پدیده‌ای برزیلی به نام خرگوش چاق
اسطوره سابق فوتبال برزیل توانست با درخششی که در دنیای فوتبال داشت، نام پدیده را از سوی هواداران و کارشناسان فوتبال بگیرد.
خبرگزاری فارس: انتظار ۲۴ ساله به سر رسید. در فینال مسابقات جام‌جهانی ۱۹۹۴ آمریکا، برزیل در ضربات پنالتی مقابل ایتالیا به پیروزی رسید تا برای اولین بار پس از جام‌جهانی ۱۹۷۰ مکزیک قهرمان شود. بازیکنان برزیل با در دست داشتن پرچم کشورشان دور زمین می‌دویدند؛ یکی از آنها پرچمی به احترام آیرتون سنا، راننده فرمول یک بود که چند هفته پیش در یک سانحه کشته شده بود. عکاسان دور آنها جمع شده بودند و جام قهرمانی در میان بازیکنان دست به دست می‌شد؛ روماریو، کاپیتان دونگا و تافارل دروازه‌بان تیم در معرض بیشترین توجهات بودند.
در میان این جشن و شادی پسری ۱۷ ساله با دندان‌های نیش فاصله‌دار حضور داشت که در چهارمین قهرمانی برزیل در جهان تنها نظاره‌گر بود اما روزهای طلایی او هنوز پیش نیامده بود. وی با وجود مصدومیت‌هایی که دچارشان شد، یکی از ترسناک‌ترین گلزنان فوتبال شد تا نام «پدیده» کاملا برازنده‌اش باشد.
آن نوجوان با چشمان بهت‌زده نامش رونالدو لوئیس نازاریو د لیما بودکه در سال ۲۰۱۱، ۱۷ سال بعد از اینکه خورشید بر بعدازظهر کالیفرنیا بوسه زد و او در قهرمانی کشورش در جام‌جهانی سهیم بود، کفش‌هایش را آویخت.
رونالدو لوئیس نازاریو د لیما هجدهم سپتامبر ۱۹۷۶ در برزیل متولد شد. او سومین فرزند نلیو نازارو د لیما و سونیا دوس سانتوس باراتا است.
او یکی از سه نفری است که توانسته سه بار یا بیشتر مرد سال فوتبال دنیا شود. لیونل مسی و زین‌الدین زیدان، دو بازیکن دیگری هستند که این افتخار را کسب کرده‌اند. او دو بار هم در سال ۱۹۹۷ و ۲۰۰۲ برنده توپ طلا شد. وی در سال ۲۰۰۷ از سوی فرانس فوتبال در تیم برتر تاریخ فوتبال قرار گرفت و در سال ۲۰۰۴ نیز در فهرست ۱۰۰ بازیکن برتر زنده دنیا حضور داشت. رونالدو در سال ۲۰۰۶ به تالار مشاهیر فوتبال برزیل راه یافت. رونالدو ۹۸ مسابقه ملی و ۶۲ گل زده ملی در کارنامه دارد.
رونالدو بر خلاف پله، اسطوره فوتبال بزیل، در دورانی بازی می‌کرد که هر دریبل و گل فوق‌العاده‌ای برای آیندگان ثبت می‌شد. گلزنی برای بارسلونا در دیدار مقابل سانتیاگو دی کومپوستلا در اکتبر ۱۹۹۶ در لالیگا یکی از شگفتی‌های او بود. رونالدو توپ را از نیمه زمین برداشت و با پشت سر گذاشتن مدافعان این تیم از فاصله ۱۲ یاردی توپ را وارد دروازه حریف کرد.
رونالدو فوتبالش را در تیم آماتور سائو کریستوائو در ریو دو ژانیرو آغاز کرد و در سن ۱۶ سالگی قراردادی حرفه‌ای با باشگاه کروزیرو امضا کرد و سپس کمی قبل از شروع مسابقات جام‌جهانی ۱۹۹۴ کارش را در آیندهوون هلند پیگیری کرد. ستاره شدن وی در سطح بین‌المللی پس از ملحق شدن وی به بارسلونا رخ داد؛ جایی که توانست رکورد گلزنی فوق‌العاده‌ای را با زدن متوسط یک گل در هر بازی به ثبت برساند. او در تیم آیندهوون و راپوسا نیز این رکورد را ثبت کرد.
در همان دوران بود که رونالدو در سال ۱۹۹۶ اولین بار به عنوان بازیکن سال فیفا انتخاب شد و نام «پدیده» برای او انتخاب شد، نامی که تا پایان روزهای فوتبالش بر روی او ماند. وقتی روابط او با بارسلونا تیره شد، به اینترمیلان رفت و همچنان به درخشش ادامه داد و توانست برای دومین بار متوالی برنده جایزه بازیکن سال دنیا شود. وی به همراه اینتر توانست در سال ۱۹۹۸ قهرمان جام یوفا شود.
