«لایپزیگ»؛ صدرنشین منفور

رئزنامه شرق: ١٠ پیروزی، سه تساوی. هنوز تیمی پیدا نشده که بتواند لایپزیگ، تیم شگفتی‌ساز و پیشتاز این فصل از رقابت‌های بوندس لیگا را بعد از ١٣ هفته شکست دهد. لایپزیگ فعلا تا همین‌جا از بایرن‌مونیخ پرقدرت سه امتیاز بیشتر دارد و با فوتبال هجومی‌اش، فقط دورتموند است که توانسته بیشتر از این تیم گل‌زنی کند. سبک بازی بازیکنان این تیم کاملا مستقیم و درگیرانه است و پرس شدید بازیکنان رقیب را هم در دستور کار قرار داده‌اند. میانگین سنی بازیکنان این تیم که از ابتدای فصل تا به حال در ترکیب اصلی به میدان رفته‌اند، ٢٤,٦ سال است که در نوع خودش، دیگر برگ‌برنده‌ای برای این تیم شگفتی‌ساز محسوب می‌شود. سیاست یارگیری این باشگاه هم بر پایه خرید بازیکنان جوان بنا نهاده شده است و همین حالا هم دو چهره جوان را به فوتبال آلمان معرفی کرده: اولی نبی کیتا (٢١ساله) هافبک گینه‌ای آنهاست و دیگری هم مهاجم آلمانی‌شان تیمو ورنر (٢٠ساله). وقتی تمام موارد بالا کنار هم چیده می‌شود، لایپزیگ تیم بسیار جذابی به نظر می‌رسد که می‌تواند مثل لسترسیتی سال پیش بسیاری از علاقه‌مندان به فوتبال را اغوا کند. با این حال این اغواگری هرجایی ممکن است صورت بگیرد ولی در خاک آلمان شرایط کاملا برعکس است و این تیم عجیب، منفورترین تیم حاضر در لیگ محسوب می‌شود. دلیل احتمالی آن را می‌توان در دو مورد زیر جست؛ اول اینکه آیا پدیده تازه لیگ، تهدیدی برای ساختار فوتبال آلمان است؟ دوم اینکه چون این تیم در سرزمین آلمان شرقی بنا نهاده شده، منفور است؟ احتمالا پاسخ این انزجار در یکی از همین دو مورد نهفته است ولی قبل از رسیدن به جمع‌بندی نهایی باید به این موضوع اشاره شود که اگر آلمان‌ها نفرت زیادی از این باشگاه دارند (در آخرین بازی جام حذفی مقابل درسدن، آلمان‌ها سر خونین یک گاو (نماد لایپزیگ) را در ورزشگاه آویزان کرده بودند) به‌خاطر حضور شخصی به نام دیتریش ماتیستس، رئیس اتریشی برند معروف «ردبول» است که صددرصد سهام لایپزیگ را در اختیار دارد.

چهره‌ای دیگر از ساختار غیرآلمانی

در کشوری که باشگاه‌های آنها ریشه‌دار و مردمی هستند، تولد و به‌قدرت‌رسیدن یک کمپانی خارجی با روی‌کارآوردن یک تیم فوتبال که با سرعت خیره‌کننده‌ای رو به پیشرفت است، تهدیدی جدی برای فرهنگ ژرمن‌هاست. کلارک ویتنی، یکی از خبرنگاران تخصصی این حوزه در این مورد به «فرانس فوتبال» می‌گوید: «به نظر خیلی‌ها، لایپزیگ یک باشگاه پلاستیکی است».

جالب اینکه این باشگاه قبل از سال ٢٠٠٩ تقریبا وجود خارجی نداشته است ولی همان زمان دیتریش ماتیستس این باشگاه دسته‌پنجمی را که در لیگ محلات بازی می‌کرد، خرید. با شروع سرمایه‌گذاری در این باشگاه (گفته می‌شود این تاجر اتریشی نزدیک به صد ‌میلیون یورو هزینه کرده است) لایپزیگ در هفت فصل، چهار صعود به لیگ‌های بالاتر داشته و حالا رئیس اتریشی آن در نظر دارد بعد از درخشش در بوندس لیگا، درخشش در رقابت‌های اروپایی را در اولویت بگذارد. مورد مشخص اینکه، لایپزیگ قرار است سطح ریشه‌داربودن و رسیدن به جام را در زمان کوتاهی طی کند.

خلاف قانون؟

موضوع دیگری که درباره پدیده تازه بوندس لیگا مطرح می‌شود این است که سازوکار شکل‌گرفتن این باشگاه برخلاف قانون است. این تیم که حالا رسما به RB لایپزیگ تغییر نام داده، باشگاهی برای تبلیغ برندی است که با دو گاو شناخته می‌شود (ردبول). مورد دردسرساز این است که طبق قانون باشگاه‌داری در آلمان هیچ مالکی نمی‌تواند بیش از ٤٩ درصد سهام باشگاه را در اختیار داشته باشد. البته درباره لایپزیگ هم ظاهرا همه سهام در اختیار دیتریش نیست ولی کلارک ویتنی می‌گوید: «او برای دورزدن این قانون سهام را به نام آدم‌های مختلفی کرده ولی موضوع اینجاست که همه آنها مستقیما به ردبول وصل هستند». البته کمپانی ردبول تمام سرمایه‌اش را معطوف به این باشگاه آلمانی نکرده است؛ آنها دو باشگاه در هاکی روی یخ دارند، دو باشگاه در فرمول یک. این کمپانی تولید‌کننده نوشیدنی‌های گازدار در کنار لایپزیگ، سه تیم فوتبال دیگر را هم اداره می‌کند. اینجاست که وقتی یک بازیکن بین تیم‌های لایپزیگ آلمان و ردبول سالزبورگ اتریش ردوبدل می‌شود، کسی دیگر به چیزی شک نمی‌کند.