پروین: در فوتبال ایران همه با هم قهرند

کاپ: علی پروین به عنوان یکی از باتجربه ترین چهره های فوتبالی ایران که از دور اتفاقات فوتبال را نظاره گر است به صعود تیم ملی به جام جهانی خوش بین است و قطر را سدی بلند برابر تیم ملی نمی بیند. پرون که به واسطه حضورش در دیدار تشریفاتی هفته گذشته این روزها نامش بسیار شنیده می شود درباره اتفاقات آن مسابقه و همچنین تیم ملی در گفت و گویی با کاپ، شرکت کرده که متن آن را در زیر می خوانید.

*شنیده ایم که رئیس فدراسیون فوتبال از شما برای حضور در تمرین تیم ملی دعوت کرده است. آیا امروز به محل تمرین تیم ملی می روید؟

بله آقای تاج لطف داشتند و از بنده دعوت کردند. قرار است امروز بروم و دقایقی کنار بچه ها باشم اما هنوز تماسی نگرفتند و منتظرم تماس بگیرند و قرار را هماهنگ کنیم.

*حضور چهره های محبوبی مثل شما در کنار تیم ملی می تواند به بالا رفتن روحیه بازیکنان و همچنین تشویق تماشاگران به حضور در استادیوم کمک کند.

تیم خودمان است. از تیم کشورمان حمایت نکنیم از چه تیمی حمایت کنیم.

*آیا برای تماشای بازی به ورزشگاه خواهید رفت؟

از خدایم است که بروم اما باید ببینیم تا روز بازی چه اتفاقاتی می افتد.

*درباره قطر حریف اول تیم ملی چه نظری دارید؟

باید ببریم. قطر که چیزی ندارد. آنها در برابر فوتبال ایران هیچی نیستند.

*اما بازیکنان دوملیتی در تیم قطر پرتعداد هستند.شاید آنها کار را برای ما سخت کنند.

اصلا هزارتا خارجی داشته باشند. به نظر من باید ما در همین تهران کار را تمام کنیم و نگذاریم کارمان به بازی های بیرون خانه بکشد. من که فکر می کنم از چهار سال قبل راحت تر به جام جهانی برویم.

*شما یکی از حامیان رامین رضائیان بودید و حالا این بازیکن به پرسپولیس بازگشته است. در این باره نظرتان چیست؟

رامین بازیکن خوبی است و به درد پرسپولیس می خورد. قبلا هم گفته بودم که این بچه دلش با تیم است. حالا اتفاقاتی افتاد و جوانی کرد. ما باید کمک می کردیم تا او برگردد. این بچه پیشنهادات خوبی داشت. خیلی از همین تیم های داخلی وقتی دیدند که برگشتنش به پرسپولیس به مشکل خورده سراغش رفتند. اما چون دلش اینجا بود نرفت. حیف بود که اگر این بازیکن از پرسپولیس جدا می شد. الحمدلله با کمک مدیر باشگاه پرسپولیس و برانکو رامین هم برگشت.

*خیلی ها می پرسند با بازگشت رضائیان ماهینی که این روزها آماده است باید نیمکت نشین شود.

این حرف ها نیست. برانکو بهترین بازیکن را در زمین می گذارد. اتفاقا در تیمی مثل پرسپولیس باید در هر پست دو، سه بازیکن آماده باشند تا رقابت ایجاد شود. پرسپولیس امسال باید در چند جبهه بجنگد و هرچه دست برانکو پر تر باشد به نفع خودش است.

*فدراسیون با برند آدیداس به توافق رسیده است. آخرین بار تیم ملی سال ۱۹۷۸ که شما کاپیتان آن بودید این برند را بر تن کرد. نظرتان چیست؟

خیلی خوب است. عالی است. دست فدراسیون درد نکند. آن زمان هم لباس های آدیداس که ما می پوشیدیم عالی بود. قیافه لباس ها هم قشنگ بود. به نظر من تیم های ایرانی باید خوشگل ترین لباس ها را بپوشند. در همین المپیک به نظر من باید لباس ها وگرمکن های زیباتری برای این بچه ها می گرفتند.

*می رسیم به بازی پر سروصدای ستارگان ایران و لالیگا. اگر به شما باز هم پیشنهاد شود قبول می کنید؟

والله چه بگویم. اینجا همه با هم قهر هستند. سراغ هر کسی رفتیم گفت اگر فلانی باشد ما نیستیم. نمیدانم این چه فضایی است به فوتبال ما حاکم شده. خود بازی هم که اعصاب ما را خراب کرد. به نظر من تیم لالیگایی ها اگر با تیم های لیگ برتری ما هم بازی می کرد شکست شان می داد. تیم خیلی خوبی بود. ما زورمان نمی رسید. ما فکر می کردیم از پس آنها می توانیم بر بیاییم. اما دیدیم آنها خوب هستند و مثل آب خوردن روی دروازه ما می آید. بعد هم گفتیم وای به حال بچه های ما در این بازی. آنها دائم تمرین می کنند و اصلا باشگاه دارند. اما اینجا معلوم نیست کجا و کی باید دور هم جمع شویم. یک دفعه می گویند که یک بازی جور شده و بیایید بازی کنید. این خیلی بد است.

*ظاهرا شما از رفتار برخی بازیکنان هم ناراحت شده بودید.

آخر همه با هم دعوا دارند. ما باید مثل خارجی ها باشگاه داشته باشیم و حداقل ۱۵ روز یکبار دور هم جمع شویم. به فلانی می گوییم بیا می گوید اگر فلان باشد من نمی آیم. فکر کنم این وسط تنها کسی که با همه خوب است خود من هستم. بقیه با هم جنگ دارند.

*روی نیمکت مشخص بود که حسابی حرص می خورید؟

خب نخوریم. از دقیقه یک روی دروازه ما بودند. همه می دانند که علی پروین از باخت بدش می آید. درست که بازی دوستانه بود اما باید طوری بازی می کردیم که فاصله ما با آنها زیاد نباشد. بعد هم که دیدیم حتی یک پرچم نداشتند که ما ببریم بدهیم دست این خارجی ها یادگاری. آنها سه یادبود آورده بودند یکی برای سازمان لیگ، یکی برای آقای یاریار و یکی هم برای من که رویش نوشته بودند علی پروین شماره ۷. حداقل یک یادبودی هم درست می کردند و به ما می دادند تا دست خارجی ها بدهیم. خلاصه که حسابی حرص خوردیم.