سه کاپیتان در ۷ ماه و ارثی که به آندو رسید!
بعد از خداحافظی جواد نکونام از تیم ملی، بازوبند کاپیتانی به آندرانیک تیموریان به ارث رسید.
کروش اعتقاد داشت تیموریان باید کسب تجربه کند. نکونام هم در آخرین مصاحبه خود گفت: «تیموریان نقش مهمی در رهبری تیم دارد و حالا به مرز پختگی رسیده است.» تیموریان تنها کاپیتان تیم ملی بعد از خداحافظی نکونام نبود. کروش در این ماهها بازوبند را به دو بازیکن دیگر هم سپرد؛ سید جلال حسینی و اشکان دژاگه. اما نکته مهم این بود که چرا بازوبند هیچگاه به شجاعی نرسید؟ او از سال ۲۰۰۵ در کنار تیم ملی است و در این سال ها همواره در کنار ملی پوش ها بوده است. طبیعتا بعد از آندو، او باید کاپیتان تیم ملی باشد ولی کارلوس کروش یکسری قوانین را قبول ندارد. در ایران رسم است که بازیکن هر چقدر قدیمی تر باشد، بازوبند را می بندد ولی در تیم ملی هیچگاه بدین شکل نبوده است. وقتی نکونام و کریمی همزمان در تیم ملی بودند، سرمربی در روزهای اول حضورش در ایران، بازوبند را به نکونام سپرد. اتفاقی که باعث شد تا پرسپولیسی ها حتی این بازیکن را اذیت کنند. اما کروش این تصمیم را گرفت و اتفاقا خیلی ها اعتراف کردند این تصمیم درستی بود.
کریمی هر چند با تجربه تر بود اما از نظر کروش نمی توانست رهبر تیم باشد. بعدها، خداحافظی ناگهانی کریمی از تیم ملی و البته بازگشت دوباره اش، ثابت کرد که چرا کروش بازوبند را به او نسپرد. کارلوس به همین دلیل، با وجود حضور ۱۰ ساله شجاعی در تیم ملی، هیچگاه بازوبند را به او نسپرد. بعد از تیموریان سید جلال حسینی جزو قدیمی ترین بازیکنان ایران است. او از سال ۲۰۰۷ در کنار تیم ملی است و کروش با وجود شجاعی، این بازیکن را کاپیتان دوم تیمش کرد. احسان حاج صفی هم سومین بازیکن با تجربه ایران هم خسرو حیدری است. او هم از سال ۲۰۰۷ به تیم ملی ملحق شد اما کاپیتان سوم تا پیش از بازی گوام حاج صفی بود. اما در آخرین مسابقه تیم ملی اتفاق جالبی افتاد و کارلوس کروش با وجود حضور حاج صفی، بازوبند را به اشکان دژاگه سپرد. اتفاقی که بار دیگر نشان داد کارلوس به دنبال ویژگی رهبری است نه تعداد بازی ملی وسابقه حضور در ایران.
ارسال نظر