به نظر می‌رسید صحنه برای درخشش این بازیکن ۲۱ ساله در فرانسه ۱۹۹۸ آماده شده است اما او با وجود زدن چهار گل برای برزیل در مسیر رسیدن به فینال، هنگام آماده شدن برای بازی مقابل فرانسه دچار تسنج شد تا تنها سایه‌ای از خود را در این بازی به نمایش بگذارد و زین‌الدین زیدان این قهرمانی را برای تیمش به ارمغان بیاورد.
این بیماری، اولین مشکل در سریال مشکلات جسمی بود که برای این مهاجم اصیل در سال‌های بعدی رخ داد. دو مصدومیت جدی زانو که دومی در دیدار سرنوشت ساز کوپا ایتالیا مقابل لاتزیو رخ داد، از جمله مصدومیت‌های وی بودند. منظره یک رونالدوی مصدوم که پس از افتادن روی زمین از درد به خود می‌پیچید و پایش را محکم در دست گرفته بود، یکی از تصویرهای پر درد دوران فوتبالی او بود.
رونالدو پس از انجام عمل جراحی، ۱۵ ماه از مسابقات دور بود و سپس بازگشتی فوق‌العاده را رقم زد. وی در جام‌جهانی ۲۰۰۲ کره و ژاپن حاضر شد تا آن شب فاجعه آمیز در پاریس چهار سال گذشته را جبران کند. وی که در خط حمله تیم ملی فوتبال برزیل در کنار بازیکنانی چون رونالدینیو و ریوالدو بازی می‌کردد، هشت گل دیگر به گل‌های زده‌اش در این مسابقات اضافه کرد و برزیل توانست پنجمین قهرمانی‌اش را در این مسابقات به دست آورد. پاداش او برای همکاری در رسیدن برزیل به این قهرمانی این بود که برای سومین بار از سوی فیفا برنده جایزه برترین بازیکن دنیا شود.
هرچند به نظر می‌رسید مصدومیت‌های رونالدو بیشتر می‌شود اما او هنوز ۲۶ ساله بود که پس از قهرمانی در کشورهای مشرق زمین به رئال مادرید ملحق شد. رونالدو پنج سال بعدی را در سانتیاگو برنابئو سپری کرد و در کنار کهکشانی‌هایی چون روبرتو کارلوس، زیدان، رائول و لوئیز فیگو تأثیرگذار بود.
آخرین حضور او در جام‌جهانی در سال ۲۰۰۶ در آلمان رخ داد تا رکورد گل‌هایش در این مسابقات را به عدد ۱۵ برساند. برزیل در مرحله یک‌چهارم نهایی با شکست مقابل یاران زیدان بار دیگر از رسیدن به قهرمانی باز ماند.
او پس از این مسابقات راهی آث میلان شد و یک بار دیگر یک مصدومیت زانوی دیگر برایش رخ داد تا راهی کورینتیانس شود و به برزیل باز گردد. رونالدو از هیچ کاری برای بازگشت به آمادگی دریغ نکرد و باشگاه‌های اروپایی زیادی منتظر بهبودی او بودند اما او با تصمیمی که در دقیقه ۹۰ گرفت و به کورینتیانس پیوست، همه را شوکه کرد. هواداران این تیم با آغوش باز از او استقبال کردند و او توانست کارش را به بهترین شکل انجام دهد و بر آمار گل‌های فوق‌العاده‌اش بیفزاید و افتخارات بیشتری را به دست آورد.
به هر حال از خودگذشتگی‌های و سخت‌کوشی‌های گذشته در این مرحله او را از پا درآورد. سرانجام در فوریه ۲۰۱۱ پدیده اعلام کرد: بدن من مرا شکست داد. دوران فوق‌العاده، موفق و هیجان‌انگیزی داشتم. از شکست‌های زیادی رنج کشیدم و پیروزی‌های بی‌شماری به دست آوردم.
میروسلاو کلوزه در جام‌جهانی برزیل ۲۰۱۴ موفق شد رکورد تعداد گل‌های زده رونالدو در این مسابقات را پشت سر بگذارد و با گلزنی در پیروزی هفت بر یک مقابل برزیل در دیدار نیمه‌نهایی، تعداد گل‌های زده خود را به عدد ۱۶ رساند. کلوزه با وجود پشت سر گذاشتن شماره ۹ معروف برزیل اعلام کرد: رونالدو کامل‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال بوده است.
جدا از تمام گل‌ها و افتخارات، توانایی برای رویارویی و غلبه بر دوران مصدومیت شاید بزرگترین دستاورد بازیکنی باشد که یک پدیده واقعی بود.
