بمب افكن ۷۰ ساله شد

روزنامه قانون: به مناسبت تولد هفتاد سالگی گرد مولر، بمب افکن ژرمن‌ها، وب سایت رسمي‌بوندسلیگا در مقاله‌ای به بررسی کارنامه درخشان‌اين اسطوره بایرن مونیخ مي‌پردازد. به نقل از وب سایت رسمي‌بوندسلیگا، مولر در سوم نوامبر ۱۹۴۵ در نوردلینگن، شهر کوچکی در ۱۲۰ کیلومتری شمال غربی مونیخ، درست چند ماه بعد از پایان جنگ جهانی دوم به دنیا آمد. او مانند بیشتر کودکان هم دوره اش، فوتبال را از کوچه و خیابان و اغلب با قوطی‌های حلبی به جای توپ آغاز کرد. مولر به دلیل شخصیت کم رو و خجالتی‌اي که داشت، در ابتدا تمایل چندانی برای عضویت در یک باشگاه فوتبال نداشت. ولی نهایتاً تسلیم اصرارهای دوستش، پیتر کراوس، شد و در تمرینات تیم فوتبال نوردلینگن شرکت کرد، اگرچه به خاطر کفش‌های پاره‌اش از سوی هم تیمی‌هایش مورد تمسخر واقع شد.

پاسخ او مثل آنچه همواره در طول دوران فوتبالش نشان داد، چیزی به جز گل زدن نبود. مولر جوان در اولین بازی‌اش برای نوردلینگن هت تریک کرد و طبق آرشیو باشگاه در همان سال در یک بازی که به برتری ۳۱-۲ برابر هولتسکیرشن همراه بود، ۲۶ گل به ثمر رساند.‌اين بازی در ۲ مارس ۱۹۶۳ برگزار شد.


در تابستان ۱۹۶۴، آمار بالای گلزنی وی باعث جلب توجه باشگاه‌های بزرگ مونیخی یعنی بایرن و ۱۸۶۰ شد. به دلیل آنکه مونیخ ۱۸۶۰ در آن زمان در بوندسلیگای تازه تاسیس بازی مي‌کرد و بایرن هنوز در بوندسلیگا حضور نداشت، مولرِ همواره متواضع بایرن را انتخاب کرد، همان کاری که پیش از او فرانتس بکن بائر انجام داده بود. نهایتاً بعد از مذاکرات فراوان نوردلینگن با دریافت ۴۴۰۰ مارک آلمان به‌اين انتقال رضایت داد.

در آن زمان بازیکنان تا سن ۲۱ سالگی حق امضای قرارداد رسمي‌نداشتند. به همین دلیل مادر مولر مجبور شد قرارداد اولش را امضا کند. بنابراین در جولای ۱۹۶۴، مولر کار روزانه اش به عنوان جوشکار را کنار گذاشت به بایرن ملحق شد، اتفاقی که سرنوشت وی و باشگاه بایرن مونیخ را تغییر داد.

با‌اين حال، شروع دوران حرفه‌اي مولر در مونیخ آن‌چنان درخشان نبود. سرمربی تیم چیک چایکوفسکی با فیزیک بازیکن تازه وارد مشکل داشت. با قد ۱۷۶ سانتی متری و وزن نزدیک به ۹۰ کیلوگرم، ظاهر وی چندان شبیه ورزشکاران نبود. به گفته وینگر آن زمان بایرن، دیتر برنینگر، شکم و ران‌های مولر شمایل ورزشکارانه نداشت.

به‌اين ترتیب مولر که توسط مربی در حاشیه قرار گرفته بود، آماده شده بود که همه چیز را کنار بگذارد و به خانه برگردد. اما بخت با وی همراه بود و مدیر باشگاه، ویلهلم نویدکر به چایکوفسکی اصرار کرد که به مولر فرصت بازی بدهد. بالاخره در ۱۸ اکتبر ۱۹۶۴ در فرایبورگ، مولر فرصت بازی پیدا کرد و اولین گل خود از ۳۹۸ گلش برای بایرن در لیگ را به ثمر رساند. در طول دوران فوتبالش مولر در مجموع بیش از ۱۰۰۰ گل به ثمر رساند، اگرچه کارشناسان در رقم نهایی‌اين آمار توافق ندارند. طبق کتاب رسمي‌که در سال ۲۰۱۰ از سوی بایرن منتشر شد،‌اين آمار ۱۳۳۵ گل است ولی برخی منابع آن را ۱۲۸۹ ذکر کرده اند.

