قراردادهایی شبیه ترکمانچای
درهیچ کجای دنیا مثل ایران قراردادها با بازیکنان به ضرر باشگاه‌ها تمام نمی‌شود.
روزنامه شهروند: درهیچ کجای دنیا مثل ایران قراردادها با بازیکنان به ضرر باشگاه‌ها تمام نمی‌شود. ماجرا از این قرار است که وقتی باشگاه‌های ایرانی می‌خواهند با ستاره‌ها قرارداد ببندند، از هول حلیم توی دیگ می‌افتند و آن‌قدر بند و تبصره به قراردادها اضافه می‌شود که آخر سر باشگاه می‌ماند و قراردادی که همه چیز آن به نفع بازیکن است.
بازیکنان فوتبال، رفیق نیمه‌راه
تا دلتان بخواهد در فوتبال ایران پر است از این دست قراردادها که بازیکن اگر پیشنهاد اروپایی داشته باشد، می‌تواند با پرداخت درصدی از مبلغ قراردادش از تیم جدا شود و برود. تبصره‌ای که محال است در قراردادهای باشگاه‌های اروپایی با بازیکنانشان پیدا کنید. همین ٣، ٢سال پیش بود که پژمان منتظری به دلیل پرداخت نشدن مطالباتش در حساس‌ترین مقطع فصل استقلال را رها کرد و به قطر رفت. پارسال هم احسان حاج صفی سپاهان را در هفته پنجم رها کرد و رفت تا نبودش نقشی موثر در سقوط سپاهان به رده یازدهم جدول داشته باشد. سجاد شهباززاده هم به‌رغم این‌که یک‌سال دیگر با استقلال قرارداد دارد، مدعی است در ازای پرداخت مبلغی می‌تواند رضایتنامه‌اش را بگیرد و به تیم ترکیه‌ای که خواهانش است، برود. شاید باشگاه‌های ایرانی با ترانسفر بازیکنانشان از نظر مالی سود کنند اما معمولا این پول‌ها صرف جذب بازیکن باکیفیتی نمی‌شود. همین می‌شود که خلأ آن بازیکن پر نمی‌شود و مربی می‌ماند و یک حفره خالی بزرگ.
نمونه بارز این مدل قراردادها را سال گذشته پرسپولیس با رامین رضاییان بست. رضاییان که به خوبی از مشکلات مالی پرسپولیس و تأخیر در پرداخت مطالبات خبر داشت، این بند را در قراردادش گذاشت اکه اگر مطالباتش تا اواسط خرداد پرداخت نشود، یک‌طرفه فسخ می‌کند. همین اتفاق هم افتاد و او با مدارکش به هیأت فوتبال رفت و قراردادش را فسخ کرد. این مدل قرارداد را آندرانیک تیموریان هم دو‌سال پیش با استقلال امضا کرد. او هم در قراردادش قید کرده بود که اگر تا نیم‌فصل نیمی از مطالباتش پرداخت نشود، از استقلال می‌رود. همین اتفاق هم افتاد و آندو در روزهایی که استقلال خیلی به او نیاز داشت، تیم را ترک کرد. امسال هم بازیکنانی مثل کاوه رضایی، امید ابراهیمی، بختیار رحمانی و وحید امیری قراردادهای مشروط امضا کرده‌اند تا هرگاه پیشنهاد اروپایی رسید، بتوانند ترانسفر شوند. تأسف‌آور است که باشگاه‌های ایرانی و در رأس آن سرخابی‌های پرمدعا اینچنین استاد بستن قراردادهای ترکمانچای هستند.
بازیکنان فوتبال، رفیق نیمه‌راه
تا دلتان بخواهد در فوتبال ایران پر است از این دست قراردادها که بازیکن اگر پیشنهاد اروپایی داشته باشد، می‌تواند با پرداخت درصدی از مبلغ قراردادش از تیم جدا شود و برود. تبصره‌ای که محال است در قراردادهای باشگاه‌های اروپایی با بازیکنانشان پیدا کنید. همین ٣، ٢سال پیش بود که پژمان منتظری به دلیل پرداخت نشدن مطالباتش در حساس‌ترین مقطع فصل استقلال را رها کرد و به قطر رفت. پارسال هم احسان حاج صفی سپاهان را در هفته پنجم رها کرد و رفت تا نبودش نقشی موثر در سقوط سپاهان به رده یازدهم جدول داشته باشد. سجاد شهباززاده هم به‌رغم این‌که یک‌سال دیگر با استقلال قرارداد دارد، مدعی است در ازای پرداخت مبلغی می‌تواند رضایتنامه‌اش را بگیرد و به تیم ترکیه‌ای که خواهانش است، برود. شاید باشگاه‌های ایرانی با ترانسفر بازیکنانشان از نظر مالی سود کنند اما معمولا این پول‌ها صرف جذب بازیکن باکیفیتی نمی‌شود. همین می‌شود که خلأ آن بازیکن پر نمی‌شود و مربی می‌ماند و یک حفره خالی بزرگ.
نمونه بارز این مدل قراردادها را سال گذشته پرسپولیس با رامین رضاییان بست. رضاییان که به خوبی از مشکلات مالی پرسپولیس و تأخیر در پرداخت مطالبات خبر داشت، این بند را در قراردادش گذاشت اکه اگر مطالباتش تا اواسط خرداد پرداخت نشود، یک‌طرفه فسخ می‌کند. همین اتفاق هم افتاد و او با مدارکش به هیأت فوتبال رفت و قراردادش را فسخ کرد. این مدل قرارداد را آندرانیک تیموریان هم دو‌سال پیش با استقلال امضا کرد. او هم در قراردادش قید کرده بود که اگر تا نیم‌فصل نیمی از مطالباتش پرداخت نشود، از استقلال می‌رود. همین اتفاق هم افتاد و آندو در روزهایی که استقلال خیلی به او نیاز داشت، تیم را ترک کرد. امسال هم بازیکنانی مثل کاوه رضایی، امید ابراهیمی، بختیار رحمانی و وحید امیری قراردادهای مشروط امضا کرده‌اند تا هرگاه پیشنهاد اروپایی رسید، بتوانند ترانسفر شوند. تأسف‌آور است که باشگاه‌های ایرانی و در رأس آن سرخابی‌های پرمدعا اینچنین استاد بستن قراردادهای ترکمانچای هستند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
این مدیران بیسوادی که تاریخ مصرف شون ۳-۲ سال بیشتر نیست زمان نقل و انتقالات رو یه مبارزه، جنگ و یا بازی میدونند که میخوان هر طور که شده پیروز بشن و خودشونو نشون بدن،
دلیل اصلی این کار هم اینه که هوادارا هم این فکر و نظر رو دارن و میخوان پیروز بشن و از ترس فشار هوادارا این قراردادهای ترکمنچای رو میبندند.
آقایون مدیر شما می بایست اصول حرفه‌ای رو رعایت کنید و فشار هوادارا که از مدیریت سر رشته ندارند رو با یه اطلاعیه و یا مصاحبه از دوش خودتون بردارید.
به دلیل کارهای غیراخلاقی طارمی و رضاییان الان بهترین موقع ست که نظر هوادارا رو بخواین و خودتونو راحت کنید. درضمن اگه وحید امیری و یا هر بازیکن دیگه ای به این شکل قرارداد داره از باشگاه بیرونش کنید.