رونالدو در حال حاضر یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال است. او که همیشه به خاطر تمرین نکردن مانند یک ورزشکار حرفه‌ای مورد انتقاد قرار می‌گرفت، یک شرکت تجاری ورزشی به نام ۹ine را تأسیس کرد و همچنین به کمیته برگزار کننده بازی‌های جام‌جهانی ۲۰۱۴ برزیل و المپیک ۲۰۱۶ ملحق شد تا حضور مؤثرش به عنوان یک شخصیت ورزشی در این کشور را به اثبات برساند.
در میان این جشن و شادی پسری ۱۷ ساله با دندان‌های نیش فاصله‌دار حضور داشت که در چهارمین قهرمانی برزیل در جهان تنها نظاره‌گر بود اما روزهای طلایی او هنوز پیش نیامده بود. وی با وجود مصدومیت‌هایی که دچارشان شد، یکی از ترسناک‌ترین گلزنان فوتبال شد تا نام «پدیده» کاملا برازنده‌اش باشد.
آن نوجوان با چشمان بهت‌زده نامش رونالدو لوئیس نازاریو د لیما بودکه در سال ۲۰۱۱، ۱۷ سال بعد از اینکه خورشید بر بعدازظهر کالیفرنیا بوسه زد و او در قهرمانی کشورش در جام‌جهانی سهیم بود، کفش‌هایش را آویخت.
رونالدو لوئیس نازاریو د لیما هجدهم سپتامبر ۱۹۷۶ در برزیل متولد شد. او سومین فرزند نلیو نازارو د لیما و سونیا دوس سانتوس باراتا است.
او یکی از سه نفری است که توانسته سه بار یا بیشتر مرد سال فوتبال دنیا شود. لیونل مسی و زین‌الدین زیدان، دو بازیکن دیگری هستند که این افتخار را کسب کرده‌اند. او دو بار هم در سال ۱۹۹۷ و ۲۰۰۲ برنده توپ طلا شد. وی در سال ۲۰۰۷ از سوی فرانس فوتبال در تیم برتر تاریخ فوتبال قرار گرفت و در سال ۲۰۰۴ نیز در فهرست ۱۰۰ بازیکن برتر زنده دنیا حضور داشت. رونالدو در سال ۲۰۰۶ به تالار مشاهیر فوتبال برزیل راه یافت. رونالدو ۹۸ مسابقه ملی و ۶۲ گل زده ملی در کارنامه دارد.
رونالدو بر خلاف پله، اسطوره فوتبال بزیل، در دورانی بازی می‌کرد که هر دریبل و گل فوق‌العاده‌ای برای آیندگان ثبت می‌شد. گلزنی برای بارسلونا در دیدار مقابل سانتیاگو دی کومپوستلا در اکتبر ۱۹۹۶ در لالیگا یکی از شگفتی‌های او بود. رونالدو توپ را از نیمه زمین برداشت و با پشت سر گذاشتن مدافعان این تیم از فاصله ۱۲ یاردی توپ را وارد دروازه حریف کرد.
رونالدو فوتبالش را در تیم آماتور سائو کریستوائو در ریو دو ژانیرو آغاز کرد و در سن ۱۶ سالگی قراردادی حرفه‌ای با باشگاه کروزیرو امضا کرد و سپس کمی قبل از شروع مسابقات جام‌جهانی ۱۹۹۴ کارش را در آیندهوون هلند پیگیری کرد. ستاره شدن وی در سطح بین‌المللی پس از ملحق شدن وی به بارسلونا رخ داد؛ جایی که توانست رکورد گلزنی فوق‌العاده‌ای را با زدن متوسط یک گل در هر بازی به ثبت برساند. او در تیم آیندهوون و راپوسا نیز این رکورد را ثبت کرد.
در همان دوران بود که رونالدو در سال ۱۹۹۶ اولین بار به عنوان بازیکن سال فیفا انتخاب شد و نام «پدیده» برای او انتخاب شد، نامی که تا پایان روزهای فوتبالش بر روی او ماند. وقتی روابط او با بارسلونا تیره شد، به اینترمیلان رفت و همچنان به درخشش ادامه داد و توانست برای دومین بار متوالی برنده جایزه بازیکن سال دنیا شود. وی به همراه اینتر توانست در سال ۱۹۹۸ قهرمان جام یوفا شود.
به نظر می‌رسید صحنه برای درخشش این بازیکن ۲۱ ساله در فرانسه ۱۹۹۸ آماده شده است اما او با وجود زدن چهار گل برای برزیل در مسیر رسیدن به فینال، هنگام آماده شدن برای بازی مقابل فرانسه دچار تسنج شد تا تنها سایه‌ای از خود را در این بازی به نمایش بگذارد و زین‌الدین زیدان این قهرمانی را برای تیمش به ارمغان بیاورد.
