نامه ای از مظفری زاده به فغانی

ما شرقی ها یا بهتر بگوییم ما ایرانی های خونگرم و میهمان نواز استاد از دست دادن های به یاد ماندنی هستیم، از دست دادن هایی که برای به دست آوردنش، چه تلاش هایی که از خود بروز ندادیم.

خبرآنلاین: ما شرقی ها یا بهتر بگوییم ما ایرانی های خونگرم و میهمان نواز استاد از دست دادن های به یاد ماندنی هستیم، از دست دادن هایی که برای به دست آوردنش، چه تلاش هایی که از خود بروز ندادیم.

یک روز خبر رسید: «فغانی داور فینال جام ملت های آسیا شد.» و این تنها تیتری شد برای روزنامه های ورزشی! هیچ کس از خود نپرسید اهمیت این تیتر که یک ایرانی برای نخستین بار داور فینال پهناورترین قاره جهان شده است، در چیست؟ گستره افتخار آمیز آن تا کجا می تواند در پرواز و شادمانی باشد! هیچ کس تلنگری نزد به بزرگترهای داوری، فوتبال، سیاست، فرهنگ، هنر که دستی بجنبانید، فرزندی از فرزندان این سرزمین برای ایران عزیز؛ افتخاری عظیم آفریده است! گویا باور کرده ایم داور برای «توهین» شنیدن آفریده شده است، برای«له شدن» در برابر چشمان نمناک خانواده اش! اصلا داور را چه به این حرف ها؟ افتخار کجا؟ داورهای ایرانی کجا! داور برای آن است که بعد از نود دقیقه به در و دیوار بسته کوبیدن هرچه خواستند به او بگویند و این با تقدیر و تمجید منافات دارد! ندارد؟

تیترها تکرار شد بزرگتر! پر رنگ تر! زیباتر! چشمگیرتر! دلنوازتر! ولی چه سود که این ها فقط تیترهایی بر نیم تای بالای روزنامه ها و برخی خبرگزاری ها، باقی خواهند ماند:

فغانی داور فینال جام ملت های آسیا شده است!

فغانی داور فینال جام باشگاه های جهان شده است!

یک طرف فینال جام باشگاه های جهان بارسلونای اسپانیا بوده است!

طرف دیگر این فینال ریور پلاته آرژانتین است!

این ها گویا چنگی به دل نمی زند چون پای جنجال و حاشیه در میان نیست، دیگر تيمي از قهرماني باز نمانده و كسي هوادارانش را به سخره نگرفته که خیلی ها پشت تریبون قرار بگیرند و داور را وسیله ای برای قدرتنمایی های خود کنند. دیگر نماینده اي پيدا نمي شود كه به جاي پرداختن به داشته ها و نداشته هاي داوران این افتخار را به جامعه ورزش ایران تبریک بگوید، تبریک و تمجید که خریداری ندارد! دارد؟

فغانی راهی تا انتها غربت را گام به گام پیمود؛ گام به گام تا فینال جام باشگاه های جهان این روزها دو مسئله نفس همه را گرفته است نخست آلودگی و وارونگی هوا و دیگر سکوت...!

فغانی داور فینال جام ملت های آسیا شده است!

فغانی داور فینال جام باشگاه های جهان شده است!

یک طرف فینال جام باشگاه های جهان بارسلونای اسپانیا بوده است!

طرف دیگر این فینال ریور پلاته آرژانتین است!

فدراسیون فوتبال... سکوت!

سازمان ليگ ... سكوت !

وزارت ورزش و جوانان... سکوت!

وزیر محترم... سکوت!

منتقدين جامعه داوری... سکوت!

نمایندگان مجلس... سکوت!

چالش آفرینان ... سکوت!

در این وانفسای سکوت های با معنا و بی جا، گفتن تبریک به فغانی و همکارانشان برای کسب این افتخار که خریداری ندارد! دارد؟ حالا و در میان این همه سکوت باید بگوییم وقتی همه، این افتخار را نادیده انگاشته اند یعنی فغانی خودش مانده است و خودش، خودش و تلاش هایش، خودش و پشت کارهایش، خودش و برنامه ریزی هایش، خودش و خودش و خودش و همت و حمیت و ایستادگی اش، خودش و تحملش! خودش و بغض های فروخورده اش! خودش و خستگی های طاقت فرسایش و البته خودش ،خانواده اش و یکی دو دوست که هرگز او را، افتخارات او را، مهربانی های او را و تلاش های شبانه روزی او را فراموش نخواهند کرد.