نگرانی از دوران پسا کی روش
سرمربی پرتغالی تیم ملی فوتبال ایران در دوران حضورش تلاش کرده جوانان برآمده از دل لیگ را ببیند و با دعوت کردن آنها به اردوی تیم ملی انگیزه ای دو چندان برای پیشرفت در آینده به آنها بدهد.
خبرگزاری مهر: سرمربی پرتغالی تیم ملی فوتبال ایران در دوران حضورش تلاش کرده جوانان برآمده از دل لیگ را ببیند و با دعوت کردن آنها به اردوی تیم ملی انگیزه ای دو چندان برای پیشرفت در آینده به آنها بدهد.
بالاخره روزی کی روش از فوتبال ایران می رود و آن روز فرصتی به اندازه علم سازنده کریس رونالدو از جوان های ایرانی گرفته می شود و البته که برانکو در پرسپولیس موثر تر از جانشینی کی روش خواهد بود.
بزرگترین دغدغه موافقان کارلوس کی‌روش این نیست که با رفتن او فوتبال ایران تمام می‌شود، بلکه آن است که چه کسی جانشین این موبور چشم زاغ خواهد شد؟ آیا یکی هم ردیف و هم رده کی‌روش به تیم ملی ایران می‌آید یا اینکه بازگشت به عقبی خواهیم داشت به بزرگی نیم قرن؟
مربیان داخلی خوبی هم داریم، مربیان خارجی خوبی هم در لیگ دیده می‌شوند که می‌توانند روزی جانشن کی‌روش شوند اما نکته این جاست که کدام یک از آنها می‌توانند جوان‌های فوتبال ایران را این چنین مشتاقانه در بازی‌های معمولی بدواند و وادارشان کند به جنگیدن.
کی‌روش کاشف رونالدو بوده است، مربی فیگو و امثالهم. بازیکن فوتبال ایران دقیقا می‌داند که اگر کی‌روش او را انتخاب کند، فرصت تبدیل شدن به رونالدویی دیگر را در دنیای فوتبال به او داده‌اند. اینکه پس از آن از این مهم استفاده کند یا نه، مسئولیتش برگردن کی‌روش نیست اما همان علم و مدیریت و مربیگری که از کریس برنده سه توپ طلا ساخت در خدمت بازیکنان فوتبال ایران است
برانکو در تیم ملی خدماتش کم می‌شود
دغدغه دیگر این است که برانکو را از پرسپولیس بگیرند و با توجه به اقبال عمومی وی را به تیم ملی ببرند، این خود دغدغه‌ای بزرگ است برای فوتبال ایران چرا که برانکو آنجا در پرسپولیس آنقدر عالی کار کرده که بازیکنان معمولی را مبدل کرده به ستاره‌هایی در خدمت تیم.
برانکو اما نمی‌تواند در تیم ملی با چند روز کارکردن قبل از مسابقه اینگونه ستاره بسازد. اینجاست که باز هم تیم ملی ضربه می‌خورد. مربی داخلی هم کافی است که جانشین کی‌روشی شود با پشتوانه ۸۰ درصد آرای مردم. در همان بدو امر مردم روی ناخوش به او نشان می‌دهند و کارش بسیار سخت است چون نه روی سکوها و نه در زمین چمن و میان بازیکنان جوان فوتبال پشتوانه‌ای ندارد.
در واقع دوران بعد از کی‌روش دوران سکون و واپس گرایی خواهد بود مگر این که مربی بزرگتر یا هم قد کی‌روش برای تیم ملی انتخاب کنند که با این همه انتقاد در مورد دستمزد کی‌روش این اتفاق نمی‌تواند عملیاتی شود ضمن آن که نقشه‌ها و برنامه ریزی‌ها و انتخاب‌های کی‌روش همه با مربی جدید دوباره باید آزمون و خطا شوند.