این بیماری، اولین مشکل در سریال مشکلات جسمی بود که برای این مهاجم اصیل در سال‌های بعدی رخ داد. دو مصدومیت جدی زانو که دومی در دیدار سرنوشت ساز کوپا ایتالیا مقابل لاتزیو رخ داد، از جمله مصدومیت‌های وی بودند. منظره یک رونالدوی مصدوم که پس از افتادن روی زمین از درد به خود می‌پیچید و پایش را محکم در دست گرفته بود، یکی از تصویرهای پر درد دوران فوتبالی او بود.
رونالدو پس از انجام عمل جراحی، ۱۵ ماه از مسابقات دور بود و سپس بازگشتی فوق‌العاده را رقم زد. وی در جام‌جهانی ۲۰۰۲ کره و ژاپن حاضر شد تا آن شب فاجعه آمیز در پاریس چهار سال گذشته را جبران کند. وی که در خط حمله تیم ملی فوتبال برزیل در کنار بازیکنانی چون رونالدینیو و ریوالدو بازی می‌کردد، هشت گل دیگر به گل‌های زده‌اش در این مسابقات اضافه کرد و برزیل توانست پنجمین قهرمانی‌اش را در این مسابقات به دست آورد. پاداش او برای همکاری در رسیدن برزیل به این قهرمانی این بود که برای سومین بار از سوی فیفا برنده جایزه برترین بازیکن دنیا شود.
هرچند به نظر می‌رسید مصدومیت‌های رونالدو بیشتر می‌شود اما او هنوز ۲۶ ساله بود که پس از قهرمانی در کشورهای مشرق زمین به رئال مادرید ملحق شد. رونالدو پنج سال بعدی را در سانتیاگو برنابئو سپری کرد و در کنار کهکشانی‌هایی چون روبرتو کارلوس، زیدان، رائول و لوئیز فیگو تأثیرگذار بود.
آخرین حضور او در جام‌جهانی در سال ۲۰۰۶ در آلمان رخ داد تا رکورد گل‌هایش در این مسابقات را به عدد ۱۵ برساند. برزیل در مرحله یک‌چهارم نهایی با شکست مقابل یاران زیدان بار دیگر از رسیدن به قهرمانی باز ماند.
او پس از این مسابقات راهی آث میلان شد و یک بار دیگر یک مصدومیت زانوی دیگر برایش رخ داد تا راهی کورینتیانس شود و به برزیل باز گردد. رونالدو از هیچ کاری برای بازگشت به آمادگی دریغ نکرد و باشگاه‌های اروپایی زیادی منتظر بهبودی او بودند اما او با تصمیمی که در دقیقه ۹۰ گرفت و به کورینتیانس پیوست، همه را شوکه کرد. هواداران این تیم با آغوش باز از او استقبال کردند و او توانست کارش را به بهترین شکل انجام دهد و بر آمار گل‌های فوق‌العاده‌اش بیفزاید و افتخارات بیشتری را به دست آورد.
به هر حال از خودگذشتگی‌های و سخت‌کوشی‌های گذشته در این مرحله او را از پا درآورد. سرانجام در فوریه ۲۰۱۱ پدیده اعلام کرد: بدن من مرا شکست داد. دوران فوق‌العاده، موفق و هیجان‌انگیزی داشتم. از شکست‌های زیادی رنج کشیدم و پیروزی‌های بی‌شماری به دست آوردم.
میروسلاو کلوزه در جام‌جهانی برزیل ۲۰۱۴ موفق شد رکورد تعداد گل‌های زده رونالدو در این مسابقات را پشت سر بگذارد و با گلزنی در پیروزی هفت بر یک مقابل برزیل در دیدار نیمه‌نهایی، تعداد گل‌های زده خود را به عدد ۱۶ رساند. کلوزه با وجود پشت سر گذاشتن شماره ۹ معروف برزیل اعلام کرد: رونالدو کامل‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال بوده است.
جدا از تمام گل‌ها و افتخارات، توانایی برای رویارویی و غلبه بر دوران مصدومیت شاید بزرگترین دستاورد بازیکنی باشد که یک پدیده واقعی بود.
رونالدو در حال حاضر یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال است. او که همیشه به خاطر تمرین نکردن مانند یک ورزشکار حرفه‌ای مورد انتقاد قرار می‌گرفت، یک شرکت تجاری ورزشی به نام ۹ine را تأسیس کرد و همچنین به کمیته برگزار کننده بازی‌های جام‌جهانی ۲۰۱۴ برزیل و المپیک ۲۰۱۶ ملحق شد تا حضور مؤثرش به عنوان یک شخصیت ورزشی در این کشور را به اثبات برساند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر