فاصله ستاره بودن تا ستاره ساختن

ایران ورزشی: دنیای فوتبال می‌تواند با کمی برنامه‌ریزی و آینده‌نگری از پوسته همیشگی خود خارج شده و فضایی تازه را تجربه کند. قهرمانی تیم لسترسیتی انگلیس در حقیقت نوید این دگردیسی را می‌دهد. تحولاتی که نشانه‌هایی از رسوخ باورها و عقاید تازه در فوتبال است.

آنجا که دیگرستاره‌ها نقش اول بازی‌های نقل و انتقالاتی نیستند و جای خود را به بازیکنان گمنام و کم قیمتی می‌دهند که در دایره بزرگان جای داده نمی شوند. فتح جام توسط تیمی که فصل پیش برای ماندن در لیگ برتر انگلیس می‌جنگید به ما می‌فهماند که کسب موفقیت و کامیابی تنها به واسطه جذب بازیکنان بزرگ میسر و ممکن نیست و می‌شود با نگاه تازه‌تری به دستاوردهای بزرگ دست یافت.

آنچه در فوتبال انگلیس رخ داده است را در فوتبال ایران هم شاهدیم. استقلال خوزستان چه قهرمان لیگ باشد، چه در جایگاه سوم قرار بگیرد قهرمان واقعی فوتبال ایران است. تیمی که همچون لسترسیتی شایسته تقدیر است. تیمی که با همان نگاه و رویه در فاصله دو هفته مانده به پایان لیگ به یکی از مدعیان جدی قهرمانی بدل شده است. ساختار فوتبال در استقلال خوزستان در نمایی کوچکتر شبیه آن چیزی است که در لسترسیتی دیده‌ایم.

در واقع به طور اتفاقی همان فعل و انفعالی که در باشگاه لستر انجام شده، در استقلال خوزستان هم رخ داده است. استقلال خوزستان با مشتی بازیکن بی‌نام و نشان، با دستمزدهای حداقلی به یکی از مدعیان قهرمانی بدل شد و از شانس و اقبال کمی هم برای رسیدن به جام برخوردار نیست. استقلال خوزستان چه قهرمان باشد، چه نایب قهرمان و چه در رتبه سوم جدول قرار بگیرد تعریف‌های تازه را از باشگاهداری پیش ‌روی‌مان قرار می‌دهد.

آنجا که باید نوع نگاه مدیران به جذب بازیکنان تغییر کند و مربیان نیز خود را از حصار بازیکنان شاخص و ستاره خارج کنند. فوتبال نوید روزهای بهتر را می‌دهد فضایی تازه با بازیکنان با انگیزه، خلاق و آینده دار. قهرمانی لسترسیتی یک نمونه واقعی از میل خواستن و معجزه انگیزه است و ناکامی تیم‌های بزرگی همچون منچستریونایتد که سالانه میلیاردها دلار هزینه تیمداری می‌کنند بیانگر قطعی نبودن موفقیت در تیم‌های پرهزینه است.

نمایی که به تازگی با قهرمانی لستر در فوتبال جزیره پیش‌ روی‌مان قرار گرفته و البته استقلال خوزستان نیز برابرمان قرار داده است، می‌تواند دستمایه و بهانه‌ای باشد برای بروز تغییرات بنیادین در باشگاهداری و ترکیب‌بندی تیم‌های آتی. نه اینکه باشگاه‌ها و مربیان رویگردان شوند از ستاره‌ها.
محال است که چشم بپوشانیم از مسی‌ها و رونالدوها اما ستاره‌های پنهان فوتبال را نیز هرگز نباید نادیده انگاشت و نمی‌توان این واقعیت را کتمان کرد که قهرمانی با تیم‌هایی همچون لستر و استقلال خوزستان محال و غیرممکن نیست.