در انتظار قانون جدید برای خارجی‌ها

ایران ورزشی: سازمان لیگ به عنوان متولی اصلی برگزاری رقابت‌های فوتبال و ثبت قرارداد بازیکنان باید قوانینی را در زمینه عقد قرارداد میان باشگاه‌ها و بازیکنان خارجی تدوین کند که از این پس کمتر شاهد حضور بازیکنان بی‌کیفیت در باشگاه‌ها باشیم. ماجرای فسخ قرارداد ریوالدو در هفته هفتم در حالی که دقایق اندکی برای استقلال به میدان رفته و دریافت رقم ۸۰ هزار دلاری بهانه محکمی است تا سازمان لیگ در راه سازماندهی جذب بازیکنان خارجی اقدام‌هایی اساسی را انجام دهد.

پیش‌تر متولیان فوتبال ایران بخصوص سازمان لیگ تاکید می‌کردند که باشگاه‌ها باید در راه جذب بازیکنان خارجی دقت بسیار انجام دهند و حتی گفته می‌شد که خارجی‌هایی باید به فوتبال ایران فراخوانده شوند که سابقه ملی داشته باشند. این پیشنهاد اما فقط در حد حرف بیان شد و هیچگاه سازمان لیگ قانونی را در این راستا تصویب نکرد که از ورود بازیکنان بی‌کیفیت خارجی ممانعت شود. اکنون که باشگاه استقلال به ناچار قرارداد خود با ریوالدو را به دلیل سطح فنی نازل فسخ کرده و متحمل ۸۰ هزار دلار زیان شده لزوم بازنگری در قوانین جذب بازیکنان خارجی بیش از همیشه احساس می‌شود. البته که جذب این بازیکنان بی‌کیفیت نیز دلیلی بر بدقولی‌های باشگاه‌ها در مقابل آنها نیست و وقتی تعهدی در قبال این بازیکنان داده می‌شود باید تا پایان اجرا گردد. مساله این است که از اساس باشگاه‌ها نباید اقدام به جذب بازیکنان بی‌کیفیت که نظیرشان در لیگ یک فوتبال ایران نیز بی‌شمار است، کنند.

چنانچه باشگاه‌ها با تحقیق و درایت بیشتر در جذب بازیکنان خارجی اقدام کنند و بی‌آنکه نهادی آنها را نظارت کند و یا قانونی در این راستا نوشته شود خود را مکلف به عقد قرارداد با بازیکنان با کیفیت بدانند ورود اینگونه بازیکنان به فوتبال ایران ممکن نخواهد بود. فوتبال ایران کم بازیکن خارجی با کیفیت در خود نداشته است و در دوران لیگ برتر بوده‌اند بازیکنانی که سطح فنی مطلوبی داشته‌اند. بازیکنانی همچون استپانیان، پطروسیان، جانواریو، ساموئل، توزی، توره، عماد رضا، سزار، ادینیو، پریرا، پادوانی و پیمنتا هم در فوتبال ایران بوده‌اند که به لحاظ کیفی سطح مطلوبی داشته‌اند و دستمزدی که برای آنها پرداخت شده هیچگاه مورد انتقاد قرار نگرفته است اما چند برابر این مردان موفق خارجی بوده‌اند بازیکنانی بی‌کیفیت که سرآمد همه آنها دیکارموی برزیلی بود که از پرنده‌فروشی به ترکیب پرسپولیس راه یافت که در فوتبال ایران چند صباحی آمد و رفت کرده‌اند و با خود دلارهای این مملکت را به سوغات برده‌اند.

اساسا منظور ممانعت با ورود بازیکن خارجی به چرخه فوتبال ایران نیست و باید این رویه ادامه داشته باشد اما باید مثل لیگ برتر انگلیس قانونی در این راستا مورد اجرا قرار بگیرد که اولا این خارجی‌ها آورده‌ای را وارد فوتبال ایران کنند و ایضا ارزش پرداخت دستمزد را داشته باشند. فوتبال در تمام کشورها قوانینی دارد مختص به خودش. برای مثال فوتبال عربستان مدت‌ها اجازه نمی‌داد ستاره‌هایش به لیگ‌های اروپایی منتقل شوند چرا که این مساله به افت فوتبال باشگاهی در این کشور منجر می‌شد. در برخی کشورهای اروپایی نیز در راستای جذب خارجی‌ها محدودیت‌هایی وجود دارد. به فوتبال انگلیس می‌توان اشاره داشت که وقتی آندرانیک تیموریان قرار بود به تیم بولتون منتقل شود ابتدا سابقه ملی او محاسبه شد. در فوتبال ایران نیز باید فرآیند جذب بازیکنان خارجی تغییر کند و هیچگاه باشگاه‌ها مجاز به جذب بازیکنانی نباشند که در فصول قبل ناکام و نیمکت‌نشین بوده‌اند و حتی از یک بازی ملی نیز بی‌بهره. اگرچه نمی‌شود از بازیکنان برزیلی که به فوتبال ایران منتقل می‌شوند توقع پیشینه بازی در تیم‌های ملی این کشور را داشت اما اگر راستی آزمایی انجام شود، هستند بازیکنانی همچون ادینیو و جانواریو که می‌توانند انتظارها را برآورده کنند. مکانیزم عقد قرارداد با بازیکنان خارجی در فوتبال ایران سراسر اشکال است اگرچه در حوزه جذب بازیکنان داخلی نیز نقص‌های ریشه‌ای بوده است و بسیاری از بازیکنان بی‌آنکه دارای شاخصه‌های یک بازیکن حرفه‌ای باشند دستمزد‌های آنچنانی از باشگاه‌ها گرفته‌اند.