بازیکنانی که بعد از ذوب‌آهن «محو» می‌شوند
دو مهاجم تاثیرگذار فصل گذشته ذوب‌آهن که با هیاهوی زیاد و قراردادهای سنگین به استقلال و سایپا رفتند، در فصل جاری حتی بخشی از فروغ خود در ذوب‌آهن را هم نداشته‌اند.
خبرگزاری میزان: تیم فوتبال ذوب‌آهن در چند سال اخیر یکی از مدعیان لیگ برتر و جام حذفی فوتبال ایران است که در زمینه بازیکن‌‌سازی هم عملکرد خوبی داشته است. این تیم حتی به فینال رقابت‌های جام باشگاه‌های آسیا هم صعود کرده است.
در بین بازیکنان سال‌های اخیر این تیم که پیش از پیوستن به ذوب‌آهن تقریباً گمنام بودند و از طریق این تیم مطرح شده و به تیم ملی رسیدند و با قرادادهای سنگین راهی تیم‌های متمول لیگ برتر شدند می‌توان به شهاب گردان، محمد باقر صادقی، پیام صادقیان، محسن مسلمان، محمد قاضی، مهدی رجب‌زاده، حسن اشجاری، فرشید طالی، محمدرضا خلعتبری و... اشاره کرد که به جز یک یا ۲ مورد سایر بازیکنان پس از پیوستن به سایر تیم‌ها نتوانستند عملکرد موفقی از خودشان به نمایش بگذارند.
در این بین می‌توان به مهدی رجب‌زاده، کاپیتان کنونی این تیم اشاره کرد که در ذوب‌آهن ستاره شد و پس از آن به تیم‌های دیگر رفت ولی نتوانست بازی‌های درخشانش در ذوب‌آهن را تکرار کند و پس از چند فصل به این تیم بازگشت و مجدداً در جمع ذوبی‌ها اوج گرفت.
قاسم حدادی‌فرد تنها بازیکنی است که در سال‌های اخیر با وجود پیشنهادات زیادی که داشت همواره به ذوب‌آهن وفا دار ماند و تنها در مقطعی کوتاه به به مدت یک فصل و نیم برای خدمت سربازی خود مجبور شد به تراکتورسازی برود و در این تیم هم موفقیت چندانی نداشت ولی با برگشتن به ذوب‌آهن به روزهای خوب خودش بازگشت.
ذوبی‌ها در فصل نقل و انتقالات پیش از شروع لیگ شانزدهم هم مثل همیشه ستاره‌های خودشان را از دست دادند ولی بازهم دست به ریخت و پاش نزدند. کاوه رضایی و مسعود حسن‌زاده، ۲ مهاجم اصلی این تیم در چند فصل اخیر بودند که بازی‌های خوبی هم از خودشان به نمایش می‌گذاشتند ولی در ابتدای فصل از این تیم جدا شدند. رضایی به استقلال و حسن‌زاده به سایپا رفت.
شاید همه تصور می‌کردند تیم‌های استقلال و سایپا از این انتقال سود برده‌اند و این ذوب‌آهن است که متضرر می‌شود. در آن مقطع زمانی گل‌محمدی، در مصاحبه‌ای اعلام کرد علاقه‌ای به خرید‌های پر سرو صدا ندارد و تیمش را با بازیکنانی که در اختیار دارد می‌بندد. به همین منظور تنها مهاجمی که در نقل و انتقالات به جای دو مهره اصلی این تیم در خط حمله خریداری شد، جری بنسون بود.
کاوه رضایی پس از سرو صدای فراوان در نقل و انتقالات و در گیر و دار رفتن به استقلال یا پرسپولیس بالاخره سر از استقلال در آورد و تا به امروز نسبت به هیاهویی که انتقال او به استقلال داشت آنطور که انتظار می‌رفت در این تیم موفق نبود. این مهاجم با وحود آنکه در ۱۰ بازی ۳ گل برای تیمش به ثمر رسانده است، به دلیل موقعیت‌های زیادی که در هر بازی برای از دست می‌دهد، نتوانسته هواداران استقلال را چندان راضی کند.
مسعود حسن‌زاده هم که به سایپا و جمع شاگردان فرکی اضافه شد، در طول ۱۰ بازی گذشته از لیگ برتر تنها ۱ گل و ۱ پاس گل برای تیمش به ثبت رسانده و نشان می‌دهد آنطور که از او انتظار می‌رفت، عملکرد چندان موفقی برای تیمش نداشته است.
با وجود جدایی این دو مهاجم تاثیر گذار ذوبی‌ها در فصل جاری از مرتضی تبریزی، مهاجم جوان خود استفاده می‌کنند. تبریزی تاکنون یکی از موثرترین بازیکنان لیگ برتر بوده و با ۵ گل زده و یک پاس گل عملکرد خوبی از خود در ترکیب ذوب‌آهن به نمایش گذاشته است.
نکته حائز اهمیت در این میان تداوم موفقیت‌های ذوب‌آهن به عنوان یک باشگاه کم هزینه و سازنده بوده با وجود از دست دادن ستاره‌هایش در فصل نقل و انتقالات همواره به روند موفقیت خودش ادامه داده است و از رفتن بازیکنان موثرش ضرر چندانی نکرده است.
این تیم در لیگ شانزدهم علاوه بر بازیکنانی که در فصل نقل و انتقالات از دست داد، یکی از مهره‌های اصلی خود که به نوعی ستون ذوب‌آهن محسوب می‌شد را هم به دلیل مصدومیت از دست داده است. قاسم حدادی‌فر ابتدای فصل با مصدومیتی طولانی مدت مواجه شد و ذوب‌آهن نتوانست جانشین مناسبی برای او پیدا کند.
باشگاهی مثل ذوب‌آهن باید الگویی باشد برای تیم‌های پرهزینه لیگ برتر و بویژه سرخابی‌ها که با بستن قراردادهای نجومی باعث بالا بردن قیمت بازیکن می‌شوند و معمولاً نتیجه هم نمی‌گیرند. از این نظر ذوب‌آهن را در فوتبال اروپا می‌شود با باشگاه اتلتیکو مادرید مقایسه کرد که همیشه بازیکن‌های کم نام و نشان را جانشین ستاره‌های از دست رفته‌اش کرده است و به روند نتایج خوبش در لیگ اسپانیا و لیگ قهرمانان اروپا ادامه می‌دهد.
البته در اروپا تیم‌هایی مثل رئال مادرید و منچسترسیتی اگر هم به خرید ستاره‌های تیم‌های دیگر با قیمت‌های نجومی اقدام می‌کنند، ولی در بستن قرارداد با بازیکنان خود همواره اصول حرفه‌ای را رعایت کرده و منافع باشگاه را فدای جذب ستاره نمی‌کنند.
چیزی که در باشگاه‌های بزرگ فوتبال ما و به ویژه استقلال و پرسپولیس دیده نمی‌شود و همواره شاهد قراردادهایی هستیم که بازیکن در آن می‌تواند به راحتی در جریان بازی‌های فصل تیم خود را رها کرده و به تیم‌های دیگر برود. نمونه آن را در سال‌های اخیر زیاد دیده‌ایم که آخرین آنها جریان این روزهای جدایی کاوه رضایی از استقلال است. نکته جالب توجه اینکه مدیرانی که چنین قراردادهایی می‌بندند هیچگاه در مورد آن پاسخگو نبوده و نیستند. قراردادهایی که برای حفظ میزهای آنها و شاید هم تامین منافعشان کاملا به صورت آماتور منعقد می‌شود.
ارسال نظر