سیدجلال و حسرت رد پیشنهاد وولفسبورگ

تماشاگران امروز: استمرار سیدجلال حسینی در خط دفاعی تیم ملی در طول سال های گذشته او را به یکی از باثبات ترین ملی پوشان ایران تبدیل کرده و او به دنبال حضور در جام جهانی روسیه است تا رویایش را با تیم ملی تکمیل کند.

مدافعی که از حسرت زندگی فوتبالی اش بعد از رد پیشنهاد تیم فرانکفورت آلمان در سال ۲۰۰۷ خبر می دهد و از بیمی که بابت حضور جوان ها در ذهنش دارد که سبب شده در سن ۳۳ سالگی به فشار تمریناتش اضافه کند. گفتگو با سیدجلال حسینی که در قالب بازیکن ثابت تیم ملی به کارلوس کی روش وفادار است را در ادامه می خوانید.

تو آخرین رنکینگ فیفا ایران هنوز صدرنشین آسیاست و سابقه نداشته این مدت پیاپی صدرنشین باشیم. چی شد تیم ملی تو این سالها به این ثبات رسید؟

به هرحال این اتفاق به سادگی رخ نداده است و نشانه ثبات تیم ملی در سال های اخیر است. بعد از صعود به جام جهانی که با بازی های مقتدرانه و صعود به عنوان تیم اول برای ایران همراه بود شرایط به گونه ای پیش رفت که ما همچنان این عنوان را به خود اختصاص دهیم. مسلما مشکل اصلی تیم ملی در طول این سال ها کمبود دیدارهای دوستانه بود و اگر این مساله مهیا می شد علاوه بر اینکه در رنکینگ آسیا شرایط برای ما کاملا تثبیت می شد در روند کلی تیم هم موثر بود. شاید اگر پیش از حضور در جام جهانی بازی های تدارکاتی مناسب را پشت سر میگذاشتیم نتایج بهتری در گروه سخت مان کسب می کردیم. اما ما موفقیت بزرگی از نظر کیفی و فنی کسب کردیم و این را در صحبت های مردم می توانید متوجه شوید. اما باید پذیرفت شرایط برای تیم ملی ایران برای صعود به جام جهانی و بعد از آن رقابت با این قدرت ها سخت تر بود.

با چهار مربی مختلف در تیم ملی کار کردی. فرق کارلوس کی روش با بقیه در چه چیزی است؟

با همه مربیانم رابطه خوبی داشتم و از همه آنها چیزهای زیادی یاد گرفتم و مطمئنا کارلوس کی روش نیز به عنوان یکی از مطرح ترین و کاریزماتیک ترین مربیان جهان ویژگی های خاصی داشته که آن را به تمام بازیکنان تعمیم و آموزش داده است و هر دقیقه کار با او تجربه ای فوق العاده برای همه ما خواهد بود.

تیم ملی با کی روش چه پیشرفتی کرده؟

ببینید این خودباوری خاص که باعث شده خیلی راحت به میدان برویم و صعود به عنوان تیم اول اصلا کار آسانی نبود. جوانگرایی خاصی را نیز در تیم ملی شاهد هستیم و هیچکس جایگاهش تثبیت شده نیست. این مسائل در حالی اتفاق افتاده که ما مشکلات زیادی را نیز تحمل کردیم.

در دوره‌های قبلی همیشه بحث این وجود داشته که یه سری بازیکن ها باند دارن و مخالف مربی هستن! ولی اکنون چنین مسائلی شنیده نمی شود.

اکنون هم باند داریم و آن باند هم بازیکنان در کنار تمام مردم هستند. باندی قدرتمند که مطمئنا در پیشرفت و موفقیت تیم ملی نقش دارد. اکنون همدلی و اتحاد بین تیم ملی به بالاترین حد خود رسیده و احترامی که به پرچم کشورمان و موفقیت آن داریم بر همه چیز ارجحیت دارد. همه برای پرچم ایران بازی می کنند و کسی به دنبال اتفاقات دیگر نیست و همه به دنبال این هستند تا از نظر فنی و اخلاقی خود را بالاتر ببرند.

چقدر کی روش به صورت انفرادی با بازیکن ها حرف میزنه؟

تمام بازیکنانی که به تیم ملی دعوت می شوند در حد آن هستند و این ذهنیت خیلی زود به آنها منتقل می شود. برای شخص من بعد از سال ها حضور در اردو هنوز تازگی دارد و وقتی در اردوها حاضر می شوم همچنان با تمرکز و ذهنیت مثبت وارد می شوم و کی روش نیز تمام وقت در اختیار تیم ملی و بازیکنانش است. برای او فرقی بین بازیکنی که اولین بار به اردو دعوت می شود با بازیکنی که ۱۰۰ بازی ملی در کارنامه اش دارد وجود ندارد و برای همه وقت می گذارد.

در تیم کی روش بخاطر سبک بازی دفاعی نقش مدافعین بیشتر از قبل به چشم می آید. این موضوع باعث فشار میشه یا احساس بهتری داری؟

اصلا اینطور نیست که در بازی هایی که دفاعی بوده ایم تمام فشار روی مدافعان قرار داشته باشد. دفاع کردن سخت است و البته ما تفکرات دفاعی خوبی را کسب کرده ایم. این یکی از بزرگترین مشکلات ما در زمانی بود که کی روش تازه به تیم ملی آمده بود اما آن را تقریبا برطرف کرده ایم. در نهایت هم باید بگویم تیم ما سیستم دفاعی قدرتمندی دارد که از فوروارد تا مدافعان روی آن تمرکز دارند و در بازی هایی که هجومی بازی می کنیم تمام بازیکنان در این قالب به میدان می روند. ما سیستم تیمی دفاعی و هجومی داریم و به پست مرتبط نیست.

