آن کرویف، این زیدان؛ تولد عصری جدید در رئال

ورزش سه: شاید فاصله بین دو مقطع بسیار زیاد باشد و از لحاظ عصر فوتبالی نیز شرایط کاملا متفاوت، ولی این زیدان مرا به یاد یوهان کرویفی می اندازد که اواخر دهه ۸۰ از سوی نونیز به عنوان مربی بارسلونا برگزیده شد.

کرویف مربی بارسلونا شد بدون اینکه کسی از این مساله انتقاد کند، نه اعضای باشگاه، نه هواداران و نه هیچ بازیکنی. اینکه کرویف چه شخصیت بزرگی در فوتبال بوده و اینکه سمبل بارسلونا محسوب می شد، بر کارنامه مربیگری او در دنیای فوتبال کاملا چربش داشت.

کرویف به بارسلونا آمد تا به سلطه چندین ساله رئال بر لالیگا خاتمه دهد. او شاید در ابتدا ناموفق بود اما در ادامه توانست برگی متفاوت به تاریخ بارسا اضافه کرده و از آبی اناری ها تیمی رویایی بسازد.

نابغه هلندی به تنهایی، شخصیت و اعتباری بیشتر از تمام ستارگانش تیمش داشت، ستارگانی که البته کم تعداد هم نبودند و حالا همین شرایط برای زیدان تکرار شده است.

ورود زیدان به عنوان مربی تیم اول رئال، شباهت زیادی به ورود کرویف مربی به بارسلونا دارد. یک غول سابق فوتبال دنیا، یک سمبل و الگو برای رئالی ها و یک شخصیت کاملا قابل احترام که شما بی اختیار مجبور به احترام گذاشتن به وی می شوید( لطفا ضربه سری که او در فینال جام جهانی 2006 به ماتراتزی زد را به من یادآوری نکنید که همه، داستانش را می دانیم و از آن می توان تنها به عنوان یک اتفاق در شرایطی غیرمعمول یاد کرد.)

شخصیت و اعتبار را نه صفرهای رقم قرارداد و نه هیچ رئیس باشگاهی نمی توانند به یک بازیکن ببخشند که اینها باید در ذات یک فوتبالیست وجود داشته باشند. زیدان در مدت کوتاهی پس از نشستن روی نیمکت رئال توانست این تیم را قهرمان چمپیونزلیگ کند، خوب؛ از یک مربی تازه کار و بی تجربه چه انتظاری بیش از این باید داشت؟ اما خود زیدان هم می داند که گذشته و آنچه که در 6 ماه توانست نصیب رئال کند، در ادامه به کار او نخواهد آمد و تنها بر وزن و اعتبار او افزوده اند.

اگر زیدان هنوز هم به عنوان مربی رئال مشغول کار است، این را باید مدیون همان موفقیت بزرگش در لیگ قهرمانان باشد.

رئال مادرید فصل جدید را با تعدادی غایب بزرگ آغاز کرد، ستارگانی چون رونالدو، بنزما، ناواس، مودریچ و په په، به دلایل مختلف قادر به همراهی تیم نبودند ولی وقتی به 11 بازیکن منتخب زیدان در اولین بازی لالیگا مقابل سوسیداد نگاه می کنید، می توانید نقش پررنگ معیارهای فوتبالی را در ترکیب انتخابی زیزو ببینید.

سال گذشته وقتی بنیتس از کاسیمیرو در ترکیب ثابت استفاده می کرد، صدای همه ما بلند می شد و انتقاد پشت انتقاد اما این مساله دیگر به تاریخ پیوسته است. کاسمییرو در تیم زیدان بازیکن ثابت است و خوب هم بازی می کند؛ آنقدر خوب که نبودش به چشم می آید و در فصل نقل و انتقالات، تنها انتقادی که به زیدان وارد شده در مورد عدم جذب بازیکن به عنوان ذخیره ستاره برزیلی بوده است. حالا چند نفر را می توان پیدا کرد که به زیدان برای بازی دادن به کاسیمرو انتقاد کنند؟

در تیم زیدان، خامس و ایسکو روی نیمکت می نشینند و آب از آب هم تکان نمی خورد. به جای این دو، آسنسیوی تازه وارد در ترکیب اصلی به میدان می رود. او عالی بازی کرد و گلی تماشایی هم به ثمر می رساند و موراتا که نتوانست مزد بازی فوق العاده خود را با گلزنی بگیرد. او گل نزد و البته هیچکس هم از زیدان بدین خاطر انتقاد نکرد.

نمی توانم از گرت بیل و تحولات مثبتی که زیدان در او ایجاد کرده حرفی نزنم. بیلی که در بازی با سوسیداد دیدیم، آن بیل سال گذشته در چنین روزهایی نیست. ستاره ولزی دیگر خودخواه نیست که بیشتر برای خودش بازی می کرد. او تبدیل به یک بازیکن دیگر شده و برای من، کامل ترین ستاره رئال در آنوئتا بود. همینگونه می توانم در مورد دیگر بازیکنان رئال بنویسم که تک تکشان با زیدان، تغییرات مثبتی به خود دیده اند.

بازی کردن در تیم زیدان، قرار گرفتن در ترکیب ثایت او و به پایان رساندن مسابقه، کار ساده ای نیست و اطمینان دارم که حتی برای رونالدو هم چنین نخواهد بود. در این میدان رقابت، باید دید وقتی بنزما به مرز آمادگی برسد چه اتفاقی برایش رخ خواهد داد.

به ندرت بتوان ترکیب ثابت زیدان در این فصل را پیش بینی کرد و او همه این تصمیمات را با آرامش، بدون اینکه بازیکنی را برنجاند و تنها با لحاظ اصل شایسته سالاری می گیرد. زیدان برای بازی دادن به هیچ بازیکنی، صفرهای قرارداد او، پیشینه و مسائل تبلیغاتی را در نظر نمی گیرد.

به این حرف من توجه داشته باشید، همین زیدان، امسال رونالدو را روی نیمکت خواهد نشاند تا بیشتر استراحت کند، او را قبل از پایان 90 دقیقه تعویض خواهد کرد بدون اینکه عصبانیت و رنجش فوق ستاره پرتغالی را شاهد باشیم. خود رونالدو هم می داند که حضور در همه بازی ها، نه به نفع او خواهد بود و نه به نفع رئال که فصلی طولانی در پیش است و زیدان، همه بازیکنانش را آماده و سرحال تا روز پایانی می خواهد.

در انتهای فصل، بر اساس تعداد پیروزی ها و افتخارات است که یک مربی را قضاوت می کنند اما زیدان، دورنمای جذابی را برای رئال و هوادارانش ترسیم کرده است. زمان به ما نشان خواهد داد که قضاوتمان در مورد زیزو تا چه حد درست بوده اما می توان به این نابغه فرانسوی دل بست و به تیم دوست داشتنی او امیدوار بود.