مشکل بانوان فوتسالیست پول بود و بس!
«سفر تیم ملی فوتسال زنان کشورمان به مسابقات جام جهانی گواتمالا به‌طور قطعی لغو شد».
روزنامه شرق: این خبر روز گذشته بازتاب زیادی در رسانه‌های داخلی داشت و بسیاری بدون اشاره به علت واقعی این ماجرا، از کنار این خبر عبور کردند. البته انعکاس این خبر بدون «غلط محتوایی» هم نبود؛ رقابت‌های گواتمالا که ایران بعد از قهرمانی در رقابت‌های جام ملت‌های آسیا برای حضور در آن برنامه‌ریزی کرده بود، «جام جهانی» نیست. این رقابت‌ها «بازی‌های جهانی» است که حتی در تقویم فیفا هم جایی برای آن دیده نشده است. بنابراین خبر اولیه‌ای که نیاز به تصحیح مجدد داشت، همین مورد بود که «زنان فوتسالیست ایران از رسیدن به بازی‌های جهانی گواتمالا بازماندند». انتشار این خبر به اندازه کافی ناراحت‌کننده بود؛ دختران فوتسالیست کشورمان که با قهرمانی در رقابت‌های آسیا امید داشتند حضور در تورنمنت جهانی و به‌نسبت مهمی را تجربه کنند، در ثانیه‌های آخر از حضور در این تورنمنت بازماندند.
مشکل پول بود و بس
برخلاف آنچه تصور می‌شد فدراسیون فوتبال کشورمان برای اعزام تیم دختران به گواتمالا مشکلی نداشته باشد، این فدراسیون برای این سفر سراسر با مشکل همراه بود که بخش عمده آن هم به دلیل نبودن «پول» کافی برای این اعزام بود. اگرچه از همان ابتدا موضوع کم‌کاری گواتمالایی‌ها در بحث همکاری برای صدور ویزا مطرح شده بود، ولی می‌شد تصور کرد سفر از ایران به آمریکای جنوبی آن هم با دو و یا سه پرواز برای فدراسیون هزینه‌ای بیشتر از دستاورد حضور در این رقابت‌ها داشته باشد. بحثی که از همان ابتدا درباره این اعزام مطرح شد، این بود که گواتمالایی‌ها با فدراسیون فوتبال ایران همکاری نکرده‌اند. این همکاری‌نکردن به نظر مسئولان فدراسیون به این دلیل بود که گواتمالا در ایران سفارت ندارد و تیم ملی فوتسال کشورمان باید از کشور دیگری که سفارت گواتمالا در آن است، اقدام به گرفتن ویزا کند. این اتفاق پیش‌تر درباره تیم ملی فوتبال کشورمان هم افتاده بود که برای گرفتن ویزای گوام در چارچوب مرحله انتخابی جام ملت‌های آسیا و جام جهانی، مجبور شد به یکی از کشورهای همسایه سفر کند و از آنجا ویزا بگیرد.
کشور همسایه شد آلمان!
البته این موضوع برای تیم ملی فوتسال زنان کشورمان چندان راحت پیش نرفت؛ درواقع پس از نامه‌نگاری با کشور مقصد (گواتمالا) آنها تیم ملی زنان کشورمان را برای گرفتن ویزای گواتمالا به دو کشور ارجاع دادند؛ اول آلمان و کشور دوم هم مکزیک! درواقع کوتاه‌ترین راهی که ایرانی‌ها می‌توانستند برای گرفتن ویزا اقدام کنند، سفر به آلمان بود چون گزینه‌ای نزدیک‌تر پیش‌ِروی فدراسیون وجود نداشت. بااین‌حال و با اعلام این موضوع گرفتن ویزای آلمان هم در نوع خودش مشکل تازه‌ای پیش‌ِروی فدراسیون قرار داد تا آنها درنهایت قید حضور در رقابت‌های جهانی گواتمالا را بزنند.
