نقش منصوریان در بدترین شروع تاریخ استقلال

شفقنا: اگر یک ماه قبل یک نفر ادعا می کرد به چند دلیل، استقلال در پایان هفته چهارم، تنها با دو امتیاز در خانه پانزدهم جدول جا خوش کند ، قطعا لقب دیوانه را به او می دادند اما حالا ناباورانه این اتفاق رخ داده و سوال اصلی این است که چرا اینچنین شد و نقش منصوریان در این سقوط تاریخی چه بود؟جنس منصوریان تفاوت اساسی با قلعه نویی و پرویز مظلومی دارد و همین تفاوت، باعث شده که استقلال این روزهای تلخ را تجربه کند. شاید حدس خانه پانزدهم در پایان ۴ بازی غیر معقولانه بود اما اگر به چند موضوع مهم توجه می شد آنگاه پیشبینی این روزها چندان سخت نبود. نه اینکه بیسوادی و غیر فنی بودن سرمربی جوان استقلال باعث این شروع عجیب شده باشد، نه. موضوع مهم تفاوتی است که او وعده اش را داده بود اما بدون تردید هر دوره گذاری، هزینه های خودش را دارد و اگر در خریدهای ابتدایی کمی بی تجربگی هم کنید آنگاه نتیجه اش همین می شود که حالا شده است.

منصوریان داربی را زود آغاز کرد

هنوز ۲۴ ساعت از انتخاب رسمی منصوریان به عنوان جانشین پرویز مظلومی نگذشته بود که سرمربی جوان آبی ها سراغ رگ خواب هواداران رفت. او می دانست که نه از دست دادن قهرمانی در لیگ پانزدهم و نه شکست در فینال حذفی برابر ذوب آهن اینچنین هواداران را مغموم کرده ، دلیل اصلی آن شکست ۴ بر ۲ در آخرین داربی بود. او آگاهانه مرتب صحبت از انتقام کرد و یکی از اهداف اصلی اش را در استقلال همین موضوع اعلام کرد اما چه نیازی به گفتن بود؟ کدام مربی می آید که داربی را ببازد؟ او برای گرم کردن رقابت و آشتی دادن هواداران با سکوها این بازی را شروع کرد و از قضا در گام نخست، موفق شد همان مقدار هوادار را در روزهای تمرین به کمپ حجازی بکشاند که مظلومی در کورس قهرمانی قادر به آوردن نصف شان به آزادی نبود.

خرید بر حسب کری

از سوی دیگر سه خرید استقلال بیش از آنکه بر حسب نیاز آنها باشد بر اساس رقابت با رقیب بود. محمد حسین کنعانی، فرشید باقری و کاوه رضایی بر اساس نیاز کادر فنی جذب نشدند بلکه آنها سه گل بودند در بازی پیش فصل. صفحات مجازی را مجددا مرور کنید ببینید چطور آن روزهای هواداران استقلال فخر می فروختند و از شکست پرسپولیس در نقل و انتقالات حرف می زدند. اما سوای این سه خرید بسیار گران قیمت، برسیم به حساس ترین پست در میانه میدان. جایی که مظلومی یک فصل تمام به دنبال بازیساز بود و بعد از کرار هرگز آن منطقه پر نشد. از این رو منصوریان روی خرید بختیار رحمانی اصرار بسیار داشت. اینکه بختیار یکی از بهترین هافبک های لیگ ایران است جای هیچ تردیدی نیست اما کاپیتان سابق فولاد پس از عمل رباط صلیبی دیگر آن بختیار همه کاره در میانه میدان نشد. نشانه می خواهید تک تک بازی های فصل قبل تراکتورسازی را نگاه کنید. حتی کار به هو شدن از سوی هواداران در تبریز هم کشید. اگرچه رحمانی در انتهای فصل پیشرفت محسوسی را داشت اما بازیکنی نبود که تراکتورسازان به خاطر جدا شدنش افسوس بخورند. ۴ بازی گذشته و بختیار هنوز نتوانسته میانه میدان استقلال را بالانس کند. بازی با پیکان نشان داد که او هنوز فاصله زیادی با روزهای اوجش دارد.

