصورش را بکنید قلعهنویی باید تیمی را ارنج کند که بازیکنانی همچون محمد نوری، کرار جاسم، محمد ابراهیمی، مهدی کیانی، امید عالیشاه، احمد نوراللهی و... را فقط برای بازی درپست هافبک میانی در اختیار دارد.
آیا این کار سخت و دشوار نخواهد شد؟ آیا قلعهنویی دچار مصائب شیرینی نمیشود؟ البته سرمربی تراکتورسازی با مربیگری در تیمهای پرستاره بیگانه نیست.
امیر زمانی در استقلال (فصل دوازدهم) صاحب رویاییترین تیم ممکن بود؛ تیمی که در نهایت به قهرمانی لیگ رسید و در همان فصل موفق شد تا رتبه سوم آسیا و هفتادم ردهبندی تیمهای باشگاهی جهان نیز پیش برود.
قلعهنویی شاید قصد دارد همان شرایط ویژه و خاص را در تراکتورسازی هم پیاده کند و تیمی بسازد که از منظر فنی یکی از بهترین تیمهای تاریخ باشگاه تراکتورسازی باشد.
ارسال نظر