چقدر هزینه؟
بااین‌حال و با توجه به همتی (ظاهرا) که در فدراسیون، مبنی بر اعزام این تیم به رقابت‌های گواتمالا وجود داشت، به‌نظر می‌رسید این سفر صورت گیرد ولی همان‌طور که از ابتدا هم مشخص بود، بار مالی‌ای که این اعزام روی دست فدراسیون فوتبال می‌گذاشت، سنگین‌تر از برآوردهای اولیه بود. درواقع با حسابی سرانگشتی می‌توان به این موضوع رسید که سفر تا رسیدن به گواتمالا چیزی نزدیک به یک میلیارد تومان هزینه روی دست تیم ملی فوتسال و البته فدراسیون فوتبال می‌گذاشت؛ گرفتن ویزای آلمان باید به صورت شنگن باشد که علاوه بر مدت‌زمانی که باید انتظار کشید تا صادر شود، هزینه‌های دیگری هم دارد.
به عبارت ساده‌تر، تیم ملی فوتسال زنان کشورمان با تمامی کادر فنی و حراست و... جمعی نزدیک به ٢٥ تا ٣٠ نفر را تشکیل می‌دهند که فقط پول بلیت آنها برای رسیدن به آلمان نزدیک به ٢٠٠ میلیون تومان می‌شود. به این هزینه باید هزینه یکی، دو روز اقامت در آلمان هم اضافه شود و درنهایت باید همان پول هم صرف شود تا ملی‌پوشان دوباره به کشور برگردند. این سفر به آلمان به‌خودی‌خود ٥٠٠ میلیون تومان هزینه دارد. تکرار این سناریو تا رسیدن به گواتمالا هم باز چنین خرجی روی دست فدراسیون می‌گذارد که کف این هزینه نزدیک به یک میلیارد تومان می‌شود. بااین‌حال باید به موضوع دیگری هم اشاره کرد که فدراسیون فوتبال عهده‌دار هزینه اقامت ملی‌پوشان در گواتمالا هم است و فدراسیون مربوطه تعهدی برای تقبل هزینه این اقامت نداده است.
تفاوت بین مردان و زنان؟
شاید برای فدراسیون‌نشین‌ها صرف هزینه میلیاردی برای حضور در تورنمنتی که زیر نظر فیفا هم برگزار نمی‌شود، چندان به‌صرفه نباشد، ولی به‌هرحال ملی پوشان کشورمان این انتظار را داشتند تا حداقل به پاس قدردانی از زحمتی که کشیده‌‌اند، تجربه حضور در رقابتی بالاتر را هم از سر بگذرانند؛ شاید فدراسیون فوتبال می‌توانست با گرفتن اسپانسر بخشی از این هزینه‌ها را تأمین کند تا نگاه تبعیض‌آمیزی که این روزها بر فضای فوتسال زنان حاکم شده، از بین برود. بااین‌حال آنچه مشخص است، اینکه فدراسیون فوتبال اگر قرار باشد روی فوتسال زنان سرمایه‌گذاری کند، باید پای تأمین هزینه‌های آن هم بایستد وگرنه با جرقه‌زدنی کوتاه در رقابت‌های آسیا شاید خیلی زود همه‌چیز به دست فراموشی سپرده شود.
مشکل پول بود و بس
برخلاف آنچه تصور می‌شد فدراسیون فوتبال کشورمان برای اعزام تیم دختران به گواتمالا مشکلی نداشته باشد، این فدراسیون برای این سفر سراسر با مشکل همراه بود که بخش عمده آن هم به دلیل نبودن «پول» کافی برای این اعزام بود. اگرچه از همان ابتدا موضوع کم‌کاری گواتمالایی‌ها در بحث همکاری برای صدور ویزا مطرح شده بود، ولی می‌شد تصور کرد سفر از ایران به آمریکای جنوبی آن هم با دو و یا سه پرواز برای فدراسیون هزینه‌ای بیشتر از دستاورد حضور در این رقابت‌ها داشته باشد. بحثی که از همان ابتدا درباره این اعزام مطرح شد، این بود که گواتمالایی‌ها با فدراسیون فوتبال ایران همکاری نکرده‌اند. این همکاری‌نکردن به نظر مسئولان فدراسیون به این دلیل بود که گواتمالا در ایران سفارت ندارد و تیم ملی فوتسال کشورمان باید از کشور دیگری که سفارت گواتمالا در آن است، اقدام به گرفتن ویزا کند. این اتفاق پیش‌تر درباره تیم ملی فوتبال کشورمان هم افتاده بود که برای گرفتن ویزای گوام در چارچوب مرحله انتخابی جام ملت‌های آسیا و جام جهانی، مجبور شد به یکی از کشورهای همسایه سفر کند و از آنجا ویزا بگیرد.
کشور همسایه شد آلمان!
