استقلال و پرسپولیس قیم نمیخواهند!
سالیان زیادی است که بحثها و ایدههای زیادی برای اداره استقلال و پرسپولیس و نحوه درآمدزایی آنها مطرح میشود.
خصوصیسازی نافرجام!
طبق قوانین، هیچ وزارتخانهای نمیتواند در لیگ برتر باشگاهداری کند و بخشی از بودجه خود را دراختیار باشگاه تحت مالکیتش قرار دهد. البته وزارت ورزش و جوانان سالهاست که از این قانون پیروی نمیکند و ترجیح میدهد استقلال و پرسپولیس را تحت نفوذ خود قرار دهد. دو باشگاه سرخابی درحالی در مالکیت وزارت ورزش هستند که عملا همه هزینهها را باید خودشان تأمین کنند و به دنبال منابع مالی باشند. وزارت ورزش از سال گذشته که قرار شد استقلال و پرسپولیس با اسپانسر پیدا کردن مشکلات مالی را حل کنند و دیگر چشمشان به دست دولت نباشد، هنوز سایهاش را بالاسر این دو تیم حفظ کرده است. وزارتخانه جسمانی برای سرخابیها هیأتمدیره انتخاب میکند و در روند انتخاب مدیرعامل هم نقش پررنگی دارد. حتی دیروز نصرالله سجادی معاون ورزش قهرمانی وزارتخانه به هیأتمدیره دو باشگاه تذکر داد تا در انتخاب مدیرعامل سرعت بیشتری داشته باشند. وزارت ورزش درحالی برای استقلال و پرسپولیس تعیین تکلیف میکند و اولتیماتوم میدهد که بهعنوان متولی کار خاصی برای این دو تیم انجام نمیدهد و خودش را از مسائل مالی دو باشگاه کنار کشیده و اسپانسرها را مادر خرج دو باشگاه قرار داده است.
تکلیف اسپانسرها چیست؟
استقلال و پرسپولیس درحالی میتوانند برای خودشان اسپانسر پیدا کنند که این اسپانسرها هم باید مورد تأیید وزارت ورزش باشند. جالب اینجاست که افشارزاده و طاهری، سرپرستان فعلی دو باشگاه هم از نزدیکترین افراد به وزیر ورزش هستند و درواقع به نام سرپرست و در حقیقت بهعنوان نمایندگان محمود گودرزی در استقلال و پرسپولیس هستند. با اینکه درحال حاضر تمام هزینههای استقلال و پرسپولیس توسط اسپانسرها تأمین میشود و وزارتخانه نقشی در برطرف کردن مشکلات مالی دو تیم ندارد اما حرف اول و آخر را در انتخاب هیأتمدیره و مدیرعامل و حتی سیاستگذاریها وزارت ورزش میزند. وزارت ورزش اخیرا خواستار شفافسازی باشگاهها درباره قیمت بازیکنان هم شده و از آنها خواسته قیمت قرارداد بازیکنان را روی سایت باشگاه منتشر کنند.
اولیایی: وزارت ورزش نمیتواند سرخابیها را اداره کند
کاظم اولیایی همیشه یکی از منتقدان نحوه اداره استقلال و پرسپولیس بوده است. او مدل اداره این دو باشگاه را قدیمی و غیراصولی میداند. اولیایی درباره وضع این دو باشگاه به «شهروند» میگوید: «وقتی مدل صادرکردن پروانه برای باشگاهداری براساس قوانین ٦٠سال پیش اتفاق میافتد، چه انتظاری از متولیان ورزش این کشور دارید؟ با اینکه مقامات رده بالای کشورمان ضرورت وجود ورزش قهرمانی و حرفهای را در ورزش میدانند، اما نمیتوانند جایگاهی برای آن تعریف کنند. استقلال و پرسپولیس منتسب به دولت هستند و این ظلم به جوانان و بیتالمال این کشور است.
در تمام دنیا باشگاهها هسته مرکزی ورزش قهرمانی هستند اما در ایران با طرحهای آسان و دمدستی باشگاهداری میکنیم و شکست هم میخوریم.» اولیایی درباره اینکه وزارت ورزش نمیخواهد اداره استقلال و پرسپولیس را از دست دهد، تأکید میکند: «واقعا هیچ کجای دنیا اتفاقاتی که در فوتبال ایران رخ میدهد، نمیافتد. مگر وظیفه وزارت ورزش اداره استقلال و پرسپولیس است؟ وزارت ورزش که باید با مسائل و مشکلات بیش از ٥٠ رشته روبهرو شود، چطور میتواند دو تیم بزرگ کشور را اداره کند؟ این موضوع واقعا خندهدار است و شما اگر برای یک فرد که درکشور جهان پنجمی هم زندگی میکند، این موضوع را تعریف کنید اول باورش نمیشود و بعد میخندد. واقعا هم خندهدار است که دولت بخواهد تیمداری کند یا وزارت ورزش بخواهد دو باشگاه فوتبال را اداره کند.» شاید در نگاه اول استقلال و پرسپولیس عزیزدردانههای ورزش به حساب بیایند اما ساختار نداشتن و اداره غیرحرفهای این دو باشگاه باعث شده آنها آینده مطمئنی نداشته باشند و هرسال نامطمئنتر از همیشه به زندگی خود ادامه دهند.
ارسال نظر