نشانه هایی از حیات در شیاطین سرخ!

منچستر یونایتد در هفته شانزدهم توانست یک پیروزی دیر هنگام را در زمین کریستال پالاس به دست بیاورد و بذرامید را در دل هواداران خویش بکارد.

وبسایت نود: منچستر یونایتد در یک بازی دشوار و به لطف درخشش پل پوگبا توانست با گل دقیقه ۸۸ زلاتان ابراهیموویچ از سد کریستال پالاس عبور کند و به دومین برد پیاپی در لیگ برتر طی یک هفته برسد. در این بازی شاهد چند تصمیم اشتباه داور به ضرر هر دو تیم نیز بودیم. حتی این برد نیز باعث نشد که فاصله ۱۳ امتیازی شیاطین سرخ از صدر جدول کاهش یابد.

اگر چه نمایش فنی و تاکتیکی منچستر یونایتد در این بازی خارق العاده نبود و هرگز نمی توان این مسابقه را به عنوان یکی از بازی های برجسته شاگردان ژوزه مورینیو طبقه بندی کرد ولی نباید از اهمیت این برد برای منچستر یونایتد غافل شد. اول این که کسب دو برد پیاپی در لیگ یک اتفاق نادر برای تیم مورینیو در فصل جاری بود که برای اولین بار از ماه آگوست تکرار شد.

از همین جنبه، می توان به اهمیت فوق العاده این پیروزی را پی برد. از طرف دیگر، پیروزی مقابل کریستال پالاس را می توان مقدمه ای برای خیزش دوباره شیاطین سرخ دانست، یک قیام برای نبرد و سرسختی در برابر حریفان و موانع برای دستیابی به اهداف بلندپروازانه آقای خاص و یک باشگاه خاص تر همچون منچستر یونایتد. یک باخت طی ۱۱ بازی اخیر لیگ برتر برای منچستر یونایتد یعنی این که همان تیم بحران زده چند سال اخیر و دستپخت دیوید مویس و لوئیس فن خال به تدریج در حال تبدیل به یک تیم مورینیویی است.

کریستال پالاس در تاریخ باشگاه منچستر یونایتد جایگاه ویژه ای داشته است. دوران مربیگری فرانک اوفارل سرمربی منچستر یونایتد به علت شکست ۵-۰ مقابل همین کریستال پالاس در سال ۱۹۷۲ به پایان رسید و او را در مسیر مربیگری پرسپولیس قرار داد. سپس تامی دوچرتی روی نیمکت یونایتد نشست که در آن روزها به علت هدایت اسکاتلند، جایگاه ویژه ای نزد هواداران داشت.

در دسامبر ۱۹۸۹ وقتی که منچستر یونایتد با نتیجه ۲-۱ به کریستال پالاس باخت، هواداران شیاطین سرخ یک بنر را در ورزشگاه به همراه داشتند که دوران سه ساله مربیگری الکس فرگوسن اسکاتلندی در باشگاه خود را سه سال بی حاصل و مملو از عذرخواهی های گاه و بیگاه می دانستند. دقیقاً در ماه می همان سال، فرگوسن با هدایت تیم خویش به فینال جام حذفی و پیروزی مقابل کریستال پالاس، سال های شکوهمند این باشگاه را کلید زد.

در فصل گذشته نیز منچستر یونایتد و کریستال پالاس در فینال جام حذفی با یکدیگر رو به رو شده و فن خال بهترین راه حل برای سرپوش نهادن بر افتضاح های فصل را در شکست دادن کریستال پالاس در ومبلی، بالا بردن جام قهرمانی FA Cup و پُز دادن با آن می دید تا حداقل خداحافظی آبرومندانه ای داشته باشد.

اگر بخواهیم به گذشته های بسیار دور برگردیم، ارنست مانیانل همان شخصی بود که در باشگاه کریستال پالاس مطرح شد و سپس توانست منچستر یونایتد را به اولین قهرمانی جام حذفی در سال ۱۹۰۹ و با غلبه بر تیم بریستول سیتی برساند.

مسابقه چهارشنبه شب منچستر یونایتد مقابل کریستال پالاس در سلهرست پارک نیز با توجه به مقطع زمانی کنونی، اهمیت خاص خود را داشت. منچستر یونایتد در بسیاری از بازی های این فصل از تیم حریف بهتر بازی می کرد ولی نتیجه ای بهتر از تساوی را به دست نمی آورد.کم کم دوست و دشمن متقاعد شدند که انگار منچستر یونایتدِ مورینیو یک تیم بد شانس است ولی آنها برای تغییر سرنوشت و خروج از روی ریل بدشانسی، نیاز به شکست کریستال پالاس داشتند. جالب این که قهرمانی چلسی در سال ۲۰۱۵ با رهبری ژوزه مورینیو با غلبه بر همین تیم کریستال پالاس قطعی شد.

مربیگری منچستر یونایتد کار آسانی نیست حتی اگر آنها را موفق ترین باشگاه تاریخ لیگ برتر بدانیم. منچستر یونایتد داستان ناکامی های تکراری است که توسط سه مربی متفاوت (یا بهتر بگوییم سه سوپرمن و قهرمان) در طول تاریخ یعنی ارنست مانیانل، سر مت بازبی و سر الکس فرگوسن دچار تحول و انقلاب شد و ورق را برگرداند. اگر از معجزه های گاه و بی گاه همچون قهرمانی لستر سیتی در فصل گذشته صرف نظر کنیم، قهرمانی سهم تیم های معدودی است و منچستر یونایتد در این وانفسای فوتبال، ۲۰ قهرمانی لیگ را در کارنامه اش دارد.

هیچ کس حتی خود آقای خاص نیز ادعا نکردند که منچستر یونایتد شروع خوبی را در فصل جاری تجربه کرده است اما به تدریج نشانه هایی از حیات و بازگشت به زندگی در اردوی شیاطین سرخ مشاهده می شود. بازیکن هایی که دچار افت شده بودند، اکنون رفته رفته به روزهای خوب خویش باز می گردند.

یکی از بهترین اتفاقات طی چند هفته اخیر ایجاد یک خط دفاعی مستحکم توسط آقای خاص است. فیل جونز و مارکوس روخو تبدیل به زوج مستحکمی در قلب خط دفاعی یونایتد شده اند که شاید کمتر کسی می توانست حضور آنها به طور ثابت در این پست را پیش بینی کند. حتی اگر انتقادهای زیادی علیه تکل های دو پا و خشن روخو وجود داشته باشد، نمی توان منکر توانایی های وی شد.

یکی دیگر از هنرهای مورینیو، احیای مایکل کریک و سپردن وظایف مهم در خط هافبک یونایتد به این بازیکن با تجربه و یکی از بازمانده های روزهای درخشان سر الکس فرگوسن است. در ۱۲ بازی که کریک برای یونایتد در فصل جاری به میدان رفته، ۱۰ برد و ۲ تساوی نصیب این تیم شده است!

در مورد هزینه گزافی که منچستر یونایتد در تابستان گذشته بابت خرید پل پوگبا انجام داد، هنوز نمی توان گفت که بازدهی کافی را از این بازیکن فرانسوی دیده ایم ولی در دیدار مقابل کریستال پالاس، یکی از بهترین بازی های پوگبا با پیراهن شیاطین سرخ به معرض نمایش در آمد. اگر نیمه خالی لیوان را ببینیم، باید گفت که منچستر یونایتد هنوز هم به یک بازیکن ۳۵ ساله مانند زلاتان ابراهیموویچ وابسته بوده تا در آخرین دقایق گلزنی کرده و یک برد ناپلئونی را مقابل تیمی به دست بیاورد که طی ۸ بازی اخیر، ۶ بار باخته است.

هیچ کس نمی تواند مدعی شود که منچستر یونایتد در سلهرست پارک عالی بود و یا این بازی را آغاز یک دوره جدید در این باشگاه بداند اما می توان گفت که منچستر یونایتد رگه هایی از امید را در این بازی نشان داد، نشانه هایی از حیات در جسم شیاطین سرخ دیده شد.