نظرت درباره انتقادهایی که از کی روش و تیم ملی می شود چیست؟

ما شرایط خوبی داریم و به کارمان طی یک مسیر هدفمند و با برنامه پیش می رویم و متوجه چنین اتفاقاتی و دلایل آن نمی شوم. برای همه ما و مردم موفقیت تیم ملی در اولویت قرار دارد اما متاسفانه گهگاهی شاهد حملات جالبی از سوی طیف خاص هستیم. همه ما همدلی بین تیم ملی و مردم را شاهد هستیم و این یکی از بزرگترین اتفاقات سال های اخیر فوتبال ماست. فوتبالی که علیرغم مشکلات فراوان موفق شده مردم را با خود همراه کند و این حس به گونه ای به ما منتقل شده که انگار تمام انرژی حاصل از طرفداران به ما برای بازی بهتر منتقل می شود. ما واقعا در همه جا شرمنده هواداران هستیم که با لطف خود باعث می شوند قدرت مان بیشتر شود. این حسی است که بین مردم و تیم ملی به وجود آمده و البته بعضی ها آن را نمی پسندند و انگار نه انگار که مردم می خواهند از فوتبال و تیم ملی کشورشان لذت ببرند. به نظرم محبوبیت فوتبال همچنان برخی ها را اذیت می کند و این مساله بزرگترین مشکل ماست.

در تمام پست ها شاهد جوانگرایی در تیم ملی هستیم. این مساله نگرانت نمی کند که به زودی جایگاهت را در تیم ملی از دست بدهی؟

من ۴ قهرمانی در لیگ به دست آورده ام و ۲ بار به جام ملت ها رفتم و یک بار طعم جام جهانی را چشیدم. اما هنوز انگیزه زیادی برای موفقیت بیشتر دارم و هیچ وقت از انگیزه هایم کم نشده است. بله، من هم می ترسم اما این مساله باعث نمی شود یک قدم عقب بگذارم و با تمرینات بیشتر سعی دارم تا جایگاهم را فعلا تثبیت کنم. در پست دفاع هم بازیکنان جوان خوبی حضور دارند و در تیم ملی باید همیشه احساس خطر کنی. چون دست سرمربی تیم ملی بازتر است. این شرایط در تیم باشگاهی وجود ندارد و جایگاه تثبیت شده تر بازیکنان دارند. در تیم ملی همه فرصت دارند و همه بازیکنان احساس خطر می کنند.

اگر بازیکنی بیست و یکی دو ساله مثل طارمی یا پورعلی گنجی با تو برای رفتن به قطر مشورت کنند ، توصیه ات چه خواهد بود؟

مطمئنا شرایط فکری من با این بازیکنان متفاوت است و هر کس دیدگاه و نظر خاص خودش را دارد و نمی توانم توصیه خاصی داشته باشم. اما بازی در لیگی مثل ستارگان هم از نظر کیفی شرایط خوبی دارد و تیم های عربی با سرعتی باورنکردنی در حال پیشرفت در همه زمینه ها هستند. نظر کلی من این است که بازیکن برای پیشرفت باید از فضای فوتبال ایران فاصله بگیرد و به اروپا و تیم های کاملا حرفه ای ملحق شود.

اگر اون موقع فضای فوتبال مثل حالا بود و موقعیتش پیش می آمد به اروپا میرفتی؟

من اوایل فوتبالم پیشنهادات خوبی داشته باشم. تصمیماتم از نظر خودم چندان بد نبود و البته شاید حسرت بزرگم رد پیشنهاد تیم ولسفبورگ بود. در جام ملت ها که به همراه امیر قلعه نویی حضور داشتیم مسوولان تیم ولسفبورگ در هتل حاضر شدند و در حالی که قرارداد تیم را به همراه داشتند پیشنهادشان را رد کردم و اکنون همچنان حسرت آن را می خورم و شاید حضورمدر فوتبال آلمان به پیشرفت بیشترم کمک می کرد .

هدفی با تیم ملی داری که هنوز بهش نرسیدی؟

بزرگترین و بزرگترین هدفم حضور در جام جهانی بود. مهمترین آرزو و هدفم حضور در جام جهانی بود که به آن رسیدم. در لیگ ایران ۴ قهرمانی دارم و خوشبختانه از نظر موفقیت شرایط بدی نداشتم اما مهمترین آرزویم حضور مجدد در جام جهانی است. چیزی که شاید اتفاق بیفتد و نیاز به تلاش چند برابری خودم و آمادگی ام دارد.

و در مورد جدال با لیونل مسی در جام جهانی؟

شما می توانید با الگوبرداری از تمرینات و برنامه های کریس رونالدو شبیه او شوید. اگر کسی او را الگوی خود قرار دهد مطمئنا می تواند شبیه او شود اما هیچ کس تحت هیچ شرایطی نمی تواند لیونل مسی شود.