در هر صورت، آمارهای وی به شدت خیره کننده است مثل‌اين آمار که وی ۱۵ سال بعدی را نیز بدون آنکه حتی یک بازی ذخیره باشد برای بایرن بازی کرد. هر مربی جدیدی که بر سر کار آمد به قابلیت‌های خارق‌العاده او‌ايمان مي‌آورد، چراکه وی مهاجمي‌چالاک، با قابلیت بازی با هر دو پا و قدرت تصمیم گیری فوق العاده سریع و البته شم بالای گلزنی بود. مولر با پیراهن شماره هشت بایرن در فصل ۱۹۶۴/۶۵، ۳۳ گل به ثمر رساند. همان فصلی که بایرن بالاخره در بوندسلیگا حضور یافت. شروع جاه طلبانه بایرنِ متشکل از مولر، بکن بائر، سپ مایر و دیگران در بوندسلیگا همراه با قهرمانی جام حذفی (د اف ب پوکال) و حضور در بین مدعیان لیگ تا روز پایانی بود.


بایرن از آن به بعد سیری ناپذیر شد. فصل ۱۹۶۸/۶۹ مخصوصاً برای مولر خیلی پر ثمر بود. برانکو زبک، مربی جدید تیم، مولر را مجبور کرد در تابستان دو پیراهن زیر ژاکت تمرینش بپوشد تا وزنش را کاهش دهد. مولر که حالا ۶ کیلو سبک تر شده بود، در هر دو جام حذفی و لیگ با بایرن قهرمان شد و البته به عنوان آقای گلی رسید و بازیکن سال نیز شد.

فصل ۱۹۷۱/۷۲ نیز به شکل مشابه برای وی فوق العاده بود. بایرن با رکورد جدید ۱۰۱ گل قهرمان بوندسلیگا شد که از‌اين بین سهم مولر ۴۰ گل بود. حتی امروز هم‌اين رکورد هنوز پابرجاست. در اکتبر ۱۹۷۲، مولر اولین بازیکنی شد که مرز ۲۰۰ گل را رد کرد. مجله کیکر در مورد وی نوشت: «او احتمالاً قبل از آنکه کسی به رکورد ۲۰۰ گل نزدیک شود، به ۳۰۰ گل هم مي‌رسد.»

قهرمانی‌ها و گلزنی‌های وی ادامه داشت تا‌اينکه در سال ۱۹۷۷، مورد جراحی لیگامنت قرار گرفت. اتفاقی که سرآغازی بر پایان دورانش در بایرن بود. البته او در فصل ۱۹۷۷/۷۸ توانست برای آخرین بار عنوان بهترین گلزن را با ۲۴ گل از آن خود کند.

آخرین حضور مولر در بوندسلیگا که با ثبت ۳۶۵ گل در ۴۲۷ بازی همراه بود به ۱۰ فوریه ۱۹۷۹ برمي‌گردد. وی پس از دورانی محدود در آمریکا، دوباره به عنوان مربی به جمع خانواده بایرن بازگشت. بکن بائر در مورد او مي‌گوید: «بدون او احتمالاً هنوز داشتیم در یک کابین چوبی لباس عوض مي‌کردیم.» سازمان لیگ فوتبال آلمان نیز در ستایش دستاوردهای مولر او را «ارزشمندترین بازیکن تاریخ بوندسلیگا» نامید.

در عین حال که مولر با گلزنی‌هایش عناوین قهرمانی متعددی برای بایرن به ارمغان آورد، آنها نیز در فصل ۱۹۷۱/۷۲، به او در ثبت رکورد تاریخی ۴۰ گل در یک فصل کمک کردند. رکوردی که تا امروز نیز شکسته نشده است.

شروع نه چندان امیدوارکننده در بازی‌های اول، مانع گلزنی‌های وی در ادامه راه نشد. با آنکه در سه بازی اول خود، مولر تنها یک گل به ثمر رساند، در فوریه شروع به درخشش كرد. در بازی ۱۹ فوریه مقابل اوبرهاوزن وی پنج گل از هفت گل تیمش را به ثمر رساند و با رقم زدن ۲۱ گل در ۲۳ بازی، پیش زمینه‌هایی از رکوردشکنی بروز داد.

بعد از گلزنی‌های متوالی بالاخره در بازی مقابل‌اينتراخت فرانکفورت به رکورد ۴۰ گل رسید. مربی وقت‌اينتراخت، اریش ریبک در مورد او گفت: «حاضرم دو تا فرانتس بکن بائر را بفروشم و یک گرد مولر بخرم.» خود قیصر نیز در ستایش مولر گفت:«خطرناک تر از او مهاجمي‌در جهان وجود ندارد.»