هزینه انقلاب زیاد است

منصوریان یکی از اهداف اصلی اش را به تغییر تاکتیک استقلال اختصاص داد. او که می دانست دلیل اصلی عدم استقبال هواداران در سه فصل اخیر رابطه مستقیمی با نوع بازی های این تیم دارد، از کلید واژه فوتبال زیبا استفاده کرد. فوتبالی شبیه به همان چیزی که برانکو آن را ارائه می دهد و به واسطه آن ، همیشه سکوهای آزادی لبریز از هوادار قرمز است. سرمربی جدید استقلال مرتب عنوان کرد می خواهد نوع فوتبال تیمش را تغییر دهد. اما مگر به همین سادگی است؟ استقلال نزدیک به یک دهه تنها با افکار امیر قلعه نویی و پرویز مظلومی کار کرد. مربیانی که کارنامه بسیار متفاوتی با یکدیگر دارند اما نوع کار و تاکتیک اصلی شان تقریبا مشابه است. دلیل اصلی موفقیت مظلومی در ابتدای لیگ پانزدهم این بود که او همان مسیر قلعه نویی را ادامه داد.انسجام خط دفاع و دروازه، امید بستن به سانترهای خسرو حیدری و استفاده از ضربات ایستگاهی. اما منصوریان می خواهد بازی را روی زمین بیاورد و از سرعت کاوه رضایی و جابر انصاری استفاده کند. او در دو بازی نخست روی این تاکتیک اصرار داشت اما وقتی خطر را احساس کرد ناگهان قربانی بلند زن را به خط حمله آورد و مجدد به خسرو همان پستی را داد که پیش از این داشت.

یکی از بزرگترین دلایل ناکامی پرسپولیس نسبت به استقلال در سال های اخیر به خاطر همین تغییر تاکتیک های پر تعداد بود. هر سال یک مربی و هر فصل یک تاکتیک جدید. اینچنین بود که پرسپولیس تا قبل از برانکو به یک تاکتیک واحد نرسیده بود و تنها این علی دایی بود که به واسطه حضور بیشترش موفق شد فاتح دو جام حذفی شود. در تمام آن سال ها استقلال با تفکرات مشابه قلعه نویی و مظلومی کارش را پیش می برد و فارغ از هر کیفیتی(چه خوب- چه بد) هنر بهره از کمیت را می دانست.

اینک باید دید منصوریان برای عبور از این دره آتش، روی انقلابش پافشاری می کند یا ترجیح می دهد هر چه بیشتر شبیه تیم مظلومی باشد تا دست کم این بحران بسیار جدی را پشت سر بگذارد.

او فصل قبل تا هفته پنجم نتایج به مراتب بدتری را با نفت تهران گرفته بود اما در ادامه موفق شد سوار کار شود، اما در استقلال وضعیت متفاوت است. اینجا میلیون ها هوادار چشم شان به نتایج است و شاید یک شکست نسبتا بد در داربی کافی باشد تا منصوریان ناباورانه اهداف سه ساله اش را در پایان هفته ششم، تمام شده ببیند. او به واسطه تیم ملی حالا یک هدیه ویژه ۲۱ روزه دارد و باید دید در این مدت نسبتا مناسب، می تواند بحران را به هر ترتیبی رد کند یا نه.

بشکه یخ، جی پی اس، هلی کم، فرشینگ و … اینها همه زیرساخت های انجام یک انقلاب برای هر تیمی است اما مهمترین متغیر در این تابع، زمان است، شاید بهتر بود سرمربی جوان، شیب انقلابش را کمی ملایم تر می کرد. بدون انجام انقلاب هم می توانست دست کم مانند مظلومی چندین فصل سرمربی استقلال باقی بماند اما پشت هر انقلابی یک کودتا خوابیده که از شانس مربی جوان، این غول کم کم در حال جان گرفتن است. خودش بهتر از هر کسی می داند در این فوتبال اخراج در هفته ششم یا هفتم اصلا گزینه خارج از دسترسی نیست. نمونه زنده می خواهید همین علی دایی در لیگ چهاردهم .