نشانههای امید در تیم ملی
با وجود مشکلات، تغییر نسل تیم ملی ایران روند مثبت خود را طی می کند.
تغییر نسل در فوتبال ملی یک کشور به این سادگی ها انجام نمی گیرد و نسل جدید برای اینکه بتواند به سطح هماهنگی تیمی نسل قبل برسد نیاز به زمان، تجربه، آزمون و خطا دارد و غالبا این دوره با نزول سطح کیفی بازی گروهی همراه است.
خوشبختانه همگروهی با تیم های درجه دو و سه آسیا در مرحله اول مقدماتی جام جهانی، این فرصت را برای سرمربی تیم ملی ایران فراهم آورد تا دوره بازسازی، بدون خلل در گرفتن نتایج و صعود به مرحله بعدی آغازشود.
تیم ملی زمانی به مرحله دوم و اصلی مقدماتی وهمگروهی با مدعیانی چون کره، ازبکستان، چین و قطر پای نهاد که نه مدت کامل بازسازی و اردوهای لازم را از سر گذرانده و نه بازی های تدارکاتی درخور داشته است. کمبودهای سخت افزاری و فقدان یک زمین تمرین مناسب نیز همچنان گریبانگیر کادر فنی بوده است.
در چنین شرایطی انتظارها از تیم ملی باید همسطح با روند طبیعی ساخت و تغییر نسل باشد. برخلاف مربیان باشگاهی، سرمربیان تیم ملی فرصت زیادی برای اردو و تمرین های گروهی ندارند و اغلب دو روز قبل از مسابقه، لژیونرها به تیم ملحق می شوند. جهانبخش، آزمون، عزت اللهی، میلادی،قوچان نژاد در اردوی ایتالیا غایب بودند و تنها یک جلسه درست و حسابی تمرینی قبل از بازی با قطر داشتند.
با وجود تمام این مشکلات باید خیلی چیزها را به فال نیک گرفت: نسل جدید مثل نسل قبلی خوب دفاع می کند، بازی به بازی بهتر می شود، به باور رقیبان، تیم ملی ایران قوی ترین تیم گروه است تا جایی که در خانه هم قانع به کسب یک تساوی هستند. آنها از این نسل حساب می برند. نسلی که هنوز برای رسیدن به بلوغ راه درازی در پیش دارد.
ارسال نظر