ديرگفتي آقاي وزير

روزنامه نود: تقريباً از روز نخست که مجلس به او راي اعتماد داد بحث رفتنش هم مطرح بود. وقتي مجلس به يکي از بهترين نيروهاي مورد اعتماد دکتر روحاني براي پست وزارت ورزش راي نداد و صالحي اميري مغز متفکر هيأت دولت نتوانست به ساختمان سئول راه يابد، سلطاني فر هم قبل از او چنين شده بود. رئيس جمهور يک مدير ورزشي را معرفي کرد . نصرا... سجادي اما او هم راي نياورد تا دکتر محمود گودرزي معرفي شود و راحت ترين وزير طي چند دوره اخير در همه کابينه‌ها لقب گيرد.

گودرزي وقتي به وزارتخانه آمد که قبل از او سه وزير پيشنهادي دکتر روحاني پست هاي کليدي ورزش را به همفکران ودوستان خود سپرده بودند. رفتار گودرزي از روز نخست با نوعي پرخاشگري و گارد گيري همراه بود. او نشان داد که به واقع در قواره يک وزير نمي‌گنجد و از طرفي نيروهاي اطراف و معاونين و مديران ستادي هم با وي همسو نبودند. اولين مشکل او دکتر سجادي بود که خودش پيشنهاد اولويت دار وزارتخانه ورزش بود. براي همين نه مي‌توانست وي را برکنار کند و نه مي‌توانست او را تحمل کند. رفتار چند گانه و متضاد وزير برگرفته از همين فشارهاي دروني بود.

او دو روز پيش مصاحبه مفصلي انجام داد و به برخي نارسايي ها پرداخته و باز هم نشان داده که محدوده فکري او در دايره يک وزير نيست. او تمام ورزش را محدود کرده به مديريت استقلال و برخي نارسايي‌‌هاي جزئي، با اين وجود فکر مي‌کنيم گودرزي حالا که رفتني است اين حرف ها را نبايد مي‌زد. چه خوب بود اين معضلات را همان موقع که ديد مي‌گفت نه حالا که از رفتنش مطمئن است. با اين وجود به اعتقاد ما او فردي سلامت است که با تفکري دانشگاهي به ورزش آمد اما امروز تازه متوجه شده که بسيار از منصوبانش با او نبوده‌اند ولي کمي دير متوجه شد!