البته این موضوع برای تیم ملی فوتسال زنان کشورمان چندان راحت پیش نرفت؛ درواقع پس از نامه‌نگاری با کشور مقصد (گواتمالا) آنها تیم ملی زنان کشورمان را برای گرفتن ویزای گواتمالا به دو کشور ارجاع دادند؛ اول آلمان و کشور دوم هم مکزیک! درواقع کوتاه‌ترین راهی که ایرانی‌ها می‌توانستند برای گرفتن ویزا اقدام کنند، سفر به آلمان بود چون گزینه‌ای نزدیک‌تر پیش‌ِروی فدراسیون وجود نداشت. بااین‌حال و با اعلام این موضوع گرفتن ویزای آلمان هم در نوع خودش مشکل تازه‌ای پیش‌ِروی فدراسیون قرار داد تا آنها درنهایت قید حضور در رقابت‌های جهانی گواتمالا را بزنند.
چقدر هزینه؟
بااین‌حال و با توجه به همتی (ظاهرا) که در فدراسیون، مبنی بر اعزام این تیم به رقابت‌های گواتمالا وجود داشت، به‌نظر می‌رسید این سفر صورت گیرد ولی همان‌طور که از ابتدا هم مشخص بود، بار مالی‌ای که این اعزام روی دست فدراسیون فوتبال می‌گذاشت، سنگین‌تر از برآوردهای اولیه بود. درواقع با حسابی سرانگشتی می‌توان به این موضوع رسید که سفر تا رسیدن به گواتمالا چیزی نزدیک به یک میلیارد تومان هزینه روی دست تیم ملی فوتسال و البته فدراسیون فوتبال می‌گذاشت؛ گرفتن ویزای آلمان باید به صورت شنگن باشد که علاوه بر مدت‌زمانی که باید انتظار کشید تا صادر شود، هزینه‌های دیگری هم دارد.
به عبارت ساده‌تر، تیم ملی فوتسال زنان کشورمان با تمامی کادر فنی و حراست و... جمعی نزدیک به ٢٥ تا ٣٠ نفر را تشکیل می‌دهند که فقط پول بلیت آنها برای رسیدن به آلمان نزدیک به ٢٠٠ میلیون تومان می‌شود. به این هزینه باید هزینه یکی، دو روز اقامت در آلمان هم اضافه شود و درنهایت باید همان پول هم صرف شود تا ملی‌پوشان دوباره به کشور برگردند. این سفر به آلمان به‌خودی‌خود ٥٠٠ میلیون تومان هزینه دارد. تکرار این سناریو تا رسیدن به گواتمالا هم باز چنین خرجی روی دست فدراسیون می‌گذارد که کف این هزینه نزدیک به یک میلیارد تومان می‌شود. بااین‌حال باید به موضوع دیگری هم اشاره کرد که فدراسیون فوتبال عهده‌دار هزینه اقامت ملی‌پوشان در گواتمالا هم است و فدراسیون مربوطه تعهدی برای تقبل هزینه این اقامت نداده است.
تفاوت بین مردان و زنان؟
شاید برای فدراسیون‌نشین‌ها صرف هزینه میلیاردی برای حضور در تورنمنتی که زیر نظر فیفا هم برگزار نمی‌شود، چندان به‌صرفه نباشد، ولی به‌هرحال ملی پوشان کشورمان این انتظار را داشتند تا حداقل به پاس قدردانی از زحمتی که کشیده‌‌اند، تجربه حضور در رقابتی بالاتر را هم از سر بگذرانند؛ شاید فدراسیون فوتبال می‌توانست با گرفتن اسپانسر بخشی از این هزینه‌ها را تأمین کند تا نگاه تبعیض‌آمیزی که این روزها بر فضای فوتسال زنان حاکم شده، از بین برود. بااین‌حال آنچه مشخص است، اینکه فدراسیون فوتبال اگر قرار باشد روی فوتسال زنان سرمایه‌گذاری کند، باید پای تأمین هزینه‌های آن هم بایستد وگرنه با جرقه‌زدنی کوتاه در رقابت‌های آسیا شاید خیلی زود همه‌چیز به دست فراموشی سپرده شود.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
همون مردا رو بفرستین برن که آبروریزی میکنن و دست از پا درازتر بر میگردن
شماها لیاقت قهرمانهای واقعی رو ندارید!
ساده نباشیم، قضیه چیز دیگری ست ...