پیش به سوی خوف و رجا

طرفداری: امروز تیم ملی در شرایطی مقابل همسایه تاریخی خود به برتری رسید که از ابتدای بازی با صلاحدید کارلوس کی روش، ترکیب دوم ایران و بازیکنان ذخیره درون زمین حضور داشتند و فقط در دقایقی انتهایی بازی بود که چند مهره اصلی تیم با نظر سرمربی به میدان رفتتند.

تقریباً بر کسی پوشیده نیست که مراحل آماده سازی تیم ملی برای حضور در جام ملتهای آسیا، در شرایطی بسیار بد و با امکاناتی کاملاً نامناسب برگزار شد و در این راه تیم ملی بدون احتساب بازی مقابل تیم های باشگاهی از کشورهای پرتغال و آفریقای جنوبی که بدون حضور بخش زیادی از بازیکنان اصلی اش انجام شد، تنها یک بازی دوستانه رسمی را مقابل کره جنوبی در تهران برگزار کرد که چه بسا اگر مبنای آن بازی هم قرار بود بر پرداخت هزینه استوار شود، همان بازی هم انجام نمی شد، حتی دیدار دوستانه مقابل فلسطین هم که قرار بود پیش از عزیمت تیم ملی به سمت استرالیا برگزار شود، به یکباره از طرف کشور حریف کنسل شد تا عملاً دیگر کارلوس کی روش شانسی برای محک زدن مهره های جوان تر و کم تجربه تر خود پیش از شروع میدان مهم آسیایی نداشته باشد و بنا به همین امر مرد پرتغالی مجبور باشد در دیدار مقابل عراق که از لحاظ روانی می توانست نقش مهمی را در سرنوشت تیم ملی ایفا کند، دست به ریسک بزند و با تغییر برنامه های خود، ترکیبی دگرگون شده را در این بازی آزمایش کند تا جوانان تیم ملی هم این شانس را داشته باشند تا قابلیت های خود را در یک امتحان جدی نشان بدهند، امتحانی که انصافاً به خوبی هم از پس آن برآمدند.

به هر ترتیب با پیروزی در دیدار امروز مقابل عراق، رسماً پرونده آماده سازی عجیب و نامتعارف تیم ملی برای حضور در جام ملتها بسته شد و حالا دیگر باید در انتظار شروع جامی باشیم که بیش از چهل سال است موفق به فتح آن نشدیم و در حسرت یکبار دیگر بالا بردن آن قرار داریم. تیم ملی از هفته آینده در شرایطی باید به مصاف رقبای کاملاً آماده خود برود که شرایط سختی را به واسطه مشکلات فراوان درون فدراسیون پشت سر گذاشته است و همین مسئله باعث شده است تا احساس فوتبالدوستان به نتیجه گیری این تیم در این رقابتها، چیزی شبیه خوف و رجا و پر از شک و تردید باشد، از طرفی امید به تجربه و هوش بالای کارلوس کی روش و انگیزه فراوان بازیکنان ما را به گرفتن نتیجه ای درخور امیدوار می کند، اما از طرف دیگر وقتی شرایط رقبا را می سنجیم و نگاهی به لیست بازیکنان سه رقیب اصلی خود یعنی ژاپن، استرالیا و کره جنوبی می کنیم، می بینیم که به واقع کاری بسیار دشوار پیش روی ملی پوشان قرار دارد و تیم ملی نسبت به این سه حریف خود، از شانسی به مراتب کمتر برای قهرمانی برخوردار است.

اما در هر صورت فراموش نمی کنیم که ما مردمان روزهای سخت هستیم، روزهایی که در اوج ناامیدی دست به کاری بزرگ زده ایم و تمام دنیا را شگفت زده کرده ایم، تیم ملی حالا در سرزمینی قرار دارد که برای ما پیام آور حماسه ای تکرار ناشدنی است، شاید این بار هم پیش از این که ما شروع کنیم، خداوند دست به کار شود و پرده از یک معجزه دیگر بردارد، معجزه ای که می تواند برای ما قهرمانی در استرالیا و یک شادی از ته دل دیگر در سرزمین کانگوروها باشد، هرچند که در صورت شکست احتمالی نیز نه تنها نباید ناامید باشیم، بلکه نباید فراموش کنیم که ما بذری برای درو کردن موفقیت نکاشته بودیم که حالا بخواهیم چشم انتظار به بار نشستن و درو کردن آن باشیم.

جام ملتهای آسیا کمتر از یک هفته دیگر شروع خواهد شد و باز هم ما ایرانی ها مطابق همیشه، با احساس بیم و امید، به استقبال بازی های تیم ملی می رویم، باز هم همراه با اضطراب در آروزی از راه رسیدن موفقیت و افتخار خواهیم ماند، ما تشنگان ترس و استرس هستیم، پیش به سوی خوف و رجا...