تیم ملی بدون کی روش؛ فکرش هم ترسناک است
بیخبری این روزها درباره وضعیت قرارداد کیروش، ابهام و نگرانی درباره آینده تیم ملی را بیشتر کرده است.
کیروش پیش از این بارها از صعود تیم ملی به عنوان یک هدف مشترک و ماموریت جمعی نام برده بود، ولی حالا به جایی رسیده که برای ماندن و تکمیل این ماموریت، تردیدهای جدی دارد. اختلاف عمده کیروش با فدراسیون و بخشی از بدنه فوتبال در دو مورد خلاصه میشود: امکانات و برنامه آمادهسازی.
کیروش به عنوان یک مربی کمالگرا تاکید زیادی روی جزییات دارد، ولی با گذشت ۵ سال از حضورش در ایران هنوز امکاناتی که شایسته تیم ملی است در اختیارش قرار نگرفته. تیم ملی برای تمرین روی یک چمن صاف مجبور است اردویش را به خارج از کشور ببرد، بماند امکانات پیشرفته دیگری که کیروش در این سالها تلاش کرده به تیم ملی اضافه کند و معمولا ناموفق بوده. اختلاف بر سر برنامه آمادهسازی بیشتر ناشی از یک ناهماهنگی است و در صورت همفکری بهتر بعید بود چنین تنشی بین تیم ملی و باشگاهها بهوجود بیاید. در یک کلام با مدیریت بهتر و هوشیاری بیشتر چنین شکافی بهوجود نمیآمد.
از دست دادن کیروش اما لطمه بزرگی به تیم ملی است. هواداران تیم ملی سالها در حسرت دیدن یک نام بزرگ روی نیمکت بودند. در همه مسابقات مهمی که تیم ملی میتوانست نتایج بهترین بگیرد، جای خالی یک مربی بزرگ روی نیمکت احساس شده. جالب اینکه منتقدان فعلی کیروش هم سهم بزرگی در این ناکامیها داشتند. مقدماتی جام جهانی 98 و جام جهانی 2006 دو مورد قابل اشاره است که تیم ملی با جسارت، درایت و دانش بیشتر میتوانست نتایج بهتری بگیرد.
تاثیر کیروش روی نیمکت تیم ملی در این سالها را نمیتوان کتمان کرد. تیم ملی از نظر نتایج، نمایش درون زمین، انسجام تیمی و رشد بازیکنان جوان پیشرفت قابلتوجهی داشته که بعید بود بدون این مربی به دست آید. آخرین مورد مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۸ است که تیم ملی دور رفت را با عملکرد و نتایجی بسیار خوب به پایان برد، ولی برتری امتیازی ما نسبت به رقیبان با کمترین سهلانگاری بر باد خواهد رفت.
تصور اینکه تیم ملی دور برگشت را بدون کیروش شروع کند، ترسناک است. جایگزینی این مربی در این زمان کوتاه بههیچوجه کار آسانی نیست و پیدا کردن یک مربی بزرگ که شرایط فوتبال ایران را بپذیرد، این جایگزینی را غیرممکن میکند. ناکامی در صعود به جام جهانی میتواند ضربه بزرگی برای فوتبال ایران باشد که با هیچ دستاورد دیگری از جمله صعود باشگاههای ایرانی از مرحله گروهی لیگ قهرمانان قابل مقایسه نیست.
فضای احساسی و غبارآلود این روزها شاید تحلیل شرایط را کمی سخت کرده، ولی بیایید فکر کنیم که در این دعوا چه چیزی به دست میآوریم و چه چیزی از دست میدهیم.
نظر کاربران
بیشرازهمه شما رسانه ها مقصرید وبایدبه صورت رسمی ازمردم شریف ایران به جهت تحریک ودامن زدن به اختلافات معذرت خواهی کنید البته اگر شهامتش را داشته باشید.
افرین خاسر