این فرهاد را پرسپولیسی‌ها دوست دارند

طرفداری: فرهاد فوتبالیست با مجیدی مربی تفاوت دارد... فرهاد مجیدی اگر می خواهد در مربیگری هم مثل دوران فوتبالش محبوب تمام هواداران استقلال باشد، باید برای شیوه بازی آبی ها چاره ای بیاندیشد. اگرچه در این فصل برای استقلال، نتیجه گرفتن از هر چیزی مهم تر است اما توجه بیش از حد به دفاع و نداشتن استراتژی در حمله نه تنها نحوه بازی استقلال را نازیبا می کند بلکه مثل آنچه در اراک اتفاق افتاد، منجر به از دست رفتن پیروزی تیم می شود. استقلال که پیش از این در حافظیه شیراز هم با گل دقیقه نودی پیروزی را از دست داده بود، در اراک یک اتفاق تلخ مشابه را تجربه کرد. فرهاد باید جلوی تکرار این تجربه های تلخ را بگیرد. برای یک مربی هیچ چیزی بدتر از آن نیست که هواداران تیم رقیب طرفدارش باشند. استقلال این فاجعه را در دوران محمود فکری به چشم دید و هوادارانش دوست ندارند این فاجعه در دوران فرهاد تکرار شود.

تکیه بیش از حد استقلال روی استحکام خط دفاعی سرانجام کار دستش داد و دو امتیاز حساس را در اراک از صدرنشین لیگ گرفت!

شاگردان فرهاد مجیدی که هفته هاست بدون ارائه نمایشی دلچسب و قابل قبول، فقط به لطف عملکرد خوب خط دفاعی شان به نتایج مطلوب رسیده اند، چیزی نمانده بود برابر آلومینیوم اراک هم با همین شیوه پیروز شوند اما اصرار بیش از حد مجیدی به روی آوردن به کار های دفاعی مانع از تحقق این خواسته شد. این زنگ خطری جدی برای آبی پوشان بود. آنها برای رسیدن به قهرمانی همچنان که در کارهای دفاعی مستحکم و پایدار عمل می کنند، در فاز هجومی هم باید با برنامه و تدبیر باشند. چیزی که طی هفته های گذشته کمتر دیده شده است.

اصرار به استفاده حداکثری از رودی ژستد و آرمان رمضانی و اعتماد نکردن به ارسلان مطهری و امین قاسمی نژاد رفته رفته تبدیل به سوالی عجیب در ذهن هواداران استقلال شده است. دو مهاجم بلند قامت با فاکتور هایی کاملا شبیه هم که بیشتر در بازی مستقیم کارایی داشته و تنوع در حملات تیم را به شدت کاهش می دهند. حضور همزمان این دو آیا کمک چندانی به استقلال کرده است؟! تعداد گل های به ثمر رسیده از سوی آنها و یا حتی فرصت های خلق شده شان آیا متناسب با جایگاه استقلال در جدول است؟!

استقلال مجیدی بعد از چند بازی روان و دلچسب که امتیازات خوبی را به همراه داشت، مجددا در مسیری قرار گرفته است که در آن صرفا به امتیازگیری پرداخته شده و به کیفیت بازی اهمیت چندانی داده نمی شود. چنین رویکردی در زمان محمود فکری هم اتخاذ شده و مدت کوتاهی صدرنشینی را هم برای آبی پوشان به همراه داشت اما در نهایت حاصلی جز شکست و ناکامی در پی نداشته و نخواهد داشت.

تیم مجیدی برابر فولاد و سپاهان هم به رغم اینکه صاحب پیروزی های ارزشمندی شده بود، نحوه بازی این تیم و ایجاد نکردن موقعیت های گل، نگرانی های زیادی را به وجود آورده و نزدیک و نزدیک تر شدن رقیب سنتی هم مزید بر علت شده تا نه تنها قهرمانی نیم فصل با خطر جدی مواجه شود که نیم فصل دوم سختی را برای این تیم بزرگ پیش بینی کنیم. به خصوص که آنها طبق گفته فریبرز محمودزاده احتمالا مجبور هستند بدون سیاوش یزدانی و محمد حسین مرادمند سرباز به میدان بروند! (فریبرز محمودزاده شب گذشته در فوتبال برتر مدعی شد مجوز بازی این دو بازیکن تا تاریخ اول اسفند سال جاری برای استقلال اعتبار دارد)

بازی استقلال و آلومینیوم می‌توانست نتیجه بهتری برای آبی ها داشته باشد. مخصوصا ده، پانزده دقیقه پایانی که مدافعان میانی حریف کاملا تحلیل رفته و مهاجمین تازه نفس آبی می توانستند به راحتی آنها را از پیش رو برداشته و به گل های بعدی برسند اما ترجیح مجیدی نشاندن این بازیکنان روی نیمکت و روی آوردن به دفاع همه جانبه بود.
مجیدی اگرچه با چهار گلی که به‌پرسپولیس زده همواره مغضوب هواداران تیم رقیب بوده است اما پرسپولیسی ها او را همچون محمود فکری در کسوت مربیگری رقیب دوست دارند. چرا‌ که تصمیماتشان به آنها کمک کرده تا قهرمانی های پیاپی آورده و هر فصل دست نیافتنی تر شوند.

در کادر فنی او اگرچه گابریله پین اینالیایی حضور دارد اما تاثیر چندانی را در روند تیمی استقلال شاهد نیستیم که دلیل آن می تواند توجه نکردن فرهاد مجیدی به مشاوره های این مربی با تجربه باشد. این اشکال که سرمربی آبی ها بدون شاگردی کردن و تجربه دستیاری به این جایگاه رسیده است تا همیشه همراه او خواهد بود.

استقلال پر مهره به عنوان یکی از گران ترین تیم های لیگ برای حفظ فاصله اش با شاگردان گل‌محمدی، یاران نویدکیا و ... در‌ کورس قهرمانی باید طرح و برنامه ای جدید ‌و جدی پیاده کند. در غیر این صورت پایان فصلی غم انگیز و تکراری در انتظار هواداران چند ده میلیونی آبی خواهد بود.