دوران پسا کی‌روش
خیلی‌ها می‌گویند استعفای کی‌روش غیر واقعی و تنها برای گرفتن امتیازهای مخصوص خودش است، اما با وجود این باور باید به روزی فکر کرد که کی‌روش می‌رود، آن روز چه کسی را باید جانشین این مربی کنیم؟ آیا از وزارت ورزشی که خاکپور را جانشین کی روش می‌کند و کرانچار را رد می‌کند انتظار این می‌رود که یکی هم قد کی‌روش را به ایران بیاورد؟
بالاخره روزی کی روش از فوتبال ایران می رود و آن روز فرصتی به اندازه علم سازنده کریس رونالدو از جوان های ایرانی گرفته می شود و البته که برانکو در پرسپولیس موثر تر از جانشینی کی روش خواهد بود.
بزرگترین دغدغه موافقان کارلوس کی‌روش این نیست که با رفتن او فوتبال ایران تمام می‌شود، بلکه آن است که چه کسی جانشین این موبور چشم زاغ خواهد شد؟ آیا یکی هم ردیف و هم رده کی‌روش به تیم ملی ایران می‌آید یا اینکه بازگشت به عقبی خواهیم داشت به بزرگی نیم قرن؟
مربیان داخلی خوبی هم داریم، مربیان خارجی خوبی هم در لیگ دیده می‌شوند که می‌توانند روزی جانشن کی‌روش شوند اما نکته این جاست که کدام یک از آنها می‌توانند جوان‌های فوتبال ایران را این چنین مشتاقانه در بازی‌های معمولی بدواند و وادارشان کند به جنگیدن.
کی‌روش کاشف رونالدو بوده است، مربی فیگو و امثالهم. بازیکن فوتبال ایران دقیقا می‌داند که اگر کی‌روش او را انتخاب کند، فرصت تبدیل شدن به رونالدویی دیگر را در دنیای فوتبال به او داده‌اند. اینکه پس از آن از این مهم استفاده کند یا نه، مسئولیتش برگردن کی‌روش نیست اما همان علم و مدیریت و مربیگری که از کریس برنده سه توپ طلا ساخت در خدمت بازیکنان فوتبال ایران است
برانکو در تیم ملی خدماتش کم می‌شود
دغدغه دیگر این است که برانکو را از پرسپولیس بگیرند و با توجه به اقبال عمومی وی را به تیم ملی ببرند، این خود دغدغه‌ای بزرگ است برای فوتبال ایران چرا که برانکو آنجا در پرسپولیس آنقدر عالی کار کرده که بازیکنان معمولی را مبدل کرده به ستاره‌هایی در خدمت تیم.
برانکو اما نمی‌تواند در تیم ملی با چند روز کارکردن قبل از مسابقه اینگونه ستاره بسازد. اینجاست که باز هم تیم ملی ضربه می‌خورد. مربی داخلی هم کافی است که جانشین کی‌روشی شود با پشتوانه ۸۰ درصد آرای مردم. در همان بدو امر مردم روی ناخوش به او نشان می‌دهند و کارش بسیار سخت است چون نه روی سکوها و نه در زمین چمن و میان بازیکنان جوان فوتبال پشتوانه‌ای ندارد.
در واقع دوران بعد از کی‌روش دوران سکون و واپس گرایی خواهد بود مگر این که مربی بزرگتر یا هم قد کی‌روش برای تیم ملی انتخاب کنند که با این همه انتقاد در مورد دستمزد کی‌روش این اتفاق نمی‌تواند عملیاتی شود ضمن آن که نقشه‌ها و برنامه ریزی‌ها و انتخاب‌های کی‌روش همه با مربی جدید دوباره باید آزمون و خطا شوند.
دوران پسا کی‌روش
خیلی‌ها می‌گویند استعفای کی‌روش غیر واقعی و تنها برای گرفتن امتیازهای مخصوص خودش است، اما با وجود این باور باید به روزی فکر کرد که کی‌روش می‌رود، آن روز چه کسی را باید جانشین این مربی کنیم؟ آیا از وزارت ورزشی که خاکپور را جانشین کی روش می‌کند و کرانچار را رد می‌کند انتظار این می‌رود که یکی هم قد کی‌روش را به ایران بیاورد؟
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر