۴۰۷۸۲۵ ۲۸ مهر ۱۳۹۵ ۲۰:۱۶

۱ نظر

۵۰۲۷

۱ نظر

۵۰۲۷

همه اسطوره های با وفای فوتبال

در فوتبال مدرن روز که پول حرف اول را می زند، هنوز هم اسطوره های نادری وجود دارند که تعصب به پیراهن تیم خود را برای ما معنا می کنند.

وبسایت نود: آخرین مدل از بازیکن های اسطوره ای تک باشگاهی، فرانچسکو توتی است. بزرگ ترین بازیکن هایی که فقط پیراهن یک تیم را بر تن کردند، چه کسانی هستند؟

فرانچسکو توتی

او طی ۲۴ سال حضور در باشگاه رم، همچنان در ۴۰ سالگی یک بازیکن تأثیرگذار است. توتی افسانه ای به قدری عشق پیراهن تیمش بود که حتی پیشنهاد رئال مادرید را رد کرد. ۷۶۳ بازی و ۳۰۶ گل در کارنامه توتی دیده می شود.

رایان گیگز

او طی ۲۴ سال حضور در منچستر یونایتد، ۹۶۳ بازی و ۱۶۸ گل را به ثمر رساند و در سال ۲۰۱۴ با پیراهن تیم محبوبش، از مستطیل سبز خداحافظی کرد ولی تا همین چند ماه پیش، به عنوان دستیار، باز هم در خدمت این باشگاه بود. دوران اوج گیگز در دهه های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ با افتخارات زیادی برای این بازیکن چپ پا همراه شد.

پائولو مالدینی

او طی ۲۴ سال حضور در باشگاه میلان، طی ۹۰۲ بازی توانست ۳۳ گل به ثمر برساند. مالدینی را به نام دفاع چپ می شناسند اما او یک بازیکن دو پا است. مالدینی افسانه ای همراه با روسونری به ۷ عنوان قهرمانی سری آ و ۵ جام اروپایی دست یافت و رکورد بازی های ملی در تیم ملی ایتالیا را در هنگام بازنشستگی در اختیار داشت.

پل اسکولز

او طی ۱۹ سال حضور در باشگاه منچستر یونایتد، ۷۱۸ بازی و ۱۵۵ گل را به ثمر رساند. اسکولز که عضو نسل طلایی یونایتد موسوم به «کلاس ۹۲» بود، یکی از بهترین و گلزن ترین هافبک های تاریخ فوتبال است که طی ۴۹۹ بازی در لیگ برتر، ۱۰۷ گل به ثمر رسانده و ۱۱ قهرمانی لیگ برتر، ۲ لیگ قهرمانان اروپا و ۳ جام حذفی در کارنامه وی مشاهده می شود.

تونی آدامز

۱۹ سال حضور در آرسنال، ۶۶۹ بازی و ۴۸ گل برای این دفاع وسط افسانه ای. آدامز پس از ۱۴ سال بستن بازوبند کاپیتانی آرسنال، در سال ۲۰۰۲ از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. او در مقاطعی از دوران ورزشی اش، اسیر مسائل حاشیه ای و اعتقاد به مشروبات الکلی بود. تونی آدامز تنها بازیکنی بوده که با بازوبند کاپیتانی یک تیم در سه دهه مختلف، به عناوین قهرمانی مختلف دست یافته است.

کارلس پویول

۱۵ سال حضور در بارسلونا، ۵۹۳ بازی و ۱۸ گل برای این دفاع وسط کم نظیر اهل کاتالونیا. پویول که محصول لاماسیا بود و در سال ۲۰۱۴ پس از مصدومیت های پیاپی از فوتبال خداحافظی کرد، به ۶ قهرمانی لالیگا و ۳ لیگ قهرمانان اروپا دست یافت و سال بازوبند کاپیتانی آبی و اناری ها را بر دست بست.

لدلی کینگ

۱۳ سال حضور در تاتنهام، ۳۲۱ بازی و ۱۵ گل برای این مدافع با هوش و پا به توپ. کینگ در ابتدا یک هافبک بود ولی پس از جدایی سول کمپل از تاتنهام، جای او را در قلب خط دفاعی این تیم پر کرد. او به عنوان کاپیتان تاتنهام، به قهرمانی جام اتحادیه دست یافت و پس از مصدومیت زانو، مجبور به خداحافظی از دنیای فوتبال در سال ۲۰۱۲ شد. لدلی کینگ هم اکنون سفیر باشگاه تاتنهام محسوب می شود.

میشائیل تسورک

۱۷ سال حضور در دورتموند، ۵۷۲ بازی و ۱۵۹ گل برای این هافبک وسط که با لقب «زوزی» شناخته می شود. تسورک عضو همان تیم رؤیایی دورتموند بود که تحت هدایت اوتمار هیتسفلد به دو قهرمانی بوندس لیگا و یک لیگ قهرمانان در اواسط دهه ۱۹۹۰ میلادی دست یافت. او هم اکنون مدیر ورزشی همین باشگاه است.

گری نویل

۱۹ سال حضور در منچستر یونایتد، ۶۰۲ بازی و ۷ گل برای این دفاع راست انگلیسی و عضو همان مسل رؤیایی شیاطین سرخ موسوم به «کلاس ۹۲». نویل در سال ۲۰۱۱ از مستطیل سبز خداحافظی کرد و به جز دوران کوتاه و نا موفق مربی گری در والنسیا، همواره یک چهره تلویزیونی موفق بوده است. نویل در یک برنامه تلویزیونی مدعی شد که هیچ کودکی آرزو نمی کند که در پست دفاع راست قرار بگیرد!

آندرس اینیستا

۱۴ سال حضور در بارسلونا، ۵۹۸ بازی و ۵۵ گل برای این هافبک با هوش تاکنون. اینیستا توانسته به ۸ قهرمانی لالیگا و ۴ لیگ قهرمانان با تیمش دست یافته ولی همچنان برای افزایش این موفقیت ها، فرصت دارد. او محصول لاماسیا و از سال ۲۰۰۲، عضو باشگاه بارسلونا است.

لف یاشین

۲۲ سال حضور در دینامو مسکو بین سال های ۱۹۷۹ تا ۱۹۷۱، و البته ۳۲۶ بازی برای بزرگ ترین دروازه بان تاریخ فوتبال ملقب به «عنکبوت سیاه» یا «پلنگ سیاه». یاشین دروازه بان اسبق و فقید تیم ملی فوتبال شوروی سابق بود که همیشه لباس های مشکی بر تن می کرد. وی در سال ۱۹۶۳ فاتح توپ طلا شد.

جیمی کرگر

۱۷ سال حضور در لیورپول، ۷۳۷ بازی و ۷ گل برای این دفاع وسط افسانه ای تاریخ آنفیلد. کرگر در سال ۲۰۱۳ از دنیای فوتبال خداحافظی و تبدیل به یک چهره تلویزیونی شد. وی به همراه قرمزها به ۲ قهرمانی جام حذفی، ۲ جام اتحادیه، یک کامیونیتی شیلد، یک جام یوفا، یک سوپر جام اروپا و از همه مهم تر، یک قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا دست یافت. همان فینال سحر آمیز استانبول که به تاریخ پیوست ولی یک حسرت ابدی بر دل جیمی کرگر باقی ماند؛ لیگ برتر انگلیس

مانوئل سانچیس

۱۸ سال حضور در رئال مادرید، ۷۱۰ بازی و ۴۰ گل برای این دفاع وسط و کاپیتان افسانه ای مادریدی ها. او عضو همان تیم رئال مادرید بود که با نام تیم «Ye-Ye» شناخته می شد. مانوئل سانچیس یکی از همان ۵ بازیکن دست پرورده باشگاه رئال مادرید بود که موجب استیلای فوتبال اسپانیا در دهه ۱۹۸۰ میلادی بود که یکی از ژورنالیست های مشهور اسپانیایی در همان زمان، به آن نسل طلایی رئال مادرید، لقب «کینتا دل بیتره» داد. (مورد تاریخی کینتا دل بیتره را به طور مجزا و در آینده ای نزدیک، از سایت نود بخوانید) سانچیس به ۸ قهرمانی لیگ اسپانیا و ۲ جام اروپایی به همراه رئال مادرید دست یافت و در سال ۲۰۰۱ با پیراهن این باشگاه از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. پس از وی، بازوبند کاپیتانی رئال مادرید به فرناندو هیه رو رسید.

بیل فولکس

۱۸ سال حضور در منچستر یونایتد، ۶۸۸ بازی و ۹ گل بین سال های ۱۹۵۲ تا ۱۹۶۹. او یکی از پسران سر مت بازبی کبیر بود که تحت عنوان «Busby Babe» به ۴ عنوان قهرمانی لیگ، یک جام حذفی و یک قهرمانی اروپایی دست یافت. فولکس پس از آویختن کفش هایش، به مربی گری روی آورده و تیم هایی از نروژ تا آمریکا را هدیت کرده است.

مت لی تیسیه

۱۶ سال حضور در ساوتهمپتون، ۵۴۱ بازی و ۲۰۹ گل طی سال های ۱۹۸۶ تا ۲۰۰۲. تفاوت لی تیسیه با سایر بازیکن های حاضر در این لیست اینجاست که اغلب آنها در باشگاه های بزرگی بازی کرده و نیازی به جدایی از تیم محبوبشان برای کسب افتخارات بیشتر نداشتند اما لی تیسیه با این که بازیکن سطح بالایی بود و می توانست در تیم های بزرگ تری بازی کند، به باشگاه کوچک ساوتهمپتون وفادار ماند و در نهایت به افتخار قابل ذکری دست پیدا نکرد. او پیشنهاد باشگاه هایی همچون تاتنهام و چلسی را رد و در بندر جنوبی انگلیس باقی ماند.

زپ مایر

۱۵ سال حضور در بایرن مونیخ، ۵۹۹ بازی طی سال های ۱۹۶۵ تا ۱۹۸۰. این دروازه بان افسانه ای اهل منطقه «آنسینگ» ایالت باواریا است و به دلیل واکنش های کم نظیر او درون دروازه بایرن مونیخ و تیم ملی آلمان، به زپ مایر لقب «گربه ای از آنسینگ» را داده بودند. او به همراه بایرن در سال ۱۹۷۵ با شکست لیدز یونایتد، به قهرمانی اروپا دست یافت. وی در کنار فرانتس بکن باوئر و گرد مولر، عضو آن تیم رؤیایی بایرن مونیخ بود که در اواسط دهه ۱۹۷۰ میلادی، به ۳ عنوان قهرمانی پیاپی در جام های اروپایی دست یافت.

فرانکو بارزی

۲۰ سال حضور در میلان، ۷۱۹ بازی و ۳۳ گل طی سال های ۱۹۷۷ تا ۱۹۹۷. او نیز همچون پائولو مالدینی، همه عمر ورزشی اش را در باشگاه میلان سپری کرد و عضو تیم رؤیایی میلان در دهه ۱۹۹۰ میلادی بود که یک خط دفاعی بسیار قدرتمند داشت. ۶ قهرمانی سری آ، ۳ قهرمانی در جام باشگاه های اروپا و قهرمانی جام جهانی ۱۹۸۲ در ویترین افتخارات فرانکو بارزی افسانه ای و بی همتا مشاهده می شود.

جوزپه برگومی

۲۰ سال حضور در باشگاه اینتر، ۵۱۹ بازی و ۲۳ گل طی سال های ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۹. این مدافع مستحکم توانست سال ها رکورد تعداد بازی در باشگاه اینتر را در اختیار داشته باشد. برگومی به علت سیبیل های معروفی که داشت، با نام «عمو برگومی» شناخته می شد و به همراه تیم ملی ایتالیا، به قهرمانی جام جهانی ۱۹۸۲ دست یافت. یک قهرمانی سری آ، یک کوپا ایتالیا، یک سوپر جام ایتالیا و ۳ جام یوفا در کارنامه افتخارات برگومی مشاهده می شود. او را یکی از بهترین مدافعان تاریخ فوتبال می دانند.