چرا هواداران از پرسپولیس راضی بودند؟

خبرگزاری مهر: اینکه یکصد هزار هوادار پرسپولیس در پایان دیدار با راه آهن، تمام قد می‌ایستند و به افتخار تیمی که بازیکنانش به دلیل از دست رفتن قهرمانی وسط زمین گریه می‌کنند، کف می‌زنند، معنی دارد، معنی آن این است که تلاش و مبارزه و بازی زیبا امتیاز دارد و بی امتیاز نیست.

در مقایسه با استقلال، پرسپولیس مدت بسیار زیادی از فصل را در میانه های جدول بود و استقلال صدرنشین اما در همان طول فصل هم هوادار پرسپولیس از تیمش راضی تر از هوادار استقلال بود.

این درست که مقابل راه آهن پرسپولیس به دیواری شبیه به دیوار چین برخورد کرد، این درست که اشتباهاتی برای دیدار آخر داشت اما نمی‌توان به احترام تیمی که متوسط بسته شده بود اما در عرض چند ماه بزرگ رفتار کرد کلاه از سر برنداشت.

برانکو شاید همان بازیکنانی را داشت که درخشان و دایی و دیگران در پرسپولیس داشتند با اندکی تغییر اما برانکو همان نفرات را تا اوج فوتبال خودشان بالا برد و دایی و درخشان نتوانستند چنین کنند.

شعار بچه ها متشکریم و کف زدن به احترام ایوانکوویچ دقیقا همان نکته ای است که مشخص می‌کند مردم برای بازی زیبا و کوشش و مبارزه احترام قائل هستند و اندازه بازیکنان را درک می‌کنند.

آنها تیمشان را قهرمان می دانند چون بیش از ظرفیت خودشان نشان دادند و کوشیدند. این بازیکنان قهرمان پرسپولیسی‌ها هستند چون قهرمانانه جنگیدند، نترسیدند، اشتباهاتشان را کمتر کردند و هر روز جلوتر رفتند.

به احترام آنها هواداران کلاه از سر برداشتند، حالا همه می دانند که تصحیح اشتباهات پرسپولیس برای فصل بعد کار سختی نیست و با دو یا سه تغییر می توان این تیم را قهرمان ایران کرد و در آسیا هم بزرگی کرد.

مهم این است که پرسپولیس راهش را یافته است، آنها حالا مربی دارند که استراتژی و هدف دارد و برنامه ریزی. پرسپولیس حالا دقیقا می داند که باید چه کند و تا کجا جلو برود. این هواداری که به احترام پرسپولیس ایستاد می داند این تیم به شرط تقویت در آسیا هم حرف هایی برای گفتن خواهد داشت چون روند رو به جلوی این تیم کاملا احساس می شود.