استعدادهای او از دید مربی تیم ملی آلمان، هلموت شون، نیز پنهان نماند. بعد از شکست در فینال جام جهانی ۱۹۶۶ مقابل انگلیس، شون به دنبال نیروهای تازه بود. با پا به سن گذاشتن اووه زیلر افسانه‌اي، گزینه مسلم جانشینی وی مولر بود. شون در توصیف مولر گفت: «او مهاجم هدفی است که برای فوتبال مدرن زاده شده.»

مولر اولین بازی ملی خود را در اکتبر ۱۹۶۶ در ترکیه انجام داد. البته بعد از یک نمایش کم فروغ، تا ۶ ماه بعد برای تیم ملی به میدان نرفت.‌اين بار اما منتقدان با ۴ گل از ۶ گل وی مقابل آلبانی خاموش ماندند و سرآغازی شد برای دوران طلایی مولر در تیم ملی و لقب «بمب افکن ملت» که از سوی روزنامه بیلد به وی اطلاق شد. عادت به زدن گل‌های حساس و مهم در دقایق پایانی موجب محبوبیت بالای وی در کشورش شد. هرچند چیزی که او را به یک جایگاه نمادین در عرصه ملی تبدیل کرد، ۱۰ گل خیره کننده وی در ۶ بازی جام جهانی ۱۹۷۰ مکزیک شامل گل پیروزی در وقت‌های اضافی مقابل انگلیس، قهرمان دوره پیشین، در مرحله نیمه نهایی بود.‌اين واقعه، ماشین گلزنی با فیزیک نه چندان ورزشی را در سرتاسر جهان بر سر زبان‌ها انداخت. روزنامه مکزیکی ال یونیورسال در‌اين خصوص اعتراف کرد:«نمي‌دانستیم او کیست. فکر مي‌کردیم یک فروشنده است که چون خیلی پشت میز نشسته، به اندازه کافی تحرک نداشته و با پر خوری اضافه وزن پیدا کرده است.»

در فصل ۱۹۷۱/۷۲ با به ثمر رساندن ۱۴ گل رکورد قبلی زیلر به عنوان بهترین گلزن تاریخ آلمان را جابه‌جا کرد و ضمن آنکه با چهار گلی که در مرحله نهایی جام ملت‌های اروپای ۱۹۷۲ برای مانشافت به ثمر رسانید، قهرمانی را برای کشورش میسر کرد. ریموند گوتهالس، مربی وقت بلژیک، در ستایش وی گفت: «آلمان‌ها» باید پاهای او را روکش طلا بگیرند.»

مولر دو سال بعد با گلی که در فینال جام جهانی دو دقیقه قبل از پایان نیمه اول به هلند زد، قهرمان اروپا را به قهرمان جام جهانی تبدیل کرد. اتفاقاً‌اين گل به آخرین گل مولر برای تیم ملی تبدیل شد. مولر با اعلام خداحافظی از تیم ملی هواداران و هم تیمی‌هایش را شوکه کرد. وی در ۶۲ بازی ملی ۶۸ گل به ثمر رساند.

خداحافظی او از بایرن اما‌اين طور باشکوه نبود. مولر در آخرین بازی‌اش برای بایرن مقابل‌اينتراخت فرانکفورت در سال ۱۹۷۹ تعویض شد. وی سپس با فورت لادردیل استرایکز آمریکا قرارداد دو و نیم ساله امضا کرد. ولیکن بعد از یک حضور ناموفق در فلوریدا، در دیداری دوستانه مقابل المپیاکوس یونان کفش‌ها را آویخت. نکته طعنه آمیز آن است که‌اين دیدار «بدون گل» به پایان رسید.

به هر نحو‌اين پایان باشکوهی برای بازیکنی که ۵۳۳ گل در ۵۸۵ حضور برای بایرن به ثمر رساند، محسوب نمي‌شود. درخشش مولر در بایرن موجب شد در سال ۲۰۰۳، سازمان لیگ فوتبال آلمان لقب ارزشمندترین بازیکن تاریخ بوندسلیگا را به او بدهد. کارل‌هاینس رومنیگه، دیگر اسطوره بایرن در مورد وی گفت: «گرد مولر یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان جهان فوتبال است، بدون گل‌های او، بایرن مونیخ و فوتبال آلمان جایگاه امروزش را نداشت.»